A new friend

Poekie liep door het speelveld. Ze was alleen. Waarom was er niemand die haar aankeek? Zag niemand haar staan? Tja, dat heb je als je nieuw bent. Waarom had haar baasje juist haar en haar familie laten verdrinken? Nu was ze alleen op de wereld, zonder vrienden, zonder familie, zonder iemand. Wat was ze bang geweest in die zak. Ze had bijna geen lucht gehad en met haar laatste adem had ze een gat kunnen krabben in de zak, had zich erdoorheen gewurmd en was naar de kant gezwommen, haar familie had ze nooit meer gezien. Nu was ze hier en was er nog niemand. Dan had ze net zo goed kunnen sterven, dan was ze tenminste bij haar familie.[i/] Een beetje moedeloos lag ze in het gras en keek naar de boom voor haar. Daar zag ze een nestje jonge vogeltjes. De ouders van de vogeltjes kwamen aangevlogen met eten. [i]Wat zou ik mijn ouders broertjes en zusjes nog graag een keer willen zien. Toen zag ze opeens een ander katje in de boom loerend op het nest jonge vogeltjes. De ouders van de vogeltjes waren er niet meer die waren weer eten halen. Ze klom in de boom en zei tegen het katje: 'Waarom jaag je op deze vogeltjes? Hebben ze iets verkeerd gedaan?'

Muis zat rustig op een tak in het zonnetje. De zonnestralen verwarmde haar vacht en zorgde ervoor dat ze zich iets minder ongemakkelijk voelde. Ze keek uit over het speelveld. Haar blik gleed over de spelende dieren, en bleef steken op een eenzaam katje dat moedeloos door het veld sjokte. Het was nog een kitten, en had een witte vacht met zwarte vlekjes. Het poesje liep door tot ze precies onder haar lag, aan de voet van de boom. Muis kon zien dat ze diep in gedachten was, en richtte haar aandacht even ergens anders op. Op de tak naast haar bevond zich een nestje vogeltjes, de ouders gaven de jonge vogeltje te eten, en vlogen toen weer op. Het kleine brutale poesje sprong lenig op de andere tak en sloop naar het nestje. Toen hoorde ze een stem naast haar. 'Waarom jaag je op deze vogeltjes? Hebben ze iets verkeerd gedaan?' Verbaasd keek Muis op. Ze was helemaal niet van plan geweest echt op de vogeltjes te jagen. Ze vond het gewoon leuk om te doen alsof. "Ik wilde niet op ze jagen!" antwoordde ze het poesje. "Ik vind het gewoon leuk om ze te besluipen!" Ze lachte vrolijk en voegde daar toen bij:"Ik heet trouwens Muis, en wie ben jij?" Met vragende groene oogjes wachtte ze op antwoord.

Maar wie ben jij? klonk de vraag van het katje. 'Ik ben Poekie' zij ze. 'Zullen we een spelletje doen?' Ze sprong naar beneden en landde keurig op haar pootjes, ze was altijd eigenlijk al een lenig katje geweest. Toen ze nog bij haar baasje woonde speelde ze altijd met haar broertjes en zusjes verstoppertje, ze was heel goed daarin omdat ze zich goed kon verstoppen en ook goed kon sluipen. Misschien wou dit katje wel met haar spelen en kreeg ze eindelijk een nieuwe vriend! Dan zou ze zich vast nooit meer zo alleen voelen, dan zouden ze elke dag spelen en lol maken. Ze keek weer naar het katje wat nog boven in de boom zat en opnieuw vroeg ze: 'Zullen we een spelletje doen?'