Mous!

Onderwerp: Re: Mous! vr maa 16, 2012 11:28 pm

"En, al wat kilootjes kwijt?" purde Cailin Odion toe toen hij haar met al zijn kracht tegen de grond had gewerkt. Hij was overeind gesprongen en draaide een rondje. "Kun je dat niet zien dan?" vroeg hij met een beteuterd stemmetje. "Ik doe er nog wel zo mijn best voor!" jammerde hij verder. Daarna glimlachte hij en draaide zich vliegensvlug om om een zo groot mogelijke voorsprong te creëren. Terwijl hij zo tussen de beelden door aan het rennen was, merkte hij op dat Cailin niet direct achter hem aan zat. Hij wierp een snelle blik over zijn schouder om te zien of ze heel misschien achter hem aansloop, maar dat was niet het geval. Op hetzelfde moment knalde hij ergens keihard tegenaan en viel hij op zijn rug. Aan de lange haren van het voorwerp had hij gevoeld dat hij tegen Cailin aan was gebotst. Lachend om haar opmerking hees hij zichzelf overeind. "Onderschat me maar niet, popje," grinnikte hij hijgend. "Jij bent ook best wel snel voor... voor een meisje." Hij knipoogde naar haar. Daarna haalde de kat diep adem en nam even een momentje voor zichzelf om weer op adem te komen. Geez, hij was dus niet zo fit als hij dacht te zijn. Hij had veel te lang stilgezeten. Hij moest weer rennen, hij moest weer vechten, hij moest er alles aan doen om zijn conditie weer op peil te krijgen. Als leider van de Mauaji kon hij natuurlijk niet als een of andere zwakkeling overkomen. Hij moest ten alle tijden in staat zijn om te vechten als een groepje honden plots besloot om de Mauaji aan te vallen. Daar kwam bij dat dit rennen veel te leuk was om te missen. Het deed hem weer denken aan zijn jeugd, toen hij nog een Odionnetje was. Een echte doerak, dat is wat hij was geweest. Altijd ervoor zorgend dat hij in de problemen kwam, nooit luisterend naar anderen. Hij was erg op zichzelf en hield niet veel van contact met anderen. Vechten deed hij altijd al graag, als een echt straatschoffie. Tot die rotmensen van Lost Animals hadden besloten dat hij in een opvangcentrum moest worden opgenomen omdat hij een 'zwak, zielig straatkatje was dat een warm, knus tehuis verdiende'. Nog steeds vervloekte Odion de dag dat die gedachte bij de verzorgers binnen was gekomen.
De oranje schudde zijn kop om uit zijn gedachten te kunnen komen. "Dus, moppie, wat gaan we nu doen? Opa Odion is een beetje moe, dus rennen heeft ie geen zin meer in." Hij zwiepte speels met zijn staart in haar gezicht en legde hem daarna naast zich neer, terwijl hij wachtte op een antwoord van haar.

""

Onderwerp: Re: Mous! za maa 17, 2012 12:35 am

'Ik kan het wel een beetje zien ja, een béétje,' zei ze plagerig terwijl ze sierlijk met haar staart bewoog toen ze overeind ging staan. 'Naja, ja, dat zie je ook wel een béétje,' zei ze toen terwijl ze ging zitten. Toen glimlachte Odion en verdween hij in de bosjes. Even snoof ze de lucht op en rende ze op de geur van Odion af. Toen botste ze tegen elkaar aan. 'En voor deel aan zo'n dikke lichaam aan die van jouw, je weet zeker dat je tegen stander buiten bewust zijn raakt als je tegen die gene aan botst,' zei ze plagerig terwijl ze zich nep bewusteloos liet neer vallen. De volgende woorden lieten haar overeind springen. 'Pff, voor een meisje?' zei ze als of ze helemaal boos was en beledigd. Ze maakte een lenige sprong en drukte Odion - met moeite - op de grond. 'Ik vang tenminste zonder moeite een konijn, lukt jou dat ook?' Zei ze plagerig. Ja het was leuk om Odion te plagen, te stoeien en achter elkaar aan te rennen.
'Opa Odion,' proestte ze terwijl ze overdreven met haar poot een traan van het lachen bij haar oog weg veegde. 'Dus, Opa Odion. Zin om...' Ze snoof de lucht op en keek naar waar de lucht vandaan kwam, ze zag twee konijnen rond huppelen tussen de beelden. 'Aan je spieren en jacht technieken te werken?' Ze ze terwijl ze haar blik instinctief op de konijnen gericht hield.

Onderwerp: Re: Mous! za maa 17, 2012 5:56 am

"Een voordeel aan zo'n dikke lichaam aan die van jouw, je weet zeker dat je tegenstander buiten bewustzijn raakt als je tegen diegene aan botst," snorde Cailin plagerig om er nog een schepje bovenop te doen. Ja ja, zo wisten we het wel weer. Odion was een mollige vetzak. Pff. Een grijns sierde de kater zijn gezicht terwijl hij luisterde naar wat de poes nog meer te zeggen had. Of hij nog een konijn kon vangen zonder moeite? Natuurlijk! Hij was Odion, en hoe oud hij ook zou mogen worden, prooi kon hem nooit te slim af zijn. De oranje kater liet een spottende lach horen. "Dacht je nou echt dat konijnen mij te snel af zullen zijn?" zei hij sarcastisch. "Je weet wel over wie je het hebt, toch? Komaan, ik ben dé Odion, de schrik van ieder beest. Bij het zien van mij alleen al vallen die beesten steil achterover." Cailin leek dit te willen testen. Ze daagde opa Odion uit om zijn jachttechnieken te verbeteren. Haar blik richtte zich op twee wollige konijntjes die een eindje verderop aan het huppelen waren. Odion knikte. "Prima," murmelde hij. "Ik heb wel honger gekregen nadat jij me geen prooi wilde geven," voegde hij er met een knipoog achteraan. Daarna sprong hij naar voren en liep met zijn buik laag over de grond richting de twee bolletjes wol. Toen hij zich uit het zicht van de konijnen had verstopt achter één van de enorme beelden, keek hij over zijn schouder naar Cailin. "Kijk maar goed naar hoe ik dit doe," fluisterde hij. "Daar kun je nog wat van leren." Met deze woorden schoot hij uit de bosjes en pakte een van de konijnen in zijn zij. Succes. Het beest spartelde wild tegen, maar Odion liet het niet ontsnappen uit zijn stevige kaken. Hij schudde het beest een paar keer heen en weer, zette zijn nagels in het vel van het konijn en zette toen zijn ijzeren greep rond de nek van het beest. Een voorzichtige 'krak' was te horen, een bevestiging dat de nek van het bolletje wol was doorgebeten. Trots sleepte Odion het diertje mee tot hij een goed, beschut plekje had gevonden in het struikgewas, waar hij wachtte op Cailin.

""

Onderwerp: Re: Mous! za maa 17, 2012 6:44 am

Cailin haalde haar schouders op. 'Als je al te lui bent om een muis te vangen...' zei ze pijnzend. De volgende woorden lieten Cailin lachen. Ze keek Odion aan. 'Wie schrikt er nou van zo'n schattig tijgertje als... jouw?' Vroeg ze met een lieve glimlach. Ze haalde haar voor poot over haar kop om haar tranen van het lachen weg te vegen. En zoals verwacht ging Odion de uitdaging aan. 'Pff, jij had het muisje zelf verjaagt,' zei ze met een pruillip. Toen Odion in een sluip houding ging ging Cailin dat ook. Cailin maakte zich klein en geruisloos liep ze samen met Odion op de twee konijntjes af. 'Dat zou ik ook zeker doen, maar ik ben je grote voorbeeld, never forget! Zo jij bent dus niet mijn voorbeeld, ja, op bepaalde manieren,' Fluisterde ze serieus gevolgd door een knipoog. Op het moment dat Odionn uit de bosjes schoot deed Cailin dat ook. Odion pakte een konijn, en Cailin ook. Cailin zag hoe Odion het konijn een paar keer heen en weer schudde, maar Cailin had het konijn al dood gebeten. Ze legde het levenloze lichaampje neer en ging er achter zitten terwijl ze met een grijns naar Odion keek. Cailin liep achter Odion aan en ging naast hem zitten. 'Dat was best wel goed van je,' zei ze met een goed keurend knikje. Daarna lachte ze. 'Finally I can eat!' Zei ze dramatisch als of ze een maand geen eten meer had gehad.

Onderwerp: Re: Mous! za maa 17, 2012 7:00 am

Oh, was Odion nu ineens Cailins grote voorbeeld? Odion schudde van 'nee' om te laten zien dat ze niet gelijk had. Hij moest háár grote voorbeeld zijn, niet andersom. Stiekem was het ook wel grappig om te zien hoe zij de rollen een beetje had omgedraaid. Odion hoorde de volwassen kat te zijn, degene met de wijze woorden en daden. Niet dat Cailin dit nu deed. Eerlijk gezegd waren ze allebei een beetje lager als hun niveau gezakt. Ze deden kittenspelletjes. Twee volwassen katten deden kittenspelletjes. Hoe ironisch was dat? Van hondhatende moordmachines naar twee schattige katten die de tijd van hun leven hadden door elkaar achterna te racen. Yeah right.
Nadat Odion zijn prooi had gevangen en deze mee had versleept, merkte hij dat Cailin er al was met haar konijn. Ze was een stuk vlotter als hem. Stiekem hakte dit wel een beetje bij hem in, want hij wilde graag het vooroordeel over zijn leeftijd ontkrachten. Gelukkig kon de poes hem wel een compliment geven. "Dat was best wel goed van je." De oranje kater glimlachte. "Altijd toch?" Hierna stortte hij zich vol op zijn konijn. Hij scheurde grote lappen vlees van het beest en vrat ze zo in een keer op. Hij lette niet op het feit dat er een vrouwtje naast hem zat. Als ze hem zag schrokken, so be it. Hij hield van lekker eten, en hij kon er het meest van genieten wanneer hij at als een maniak. Binnen luttele minuten was er niet meer dan een stelletje ingewanden en botten over van het eerst zo levendige konijntje. Odion schraapte met zijn tong langs zijn tanden om zoveel mogelijk haren uit zijn mond te krijgen. Heerlijk, dit was al zijn tweede hap haren van vandaag. Hierna liet hij zich op zijn zij vallen waarna hij zich op zijn rug liet rollen. Hij legde zijn voorpoten tevreden op zijn buik en liet zijn achterpoten maar wat zwabberen. "Verrukkelijk!" mauwde hij tevreden. "Wat een heerlijke dag was dit toch," ging hij verder. "Eerst bijna een vijand gemaakt, uiteindelijk is daar een groep én een vriendschap uit ontstaan. En daar zitten we dan, precies waar we begonnen." Odion grinnikte. "Wat vond jij?"

""

Onderwerp: Re: Mous! za maa 17, 2012 7:19 am

Zo was je bezig met het verzuren van de honden levens. En zo was je bezig met achter elkaar aan rennen en me kaar te treiteren op speelse wijze. Cailin had de dag van haar leven. Zo vaak maakte ze niet zo veel lol. Laat staan een spelletje spelen. Maar ag, wat was daar mis mee? Volwassen katten konden ook spelen. Volwassen katten mochten ook lol maken, anders was het leven wel heel saai. De zon was in de tussen tijd al onder en was het gewoon donker buiten. Maar daar was Cailin wel aan gewent. Ze was vaak in het donker wakker. Vaak sliep ze in de ochtend tot ergens in de middag. Al was het heel verschillend bij Cailin.
Cailin had haar prooi gevangen en was bij Odion gaan zitten in de beschutting van een struik. Cailin grijnsde toen Odion had gereageerd op haar compliment. Odion stortte zich op het konijn. En Cailin deed niet veel anders. Ze scheurde het vlees van het lichaampje af en at het rustig op. Op het moment dat Odion Verrukkelijk zei zei Cailin precies het zelfde. 'Verrukelijk,' en toen moest ze lachen. 'Helemaal met je eens!' zei ze met een veelbetekenende glimlach. Cailin grinnikte. 'En zo is het,' zei ze warm. 'Een super leuke dag, de leukste in mijn hele leven,' en dat was niet overdreven bedoeld. Het was gewoon zo.

Onderwerp: Re: Mous! za maa 17, 2012 7:42 am

Odion moest lachen toen beide katten op het zelfde moment hun uiting over het voedsel gaven. Het was gewoon verrukkelijk, geen twijfel daarover. Het was een perfecte afsluiting van de dag. Zo'n dag kwam maar zelden voor, wist de oranje kater uit ervaring. Hij moest er dus tot in de puntjes van genieten en geen seconde verpesten aan iets waar hij geen zin in had. Seems legit. "Een super leuke dag, de leukste in mijn hele leven," gaf Cailin als waardering van deze dag. Odion knikte instemmend. "Het was zeker een bijzondere dag," beaamde hij. "Het is me nog steeds een raadsel hoe het zo had kunnen lopen. Ik ben nogal een zak als het gaat om praten met anderen, maar ik denk dat jouw pittige karakter het gesprek wel een goed zetje in de rug had gegeven." De oranje kater slaakte een tevreden zucht. Hij staarde naar de rood-kleurige lucht. Over een halfuurtje zou de zon compleet verdwenen zijn en zou de nacht de wereld in duisternis hullen. Odion hield van duisternis. Normaal sliep hij overdag en was hij 's avonds actief, maar vandaag zou hij het voor een keertje omdraaien. Hij was aardig moe geworden van dit wilde avontuur en merkte dat zijn oogleden zwaarder werden. Slapen, dat was alles waar hij aan kon denken. Met zijn maag goed gevuld door het konijn, met zijn gedachten vol goede herinneringen zou hij zo als een roosje in slaap kunnen vallen. Hij besloot het maar even mee te delen. "Hé, Cailin," begon hij langzaam. "Ik denk dat het tijd is dat opa Odion gaat slapen. Hij is uitgeput." De kater rolde zich op zijn buik en hees zichzelf overeind. "Is het voor ons kleine popje ook niet tijd om naar bedje te gaan?" snorde hij vriendelijk, terwijl hij Cailin met een speelse blik aankeek.

""

Onderwerp: Re: Mous! za maa 17, 2012 9:30 am

Cailin liet haar ogen naar de opkomende maan glijden terwijl Odion vertelde. Ze grinnikte even, 'En anders ik wel,' zei ze zacht terwijl ze haar blik op Odion richte. 'Dit was echt een bijzondere dag, ik voelde me vandaag echt gelukkig,' zei ze tegen hem met een veelbetekenende blik. Cailin was een nacht dier. Maar dit keer had ze wel behoefte aan een avond dutje. Al wou ze ook niet dat deze bijzondere dag over ging. Ze voelde zich veelte veel op haar gemak, en ze wou niet dat dat over ging. Deze dag was veelte mooi om als verleden te gaan beschouwen. Cailin richtte haar gele ogen weer op de zilver kleurige maan en ze zag hoe de maan naar boven ging en de zon onder ging. Zelfs deze zon ondergang leek veel mooie dan normaal. Toen sprak Odion haar aan, Cailin hield haar blik op de maan gericht, 'Hmm?' Zei ze. Ze grinnikte, 'Tja, dat denk ik ook, al wil ik deze dag niet als verleden gaan beschouwen, had het nog maar even wat langer kunnen duren,' zei ze zacht. Weer grinnikte, 'Inderdaad, voor het kleine popje is het ook slaap tijd,' zei ze bewust. 'Ik kan vanavond bij jou overnachten,' stelde ze voor. Natuurlijk vriendschappelijk bedoeld. Maar het leek haar helemaal niet erg, het leek haar zelfs wel fijn.

Onderwerp: Re: Mous! za maa 17, 2012 11:00 am

Cailin vertelde Odion dat ze erg had genoten vandaag, dat ze het een bijzondere dag vond. Ze voelde zich ook gelukkig, en daar moest de kater om glimlachen. Oké, hij glimlachte de hele tijd, bijna non-stop. 't Was wel weer genoeg voor vandaag, eigenlijk. Maar hoe graag hij het ook wilde, hij bleef maar glimlachen tot zijn wangen er pijn van begonnen te doen. En zelfs daarna lukte het hem niet om te stoppen.
"Tja, dat denk ik ook, al wil ik deze dag niet als verleden gaan beschouwen, had het nog maar even wat langer kunnen duren." De zachte, lieve toon waarop Cailin sprak deed een rilling over Odions rug trekken. Wat was dit? Het leek een soort van hint, eentje die de kater niet wilde herkennen, maar het stiekem toch deed. Of had de poes het niet zo bedoelt? Odion dacht alleen maar aan de twee katten als vrienden, verder niet. Maar Cailin toch ook? De oranje kater schudde verward zijn kop en luisterde naar het volgende wat de poes te zeggen had. Ze vond het ook wel tijd voor bed. En toen... "Ik kan vanavond bij jou overnachten." Odion kuchtte en probeerde haar blik te vangen, om hier misschien een aanwijzing uit te halen. "Bij mij overnachten?" herhaalde hij. "Dat zal niet gaan, mevrouw," vervolgde hij snel, om zijn verbazing niet te laten blijken. "Ik ben een kater. Katers brengen de nacht alleen door, hoe vriendschappelijk het ook mag zijn." In verwarring gebracht schoof de kater met zijn poter over de ondergrond. "Dus ik vrees dat je hier afscheid moet nemen van je opa, en van deze leuke dag." Odion probeerde volwassen over te komen, maar in zijn beleving klonk hij eerder streng en afkeurend. Geez, waarom was hij zo slecht in het herkennen van emoties?

".. Vaag .."

Onderwerp: Re: Mous! za maa 17, 2012 11:14 am

Odion herhaalde haar voorstel, maar duidelijk vatte hij het anders op dan dat Cailin het bedoeld had. Ze gaapte. Ja ze was moe. 'Hmm, okay then,' zei ze half glimlachend, en half gapend. Door de volgende woorden moest ze lachen. 'Aah, juist ja...' Zei ze, en toen kwam er een uitdagende blik in haar ogen. 'Wat gaat er in je kop om, Odion?' zei ze met een onheilspellende twinkeling in haar ogen. Ze stond op en liep een rondje om hem heen. 'Zoals ik al dacht. Jij denkt dat ik bij jou wil slapen op een heel iets andere manier dan vriendschappelijk.' ze keek hem een lange tijd serieus aan. En toen viel ze in lachen op de grond. 'O...o...o,' zei ze terwijl ze hem lachend aan keek. Weer gaapte ze. 'Durf je me morgen weer te zien?' Vroeg ze met een grijns terwijl ze nog een keer gaapte. De maan stond nu hoog in de lucht, en Cailin voelde zich moe worden. En terecht. Ze was al langer op dan normaal. Ze kon haar slaap uurtjes nu wel gebruiken.

Onderwerp: Re: Mous! za maa 17, 2012 11:43 am

Odion rekte zich even uit en luisterde een beetje nerveus met gespitste oren naar wat Cailin te vertellen had. "Zoals ik al dacht. Jij denkt dat ik bij jou wil slapen op een heel iets andere manier dan vriendschappelijk," murmelde het vrouwtje. De kater keek haar aan, zij keek hem aan. Een tijdje lang was het stil en staarden ze elkaar alleen maar aan. Odion probeerde iets te bedenken om te zeggen op wat Cailin hem had verteld, maar hij kon niets nuttigs verzinnen. Jemig, vrouwen ook... Odion wilde helemaal niet op 'die manier' slapen met Cailin, en hij dacht daar ook niet aan. Want.. Geez, wat was die voor onzin? Zijn hele hersens raakte in de war van haar gebrabbel. Waarom konden vrouwen niet gewoon duidelijk zijn? Mannen waren simpel en zeiden alles zo recht voor z'n raap, maar vrouwen, nee, die moesten er weer heel geheimzinnig over doen. "Maar, weet je," begon Odion tegenstribbelend. "Ach, laat ook maar. 't Is te veel moeite om jullie soort te snappen." De kater liet een geërgerde zucht horen, hoewel deze aardig sarcastisch overkwam. Hierna opende zijn bek in een enorme gaap. Jemig, hij was echt best wel moe. "Durf je me morgen weer te zien?" vroeg Cailin. Odion keek haar loom aan. Hij knikte langzaam, maar schudde daarna zijn hoofd. "Ik zie wel hoe het lot het brengt," sprak hij wijs. Ineens schoot hem iets te binnen. "Sowieso wil ik je graag nog een keer zien, maar dan bij de eerste activiteit van de Mauaji." Het was een subtiele hint over de aankomende activiteit. Het was niet dat hij Cailin per se terug wilde zien, hij zag haar gewoon als een simpele Warrior van zijn groep en als de poes waar hij vandaag een heel gezellige dag mee had beleefd.
Odion keek de poes voor een laatste keer aan, en gaf toen een vriendelijke zwaai met zijn staart. "Ik zie je nog wel eens, popje," zei hij als afscheid. Hierna gaf hij haar een knipoog en draaide zich om. Zo snel als zijn moeie poten het toe lieten, racete Odion weg, weg naar een veilig plekje om te slapen.

"Odion uit ~ Dank je voor het leuke topic, Nath =]"

Onderwerp: Re: Mous! za maa 17, 2012 11:53 am

Odion leek duidelijk nogal van zijn stuk gebracht door Cailins gebrabbel. Maar ag, dat was Cailin gewoon, die zei soms gewoon wat ze dacht. Dat kon best wel gemeen, of grappig zijn. 'En het lot zegt dat ik je snel weer zie!' zei ze als of zij het lot was. De eerste activiteit van The Mauaji klonk goed! 'Zeker dat ik kom!' Zei ze met een grijns gevolgd door een gaap. Daarna namen ze afschijd. Het dichte woud was voor haar te ver weg. Ze zou de kussens van het slaap verblijf maar even op zoeken. Ze had ook geen zin om vanavond in de kou te slapen. Cailin keek nog een keer over haar schouder, ze zuchtte even. Was het verkeerd geweest wat ze zo straks had gezegd? Ze werd overspoeld door een onbehaaglijk gevoel. Ze zuchtte even en huiverde. Toen wende ze haar blik af van de verdwijnende staart van Odion. Cailin sprong weg en ging door naar het slaap verblijf waar ze zich aan de katten kant op rolde, maar toch ver weg van de andere katten. Binnen no-time was ze weg.

*Cailin also topic uit ^^*