Mous!

Onderwerp: Mous! vr maa 09, 2012 1:55 am

. schreef:

Cailin

Ze was hier al een jaar of zo. Ze was haar leven begonnen als zwerf kat, en nu woonde ze in een opvang centrum. Met een groot stuk reservaat. De grijze Main Coon had het hier wel naar haar zin, ze kon hier jagen, en de heerlijke smaak van vlees blijven proeven. En ze kon gewoon voet eten wanneer ze honger had en niks vangen kon. Ze was blij dat de je niet onder het mes werd gelegd om nooit kittens te kunnen krijgen. Dat deden de meeste mensen wel. Maar deze mensen hier niet. Lenig sprong Cailin uit de boom. Haar poten baande zich een weg door het gras en haar ogen waren gericht op een muis. Ze bewoog zich er automatisch op af. Ze sloop geruis loos tot dat er in eens een kat achter haar haar riep. "Hé!" hoorde ze. Met een ruk deed ze haar kop om hoog en keek ze met tot speeltjes geknepen ogen naar de kat. 'En bedankt! Nu is mijn prooi weg,' de meeste katten hier waren geen jagers. Het waren gewoon katten die als ze honger hadden naar de voeder kamer gingen om daar wat te eten. Maar Cailin joeg het liefst. Dat was meer dierlijk en natuurlijk. Ze was niet de door snee huis kat. Ze ging zitten en haar staart tikte gefrustreerd op de grond. Dag lekker warm stukje vlees. De eerste keer dat ze hier kwam was ze meteen weg gerend naar buiten, ze wou toen niks met die mensen te maken hebben, toen had ze twee maanden lang buiten rond gelopen. Tot dat een andere kat haar had verteld dat je hier met rust gelaten werd als ze dat wou. Mensen probeerde haar nog wel eens te lokken om haar te aaien, maar daar reageerde Cailin niet op. Ze ging vaak nutteloos zitten kijken, en wanneer de mens te dicht bij was rende ze weg. Dan hoorde ze de mensen nog wel eens mopperen. Haar ogen gleden over de kat. Ze herkende de kat vaag, maar de naam wist ze niet.

Onderwerp: Re: Mous! vr maa 09, 2012 2:19 am

Odion strekte zich uit. Een grote geeuw verliet zijn mond. Met een vlugge blik keek hij om zich heen, en zag dat hij alleen in de slaapzaal lag. Gelukkig. De zwakke geur van hond was duidelijk te ruiken, maar deze was oud. Er was dus blijkbaar niemand anders de slaapzaal binnen gekomen terwijl hij hier een middagdutje had gehouden. De kater stapte van het kussentje waar hij op had gelegen af en trad op de marmeren vloer. Door het grote raam dat uitzicht gaf op het gigantische gebied dat bij de opvang hoorde, kon Odion zien dat het heerlijk weer was buiten voor een winterse dag. Koud was het sowieso wel, maar de zon wist tussen de wolken door te piepen. De kater zag dit als een goede kans om weer eens naar buiten te gaan om de verschrikkelijke stank in de opvang even te kunnen ontvluchten. Wat frisse buitenlucht zou hem goed doen.
Het gras in de tuinen van de opvang was knapperig en kraakte onder Odions poten. Hij vloekte toen hij voelde hoe zijn pootkussentjes langzaam afkoelden, maar bleef stug doorlopen, steeds volhoudend dat dit goed voor hem was. Een windvlaag nam de geur van muis mee, maar bovenal de geur van een poes, die hier ergens in de buurt moest zijn. Het was al weer een tijdje geleden dat Odion tegen zijn soortgenoten had gepraat. Hij was vooral bezig met slapen en eten, of hij lag te niksen op plekjes in de opvang waar geen wezen ooit kwam. Hij had even rust nodig na een druk seizoen, en nu het toch rotweer was buiten, kon hij zijn rust nu juist nemen, hoewel het wel weer erg fijn was dat dit depressieve weer een beetje tot zijn einde kwam.
Odion besloot de geur van de poes en de muis te volgen. Het zou zijn sociale leven weer een beetje opkrikken, en misschien zou hij andere katten ervan kunnen overtuigen dat honden verschrikkelijke mormels waren en dat katten en honden niet samen hoorden te leven. Dit was iets waar hij al heel erg lang mee bezig was, maar veel aanhangers had hij nog niet gekregen. De katten hier in de opvang bleken hun roots alweer vergeten te zijn, de wortelen waar hun voorouders zo hard voor hadden moeten vechten. Katten en honden waren natuurlijke vijanden, en je moest niet tegen Moeder Natuur ingaan.
Al snel kon Odion de wollige vacht van een kat zien in de verte. Ze was wat door haar poten gezakt en sloop over het gras. De oranje kater concludeerde dat ze achter de muis die hij ook had geroken aan zat. Een idee schoot door zijn hoofd. "Hé!" riep hij, terwijl hij zijn staart om zijn lichaam krulde. Een grijns sierde zijn gezicht, terwijl hij naar de reactie van de poes luisterde. "En bedankt! Nu is mijn prooi weg," mopperde deze. Odion knikte. "Goed gezien, moppie," snauwde hij haar toe. Geamuseerd grinnikte hij. "Ik geen eten, jij geen eten. Zo gaan vrienden toch met elkaar om?" Hij liet een vriendelijke snor horen, hoewel deze ook een beetje sarcastisch bedoelt was. Als hij haar een beetje uit de tent kon lokken, zou hij kunnen zien wat ze in huis had. Misschien zou hij haar daarna over kunnen halen om met zijn plan tegen honden mee te doen. Dan stond hij er in ieder geval niet meer in zijn eentje voor. "Of had je liever die muis willen vangen om hem daarna met mij te delen? Dan hou ik je niet verder op en zal ik hier op je wachten." Als teken dat hij ook echt hier zou blijven, liet Odion zich op de koude grond vallen. Hij dwong zichzelf door de kou heen te bijten, en deed alsof hij het zich gemakkelijk maakte op de grond. Nu wachtte hij op een reactie van de poes.

""

Onderwerp: Re: Mous! za maa 10, 2012 2:28 am

. schreef:

Cailin

De kater kwam zoals verwacht op haar af lopen. Cailin keek hem aan met tot spleetjes geknepen ogen. 'Klopt, dat heb ik zeker goed gezien,' zei ze sissend terug. Toen kwam hij met een ik niet, jij niet, gebeuren aan zetten. 'K, ken je niet eens, maat,' zei ze honend. Ze zou wel zien wat er van ging komen. Hij had haar prooi verjaagd, en Cailin was een nogal solitaire kat, zoals de meeste wel hadden gemerkt. Cailin zwaaide gerïrriteerd met haar staart afwachtend naar wat er ging komen. Cailin rolde met haar ogen wat de kater daarna zei. 'Kom je lekker laat mee,' zei ze met haar tanden op elkaar gedrukt. De kater liet zich op de grond vallen, en dat liet Cailin weten dat ze nog niet van hem af was. 'Ik zie dat je hebt besloten hier te blijven,' zei Cailin met een zwaai van haar staart die ze vervolgens over haar poten heen legde. Sneeuw begon naar beneden te dwarrelen en de zon had zich verstopt achter de wolken. Cailin had daar geen last van. Haar ras kwam uit Siberië en vandaar dus ook die dikke vacht, en lange dikke staart. En haar poten waren ook gemaakt voor het sneeuw. Ze had haartjes tussen haar tenen die er voor zorgde dat ze niet uit zou glijden tijdens en rennen op het eis en jagen tussen het sneeuw. Dit was dus ook haar favoriete seizoen. Er waren vaak minder dieren buiten, en had Cailin veel voor zich zelf, en dat lokte haar aan. En de kou was gewoon fijn. Ze had het vaak abnormaal warm in de zomer, lente en herfst gingen nog wel met haar. Maar zomers was ze liever binnen.

Onderwerp: Re: Mous! za maa 10, 2012 5:41 am

"K, ken je niet eens, maat," siste het vrouwtje. "Wat heeft jouw humeur verpest?" kaatste Odion terug. "Behalve mijn aanwezigheid." Hij trok even een ernstig hoofd, maar al snel kwam er een grijns voor in de plaats. Hij was een beetje aan het dollen met de poes. Hij wilde zien hoe ver hij haar kon laten gaan tot ze gek werd, of tot ze echt ontplofte. Odion kon er echt van genieten om anderen op hun zenuwen te werken, vooral als ze hier heel overdreven op reageerden. Naast het uitroeien van honden was dit zijn favoriete bezigheid.
"Ik zie dat je hebt besloten hier te blijven," klonk de iets kalmere stem van de donkergekleurde kat. Odion keek even bedenkelijk. Natuurlijk bleef hij hier liggen, dat had hij toch net gezegd? Nu begon er een beetje irritatie bij hem op te borrelen. Zijn plan was niet helemaal uitgelopen zoals hij het had gepland, maar vooruit, het kon ermee door. De oranje kater haalde even diep adem om weer tot rust te komen en verlegde zich even op zijn zij. "Ik wacht op mijn eten, daarna ga ik weer weg," snorde hij naar haar. "Dus, schiet eens op." Een koude rilling trok door hem heen toen een windvlaag door zijn vacht woei. Gadverdamme, wat een rotweer.
Toen de poes nog steeds geen aanstalten leek te maken om een prooi te gaan halen, slaakte Odion een gefrustreerde zucht. "Dan niet," mopperde hij, terwijl hij zichzelf overeind hees. Hij schudde zijn vacht vrij van de kou en de sneeuwvlokjes die op zijn vacht waren gevallen. "Praten is ook goed," zei Odion met tegenzin, terwijl hij naar zijn gesprekspartner keek. "Wat is je naam?"

""

Onderwerp: Re: Mous! za maa 10, 2012 9:04 am

. schreef:

Cailin

'Wat mijn humeur heeft verpest?' Vroeg ze. Toen moest ze even grinniken met wat de kater toen zei. 'Op dat na, dat ik straks met lege maag naar huis moet en dat die vieze droge brokken moet eten of die vieze slijmerige slakken slijm moet eten, in plaats van met een volle maag naar huis ga met een lekker muisje daar in en me dan op rol om met een uurtje wakker te worden en dan in het donker buiten rond te dwarrelen,' zei ze in één adem tuig. Haar humeur ging in een klap over naar Cailins humeur, een stuk minder sacherijnig.
De kater was gaan liggen en Cailin had bevestigd dat hij hier bleef.Hij zei dat hij hier ging wachten op zijn eten. 'En van wie verwacht je dat je dat krijgt?' vroeg ze terwijl ze zich op haar zij liet liggen met haar kop op haar poten en haar ogen op de kater gericht. Toen zei hij dat ze op moest schieten. Cailin hees haar kop op en ging recht liggen. 'Oh, je verwacht dat ik dat doe,' zei ze terwijl ze haar ogen groot maakte. Toen keek ze bedenkelijk, 'Hmm, even denken hoor. Nee, geen zin, jij hebt mijn prooi verwacht, dus, als je even had gewacht met die "hey" dan had ik mijn prooi met jou kunnen delen. Maar nee. Dus, wat als jij van die luie reet van je komt en jij eens gaat jagen,' zei ze bedenkelijk met een overdreven dwingende blik in haar ogen. Odion slaakte een zucht. Cailin keek hem enkel luchtig aan. 'Hmm, ik wacht, mijn maag rommelt,' zei ze kalmpjes. Cailin haalde haar schouders op. 'Oké, dan praten,' zei de droogjes. Hij vroeg naar haar naam. 'Mijn naam is Cailin, en de jouwe, tijger,' zei ze met een overdreven knipoog om hem eens uit te dagen.

Onderwerp: Re: Mous! za maa 10, 2012 9:37 am

Odion luisterde met een half oor naar wat de poes te vertellen had over wat haar humeur had verpest. Eigenlijk ging het hem ook niet zoveel aan, hij had het alleen maar uit een reflex gevraagd. Stiekem had hij gehoopt dat ze er te humeurig voor was om er tegenin te gaan, maar in tegendeel. Ze begon plots een heel verhaal tegen hem op te hangen. Ze vertelde over wat ze vandaag gedaan had, en hoe ze aan dit humeur kwam. Het leek wel op te luchten, aangezien ze na dit hele verhaal een stuk vriendelijker keek. "Dan had je toch maar achter die muis aan moeten gaan," murmelde Odion. Het was als grapje bedoelt, en hij hoopte dat ze dit ook zo op zou vangen. Hun ontmoeting was iet wat stroef begonnen, maar hij wilde met deze sarcastische opmerkingen toch een beetje gang in het gesprek te houden. Hij had geen zin om als een zak over te komen, en deze poes leek hem wel een aardige gesprekspartner. "Oh, je verwacht dat ik dat doe," mompelde de donkere kat luchtig nadat ze zich naast hem op de grond had laten ploffen. Nee, ze had geen zin om prooi voor hem te vangen, dat was wel duidelijk. Natuurlijk had Odion dit wel verwacht, want welke idioot zou voor een ander prooi gaan vangen als ie het zelf zo hard nodig leek te hebben? "Dus, wat als jij van die luie reet van je komt en jij eens gaat jagen," stelde ze luchtig voor. Odion grinnikte om haar opmerking. Zijn lach was half spottend, maar gemeen was het niet bedoelt. "Ik, jagen? Pfuh, echt niet. Dan vreet ik nog liever dat kleverige rotvoedsel van de mensen," was zijn reactie. "Je ziet mij toch niet meer achter een muisje aan rennen, of wel soms?" Met deze opmerking zat hij zichzelf een beetje te sarren. Hij wist dat veel dieren hem oud vonden. Hij was nota bene al 4,5 jaar, maar nog steeds niet minder fit als toen hij nog maar een kitten was. Vaak werd hij onderschat, daar kon hij zijn voordeel wel mee doen. Maar wat zou de poes van hem denken?
"Oké, dan praten," ging het vrouwtje in op zijn idee. Daarna stelde ze zich voor als Cailin en noemde ze hem tijger. Odions mondhoeken krulden omhoog. "Wat een deftige naam," merkte hij op. "Van welke adelijke familie heb je dat overgehouden?" De oranje kater kon zich prima amuseren met Cailin. Ze was niet gemeen, ze was geen hond, ze leek hem een prima beest om de late middag mee door te brengen. Dus waarom zou hij zichzelf ook niet voorstellen? "Deze tijger hier draagt de naam Odion," begon hij. "Gewoon Odion, en zo blieft ik ook genoemd te worden." Nope, geen bijnamen voor hem. Dus 'tijger' mocht ook wel weggelaten worden, hoewel hij die kleine koosnaampjes af en toe wel grappig vond om te horen.
De oranje kater keek wat in het rond. Hij begon nu pas te merken dat het echt lang geleden was dat hij voor het laatst een goed gesprek had gehad met iemand. Hij had zich een aantal jaren schuw opgesteld tegenover anderen, en daar waren de gevolgen nu duidelijk van te zien. Hij was zo onsociaal als wat geworden en het kostte hem moeite om het gesprek op gang te houden, zonder dat het teveel over hemzelf of honden zou gaan. Naar het verleden van iemand vragen was ook zo standaard, zo afgezaagd. Had hij niet ergens nog iets origineels liggen? "Vertel eens, popje, op wat voor vreselijke wijze hebben jouw vroegere baasjes je achtergelaten?" Damnit. Voor hij zichzelf tegen kon houden, rolden de woorden over zijn lippen. Nou ja, misschien zou er nog wat moois van kunnen komen, zolang Cailin maar niet naar zijn verleden ging vragen.

""

Onderwerp: Re: Mous! za maa 10, 2012 10:12 am

. schreef:

Cailin

'Gaat nogal makkelijk als iemand je afleid,' zei ze droog met een flauw lachje. Dat is toch zo. Als je je helemaal inspant voor de jacht, en in eens hoor je een; "Hé!" dan kijk je toch om. Voor de zelfde geld was het een vijand geweest die haar aandacht op die manier wou trekken, en vervolgens wou aan vallen. Dúúh. Ze was goed gehumeurd. Zo ben je geïrriteerd, en zo ben je spontaan just-normal. Odion grinnikte half spottend, maar niet gemeen toen ze zei dat hij zelf beter een prooi kon haar vangen. En hij liet duidelijhk merken dat hij niet ging jagen, en dus liever slakken voer at. 'Eigenlijk wel. Katten behoren te jagen,' zei ze als één of andere slimmerik, met op zet natuurlijk, en het was duidelijk te merken dat het overdreven bedoeld was. Oké, het werd dus praten. Daar had Cailin geen problemen mee. En ze stelde zich voor toen de rode kater naar haar naam vroeg. 'Deftig... en bedankt,' zei ze sarcastisch met een frons, maar niet gemeen bedoeld. 'Wat dacht je van mijn moeder? Ik ben geboren als zwerf kat, had je niet verwacht hé?' zei ze flauwtjes. Toen stelde de kater die ze zojuist tijger had genoemd als Odion, en zo zou hij dus ook genoemd willen worden, dat betekende geen bij naam als Tijger, maar nou had hij dus even peg. 'Oké, Odion, dus ik mag je niet Tijger noemen?' vroeg ze liefjes.
Het was eventjes stil. Zoals Odion deed, keek Cailin ook even haar omgeving rond. Tot dat Odion hem een vraag stelde over haar verleden. 'Nou, Tijger, zoals ik al had gezegd, geboren als zwerf kat. En hoe ik hier gekomen ben is om dat andere mensen naar me schreeuwde en dingen naar me gooide, en ze vonden het leuk me te verjagen mishandelen etc. Tot zo ver dat ik gewond raakte en dus hier gekomen ben, na dat ik naar de dieren arts was gegaan. Thats my live,' zei ze simpel. 'Én, Tijger, hoe zit het met jou?' Vroeg ze toen met een simpele glimlach. Ze werd niet graag naar haar verleden gevraagd. En waarom ze daar antwoord op had gegeven wist ze ook niet. Na het antwoord van Odion zei Cailin; 'maar nu gaan we niet niet over verledens hebben en ga zo maar door, toch?' zei ze met een glimlachje.

Onderwerp: Re: Mous! za maa 10, 2012 11:34 pm

Cailin had Odion met een zoet stemmetje gevraagd of ze hem niet heel misschien Tijger mocht noemen. Hij deed even alsof hij heel diep na moest denken en kneep hierbij zijn ogen tot spleetjes. Daarna keek hij de poes in haar ogen, en grijnsde. "Oké, vooruit, omdat jij het bent," mauwde hij met een sarcastische zucht. "Zolang het maar bij Tijger blijft," voegde hij er snel waarschuwend aan toe. Hij snorde vriendelijk naar haar en gaf haar een knikje. Hij mocht Cailin wel. Het kon hem niet zoveel schelen hoe ze hem zou noemen, maar het was toch altijd een van de dingen die hij toevoegde wanneer hij zijn naam vertelde. 'Tijger' werd hij wel vaker genoemd. Dat kwam vast door zijn oranje vacht met donkere strepen over zijn rug. Hij leek ook wel op een tijger, eerlijk gezegd. Maar het klonk zo.. zo raar. Tijger was niet Odion. Odion vond hij zelf veel heldhaftiger klinken. Ach ja, zolang hij maar geen 'snoepie' of 'schatje' werd genoemd vond hij het prima.
Hmm, oké. Cailin bleek dus niet van een adellijke familie te komen. In tegendeel zelfs. Ze was gewoon op straat gedumpt en had daar een vreselijk leven achter de rug. Zo zaten hier wel meer katten, met zo'n verleden. Hij wilde wel medelijden met haar tonen, maar hij had dit verhaal gewoon te vaak gehoord. Tja, zag hem dan maar als een harteloze kat, maar na een tijdje was zijn medelijden gewoon op. Toch probeerde hij er een meelijdend knikje aan te geven om te laten zien dat hij wel had geluisterd. "Én, Tijger, hoe zit het met jou?" Oh ja, fijn, nu mocht hij ook zijn verleden gaan vertellen. Wat een sukkel was ie ook. Zijn verleden ging niemand aan, helemaal niemand. Er was dus ook nog geen dier in het opvangcentrum die wist wat hem was overkomen toen hij nog maar een 'Odionnetje' was. En dat wilde hij liever zo houden. "Mijn verleden is geweest en niet belangrijk om terug te halen," bracht hij uit. "Met andere woorden: Gaat je niks aan." Odion wendde zijn kop even af en begroef zijn snuit in de sneeuw. Nee, hij ging niet over zijn verleden praten. Een korte stilte viel, en de oranje kater was bang dat Cailin boos op hem was omdat hij haar niks vertelde nadat zij dit wel had gedaan. Hij haalde dus ook opgelucht adem toen ze begon te praten. "Mee eens," beaamde hij. Maar waar moesten ze het dan over gaan hebben? Vragen over het opvangcentrum waren ook weer zo afgezaagd. Honden misschien? Zou hij het wagen om zijn haat over honden uit te spreken tegen een wildvreemde? Tss, waarom ook niet, hij had niets te verliezen. "Ik weet wel een interessant onderwerp," begon hij met iet wat van mysterie in zijn stem. "Honden," vervolgde hij. Hij wachtte even om de reactie van de poes te kunnen peilen. "Je weet wel, die enorme, stinkende egoïsten." Odion probeerde zijn stem zo neutraal mogelijk te houden om zijn haat in zijn stem nog een beetje te kunnen bedwingen. "Die beesten die denken dat ze alles zijn. Dat ze alles mogen en kunnen. Dat ze beter zijn dan ons, katten." Hij slikte. "at vind jij daar nou van?"

""

Onderwerp: Re: Mous! zo maa 11, 2012 1:14 am

. schreef:

Cailin

Odion gaf haar toestemming om hem tijger te noemen, en een sierlijk gemeen grijnsje kwam op haar lippen terecht. 'Oké, ik hou het bij Tijger,' voor nu maakte ze in gedachten af met een gemeen grijnsje. Odion snorde vriendelijk naar haar en ze glimlachte en snorde ook. Ze mocht Odion wel, het was tenminste niet het soort kat die zo liefelijk was. Al vroeg ze zich af of er überhaupt wel lieve katten bestonden, katten die non-stop kopjes gaven, lief deden, en ga zo maar door. Oké, Cailin was ook net een super gemene kat. Zij kan ook aardig zijn en lief, maar dat alleen tegen de gene die dat verdienen, ze zou nooit van haar leven zich laten aaien door een mens, dus laat staan een kopje geven. Oké, ze is wel eens geaaid, maar toen kon Cailin zich niet verzetten. Ze is wel eens in de buurt bij de mensen, maar dan daagt ze hun ook uit. Maar mensen kopjes geven en haar aandacht laten geven, never.
Toen begonnen ze over; verleden. Cailin vertelde de korte simpele verzie van haar verleden, dat bestond uit, op straat rond zwerven, dingen naar haar gegooid krijgen, mishandeld worden, en nog meer van dat soort dingen. Odion was niet van plan zijn verleden te vertellen. Cailin haalde haar schouders op. Daar zou ze niet moeilijk over doen. En inderdaad, wat verleden is, is gebeurd, en er over praten is gewoon nutteloos. En hij was het dus ook met haar eens over het niet over verleden praten gebeuren.
Toen kwam hij met een wel interessant onderwerp. Honden. Een grijnsje speelde rond haar lippen. Een gemene glinstering kwam in haar ogen. Ze haatte honden. Ze dachten alles te zijn. Sterk, hun de baas kunnen zijn. En hun gore slijmerig gedrag bij de mensen maakte haar misselijk. Hij vroeg wat zij er van vond. 'Ik haat ze,' zei ze simpel. 'Ik haat die vieze, slijm bekken, die denken alles te zijn en alles toe te kunnen eigenen, bah,' zei ze vol pure walging. 'Wist ik maar hoe ik makkelijk van hun af kon komen, ze verstoren vaak de jacht, en rennen lang je heen, die kleine keffers zijn nog wel makkelijk aan de kant te krijgen, maar die grote husky's, herders, en ga zo maar door zijn gewoon rot,' gromde ze.

Onderwerp: Re: Mous! zo maa 11, 2012 7:35 am

Vol genot luisterde Odion naar wat de donkergekleurde poes naast hem te zeggen had over honden. Hij genoot van haar walgende toon en haar smerige woorden. Die haat die zij uitsprak, het was precies hoe hij er ook over dacht. Eindelijk. Hij had iemand gevonden met net zo'n hekel aan honden als hij. Eerst had hij getwijfeld over de slechtheid van de katten hier in het opvangcentrum. Ze leken allemaal zo aardig te zijn, alsof ze het overal mee eens waren en niet zagen wat voor kwaad die honden allemaal in de zin hadden. Het waren gluiperige, gemene wezens die het niet verdienden zo goed behandeld te worden door mensen. "Fijn dat je er ook zo over denkt," snorde Odion tevreden. Daarna trok hij een serieus gezicht. "Het stomme is, is dat er helemaal niets tegen gedaan word. Niemand lijkt actie te ondernemen, maar het kan toch niet zo zijn dat wij de enige katten zijn hier in het opvangcentrum met een hekel aan honden?" De stem van de kater verhief zich een beetje. "Het aan iedereen vragen vind ik dan wel weer riskant. Ik zou dolgraag willen weten wie van de katten onze mening deelt, maar ik weet zeker dat als we het één keer aan de verkeerde vragen, er een enorme oorlog uitbreekt of zoiets." En dan word ik weer opgesloten in een of andere kast, dacht hij er achteraan. Een rilling trok door zijn ruggengraat. Kort samengevat was hij ooit in gevecht geraakt met een hond, en daar was Odion -naar zijn idee- veel te streng voor gestraft. Ze hadden hem afgesloten van de rest van de beesten en had voor een veel te lange tijd alleen geleefd. Rothonden.

""

Onderwerp: Re: Mous! zo maa 11, 2012 9:33 am

. schreef:

Cailin

Zoals Odion luisterde naar haar gaf haar een goed gevoel. Hij leek het volkomen met haar eens te zien aan de houding van de kater. Hij genoot van haar walgend toontje over honden. Cailin haatte honden, en dat uitte ze volkomen. Wanneer er een hond langs kwam zette ze vaak een dikke rug op en keek ze dreigend naar de honden. Maar ze paste dan wel op met wat ze deed, honden moest je niet onderschatten. Cailin had in haar voordeel dat ze een Main Coon was. Ze was een groot ras, groter dan de huis tuin en keuken katten. Ze was groter dan bijna elke soort hier. Main Coons waren grote kat soorten. Ze groeide tot hun derde. Dus Cailin groeide nog steeds. Odion bevestigde al snel dat hij het fijn vond dat Cailin zo over honden dacht. Cailin luisterde naar wat Odion te vertellen had. 'Dat klopt, maar dan moeten we naar meer van dat soort katten zoeken, we kunnen dan misschien een soort groep vormen die bekend staan als gevreesde katten, katten die niet bang zijn voor de kracht van honden... Ookal moeten we ze niet onderschatten,' zei ze met stralende ogen. Het gene wat Odion toen zij liet haar fronsen. 'Het is wel riskant ja, om iedereen te ondervragen ja. Maar ik deins niet terug voor de gene die dan door het lind gaat om dat ik vroeg wat die gene van honden vond... En voor een oorlog zou ik ook niet terug deinzen. Ik weet namelijk dat er genoeg honden haters zijn,' zei ze bijna strijd lustig. Ze hield wel van een gevecht, of het nou een soort genoot was, of een hond. Al paste ze wel op met wat voor hond ze te maken had. Katten die van honden hielde behandelde ze vaak ook als een hond. Ze vond hun vaak geen haar beter. 'Maar, ook katten die wél van honden houden,' - daar bij trok ze een vies gezicht- 'behandel ik als honden, ik vind hun geen haar beter,' sprak ze. Ze wist niet of Odion ook zo dacht. Maar hoe hij daar op zou reageren moest hij zelf weten.

Onderwerp: Re: Mous! ma maa 12, 2012 4:48 am

Odion wiebelde tevreden met zijn oren terwijl hij luisterde naar de ideeën van de poes. Een groep oprichten, dat leek hem zeker wel wat! Een soort van geheim genootschap tegen honden om ze zo een voor een uit te schakelen. Klonk prima. "Het is wel riskant ja, om iedereen te ondervragen ja," beaamde Cailin toen het gesprek vorderde. Maar ze zou niet terugdeinzen voor een gevecht, vervolgde ze. Katten die van honden hielden zou ze precies hetzelfde behandelen. "Klinkt prima," snorde Odion. "Dat idee van een groep staat me wel aan. Ik denk dat ik daar wel mee verder wil gaan." Hij stond op en schudde zijn vacht opnieuw vrij van de smeltende sneeuwvlokjes. Het was al gestopt met sneeuwen, maar het weer was hierdoor niet veel verbeterd. Een stramme wind was op komen dagen en woei door de dunne wintervacht van de oranje kater, waardoor deze snel weer in elkaar dook en zijn staart beschermend om zich heen sloeg. "The Mauaji, een groep waar alleen hondenhatende katten zich aan toe mogen voegen," verzon hij ter plekke, toen hij zich weer had geïnstalleerd op de koude grond. "De katten zullen als doel hebben alle honden uit te schakelen, zodat ze weer in vrede kunnen leven zonder constant te moeten denken om die vuile kwijlbekken." Odion knikte tevreden om zijn eigen plan. "We zullen elke kat overtuigen van de slechtheid van honden, en zullen zo uitgroeien tot een enorme groep, waardoor honden geen schijn van kans meer zullen hebben." De kater stopte met praten en knorde tevreden. Ja, dit is wat hij wilde doen. Dit is iets waar veel te lang mee gewacht was, en hij zou dat wachten verbreken. Hij was de eerste kat die ook echt iets ging dóen tegen honden, in plaats van het probleem maar van een afstandje te bekijken.

""

Onderwerp: Re: Mous! di maa 13, 2012 9:42 am

Odion vond haar idee voor een soort groep die honden haatte een goed idee. Toen hij zei dat hij er mee veder wou liet Cailin een grote grijns op haar gezicht zien, 'En zeker weten dat ik er bij kom! Tenminste als de grote tijger het daar mee eens is,' zei ze met een knipoog. Een koude windvlaag waaide door Cailins dikke lange wintervacht dat haar in de lucht liet snuffelen van genot. Ze hield van de kou. De kou hoorde bij Cailin, en Cailin hoorde bij de kou. Duidelijk aan Odion te zien was dat hij echt een kat was van de zomer, en niet van de winter. Toen sprak Odion de naam uit van de groep die LA zou overvallen. The Mauaji. Cailin liet een instemmend miauw horen, 'Dat klinkt fantastisch!' Mauwde ze. Toen vertelde Odion over de katten die in die groep welkom waren, katten die als doel hadden de honden te verjagen! Cailin keek hem aan met twinkelende ogen van opwinding. Ze was het totaal met hem eens. 'Ik ben eht helemaal met je eens! En ik ga zeker helpen om alles hoog te krijgen! We zullen bekend staan als honden hatende katten! En honden zullen moeten oppassen, we mogen dat kleiner zijn dan de meesten, ze moeten ons niet onderschatten! Odion ik ben het helemaal met je eens!' Zei ze met een dikke grijns op haar gezicht! Yeap, ze was het helemaal met hem eens!

Onderwerp: Re: Mous! wo maa 14, 2012 5:40 am

Cailin leek goed naar Odion te willen luisteren. Terwijl hij met zijn vurige stem zijn pasverzonnen plan vertelde, antwoordde ze enthousiast. "En zeker weten dat ik er bij kom! mauwde ze. " Tenminste als de grote tijger het daar mee eens is," voegde ze er met een knipoog aan toe. Odion snorde vriendelijk. "Maar natuurlijk, popje," was zijn antwoord. Alle katten met een hekel aan honden waren vrij om zich bij de Mauaji te voegen. Samen zouden ze een grote groep vormen, die de haarballen daarna voorzichtig en onopgemerkt één voor één uit zouden roeien, tot de laatste aan toe. Ze zouden doorzetten en niet terugdeinzen. Uitdagen zouden ze met alle liefde aannemen, weigeren deden ze niet aan. Ze zouden sterk zijn, machtig, angstaanjagend zelfs! Ja, dat zou de Mauaji verwoorden.
"Dan geloof ik dat ik mijn eerste lid voor me heb staan," sprak de oranje kater toen Cailin was uitgepraat. Hij vertrouwde haar op haar woord. Ze leek hem een eerlijke, trouwe poes. Hij voelde zich bijna vereerd om haar bij zijn groep te mogen opnemen. "Je zult beginnen als Warrior, maar naarmate je je zult bewijzen - waar ik bijna wel zeker van ben dat dat niet lang zal gaan duren - kun je doorstromen naar een hogere rang, om zo ook kleine Mauaji's onder je hoede te kunnen nemen. Wat zeg je er van?"

""

Onderwerp: Re: Mous! wo maa 14, 2012 5:49 am

Cailin werd maar natuurlijk aangenomen tot de clan. En dat gebeurde met haar bijnaam... Popje. 'Lekker is dat, is mijn bijnaam nou popje?' zei ze plagerig met een grijns. Ze kon er wel tegen. Alleen kon hij een fantastische reactie terug verwachten. Cailin zag Odion wel als een goede leider. En dan goed in de zin van dat hij een goede slechte leider zou zijn. Ja zo iet ja. Cailin keek hem aan met een blik die zei dat ze hem zou vertrouwen. En als je één keer Cailins vertrouwen had kon je die vertrouwen maar beter niet verbreken. Maar ze vertrouwde Odion en wist zeker dat ze dat kon doen tot haar bittere einde. Ze zou hem trouw zijn tot het bitteren eind. Dat was haar belofte. [color=silver]'Je eerste trouwste lid tot het bittere eind, en zelfs daarna nog,'[color] sprak ze met een heldere stem en glinsterende ogen. Hij zei dat ze zou beginnen als Warrior, en naarmate Cailin zich zou bewijzen hoger op zou komen. En Cailin knikte met een glinstering in haar oog. 'En daar kun je ook met alle zeker heid van uit gaan.' Ze mocht Odion nu al. En het leek als of ze me kaar nu al hun leven lang kende.

Onderwerp: Re: Mous! wo maa 14, 2012 6:20 am

Odion grijnsde toen Cailin een opmerking maakte over haar bijnaam. "Lekker is dat, is mijn bijnaam nou popje?" Ze leek het niet serieus te bedoelen en had zelf ook een grijns op haar gezicht geplakt. "'Popje' staat je mooi," snorde de kater gemeend. Ja, eigenlijk vond hij haar ook wel een popje. Gewoon op een vriendschappelijke manier, verder niet. En daarbij vond hij de sarcastische draai eraan wel grappig, en gelukkig kon Cailin dat ook wel waarderen.
"Je trouwste lid tot het bittere eind, en zelfs daarna nog," verzekerde de poes hem, nadat hij haar officieel tot lid van de Mauaji had gekroond. Odion zag hoe haar ogen zo'n beetje glommen van trots, mocht het trots zijn. Hij hoopte het maar, aangezien het voor hem ook een aardige stap was om nu ineens te besluiten een groep te gaan leiden. Hij had geen zin in bedriegers, hij wilde alleen maar eerlijke leden onder zijn hoede nemen. Leden van de Mauaji mochten blij zijn met Odion als hun leider. Hij zou hen goed behandelen en een gedeelte van zijn macht ook met hen delen. Hij zou er alles aan doen om ze tevreden te houden. Hij zou een echte, waardige leider worden. "Zo hoor ik het graag," zei Odion met een lach toen hij de laatste zin van Cailin hoorde.
Hierna bleef het een tijdje stil. De oranje kater wilde van alles zeggen, maar op hetzelfde moment zei hij ook liever niets. Hij was niet zo'n prater, hij hield zich liever koest en loste ruzies op met zijn klauwen. Maar hier met Cailin had hij al veel gepraat. Te veel, merkte hij wel. Al zijn inspiratie voor gespreksstof was op. Hoe sociaal hij net over was gekomen, zo stil was hij nu.
Ongemakkelijk verlegde hij de positie van zijn poten, en liet zich op zijn zij rollen. "Dus, Warrior Cailin aka Popje, misschien kun je me wat meer over jezelf vertellen?" Zoiets had ie al gevraagd, maar hopelijk was Cailin nu een stuk meer op haar gemak gesteld, zodat ze hem wat meer zou vertellen. Gewoon, wat over dagelijkse dingen, iets wat even niet over honden ging.

"Sorry, ik had echt even geen inspiratie meer xd"

Onderwerp: Re: Mous! wo maa 14, 2012 6:43 am

'Hmm, ag ja, ik mag jou Tijger noemen, en dan geef ik je toestemming mij... popje te noemen,' zei ze met een grijns. Cailin vertelde dat ze een trouw lid zou zijn tot het einde, en zelf daarna nog, en Odion was er zeker blij mee. En Cailin glimlachte. Er viel een korte stilte en dat deed Cailin wel even goed. Cailin was geen prater en dacht meer na. Ze was een kat van daden, niet van woorden. Cailin dacht aan haar eerste gevecht. De eerste keer dat ze de smaak van bloed proefde. Dat was de keer dat ze een mensen kind had gedood toen ze nog op de straat leefde. Het was best wel moeilijk. Want het kind zwaaide wild om zich heen. Maar Cailin had in de nek gebeten en de nek open geklauwd. Dat was genoeg geweest. Toen had Cailin toe gekeken hoe het kind dood bloedde. Toen waren de mensen gekomen en was Cailin gevlucht. De zelfde dag had Cailin bijna de dood tegemoet gegaan. Het bloed was in die tussen tijd wel af gespoeld. De dieren artsen hadden haar meegenomen. En de mensen van LA hadden haar hier gebracht. Dat was het hele verhaal. Ze vertelde altijd dat mensen haar gewoon hadden mishandeld, zo danig dat ze in de dieren kliniek was op genomen, en zo was ze hier gekomen.
Toen vroeg Odion haar of ze meer over zich zelf wou vertellen, en dat met haar nieuwe helenaam: Warrior Cailin aka Popje. Cailin glimlachte, 'Meer over me zelf? Hmm, wat zou ik moeten vertellen dan?' Vroeg ze met een flauw lachje op haar gezicht. Net zoals Odion had gedaan liet Cailin zich ook op haar zij rollen.

Onderwerp: Re: Mous! wo maa 14, 2012 6:58 am

"Meer over me zelf?" vroeg Cailin met een lieve glimlach. Odion knikte loom. "Hmm, wat zou ik moeten vertellen dan?" De oranje kater dacht even na. "Ik hoopte dat jij dat eigenlijk wel zou weten," gaf hij na een tijdje toe. "Ik dacht dat het vrouwelijke geslacht altijd zo goed was in praten," grinnikte hij erachteraan. Speels liet hij zijn staart op en neer zwaaien. Hij keek haar een tijdje aan, maar wendde al snel zijn blik af. Hij begon zich een beetje te vervelen. Praten had hij nooit interessant gevonden, behalve als het over hem ging. Of honden. Of iets waarmee hij anderen kon pesten. Iets wat niet vaak voorkwam, dus. Meestal leidden zijn gesprekken tot gevechten of vijanden. Dit was een van de eerste conversaties die tot iets goeds hadden geleid. Zeker iets goeds, zelfs. Hij had zojuist een nieuw lid voor zijn nieuwe groep weten te strikken, en hij mocht haar wel. Dit zou misschien wel uitlopen tot een goede vriendschap, hoewel Odion het nog steeds een raar idee vond om aardig te doen tegen andere katten. Het leek hem niet helemaal te liggen, vriendschap. Hij had er jaren prima zonder kunnen doen, maar nu leek het toch wel iets te zijn wat hij had gemist. Vriendschap was niet altijd slecht, het kon zelfs voor bondschap zorgen. En dat is waar hij nu naar zocht.
Odion slaakte een zucht. "Je hebt me al over je verleden verteld, en over je haat voor honden," somde hij langzaam op. "Je hebt me eigenlijk nog niet verteld waarom je het verdiend om voor de Mauaji te vechten. Kún je überhaupt wel vechten?" Dit was een kleine uitdaging, om Cailin een beetje uit te lokken. Hoe zou ze erop reageren?

""

Onderwerp: Re: Mous! wo maa 14, 2012 7:08 am

Cailin haalde schuldbewust haar schouders op. 'Misschien ben ik dan wel van het mannelijk geslacht,' zei ze plagerig. Cailin was niet goed met dingen over zich zelf te vertellen. Ze was niet zon prater. Ze mocht dan luchtig doen over het verleden die ze achter de rug had, maar ze kon er wel mee zitten. Een verleden zo groot als het hare was moeilijk te dragen. Soms had ze zo haar depressieve momenten. Maar die showde ze niet met anderen, Cailin kon makkelijk een masker dragen. Daar was niks moeilijks aan. Cailin had altijd een masker gedragen wanneer ze zich minder voelde. En dat was altijd goed gegaan. Maar nu had ze nergens last van en voelde ze zich vrolijk. Ze voelde zich zoals Cailin. Just Cailin. Odion bevestigde dat ze al over haar verleden had verteld, en Cailin glimlachte scheef. 'Jij niet,' zei ze schouderophalend. Bij het volgende moest ze lachen. 'Wil je voelen hoe ik kan vechten,' zei ze met een uitdagende glinstering in haar ogen terwijl ze recht op ging staan en hem uitdagend aan keek. 'En wie zegt dat jij de perfecte leider bent?' zei ze toen honend.

Onderwerp: Re: Mous! wo maa 14, 2012 8:07 am

Cailin maakte een grapje over dat ze misschien wel van het mannelijk geslacht kwam, en meteen begon Odion te lachen. Het was misschien gemeen om haar zo recht in haar gezicht uit te lachen, maar het was leuk. Ze was grappig. "Nee joh, dat mocht je willen," grinnikte Odion. "Wij, van het mannelijk geslacht, zijn iets wat vrouwen niet zijn. Charmant." Hij sprong overeind en liep verleidelijk een rondje om de poes heen, waarbij hij met zijn staart charmant over haar lichaam ging. Hij bukte met zijn kop tot zijn bek vlak bij haar oor kwam. "Hey, babe," zei hij met de zwoelste stem die hij maar kon opbrengen. Hij schudde nog even met zijn achterste, maar liet zich toen weer op zijn zij in de sneeuw ploffen. Oh ja, waar kwam die humor ook alweer vandaan?
Daarna kwam het stille gedeelte. Cailin merkte op dat Odion nog niet over zijn verleden had verteld, en daarop herhaalde hij opnieuw: "Ja, maar mijn verleden is geweest en niet belangrijk om terug te halen." Hij haalde arrogant zijn neus op en hief zijn kop even naar de hemel, waar wolken zich voor de zon stapelden en de maan al in de verte te zien was. "Wil je voelen hoe ik kan vechten?" zei Cailin uitdagend. Ze was overeind gekomen en stond nu recht voor de oranje kater, terwijl ze hem gewaagd aankeek. "En wie zegt dat jij de perfecte leider bent?" Odion grijnsde en hief zichzelf ook op zijn poten. "Laat maar zien wat je in huis hebt, popje," zei hij met nog steeds een valse grijns op zijn gezicht. "Pfuh, hoe kan ik onmogelijk géén perfecte leider zijn? Je ziet het toch zo aan me dat ik geknipt ben voor deze rang?" Hij stak zijn staart omhoog en zijn kop egoïstisch in de lucht. "Ik ben sterk, kan goed nadenken én zie er nog eens fantastisch uit ook," mompelde hij daarna. Hij schudde zijn spieren los en deed een paar stappen naar achter. Hij liet zijn achterste wat meer omhoog gaan, en zakte door zijn voorpoten. Hij hield zijn nagels in, want áls Cailin nu zou laten zien hoe goed ze wel niet kon vechten, wilde hij haar niet onnodig verwonden. "Dus," sprak hij uitdagend, en hij keek haar recht in haar ogen aan.

""

Onderwerp: Re: Mous! wo maa 14, 2012 8:35 am

'Hmm, nee jij mocht willen dat je van het mannelijk geslacht was, zie toch dat je een vrouwtje bent,' zei ze zwaar serieus en probeerde een lage mannelijke stem op te zetten. Odion liep een rondje om haar heen en ging met zijn staart om haar heen waarna hij in haar oor fluisterde. 'Misschien ziet je daar al helemaal naast, wij vrouwen zijn charmanter dan jullie mannetjes,' zei ze terwijl zij ook het zelfde deed als wat Odion had gedaan. Cailin liep om hem heen en wikkelde haar langere staart om hem een waarna ze haar poot over hem heen deed en hem op de grond duwde en recht in zijn ogen keek. 'En wij, van het vrouwelijke geslacht durven meer,' zei ze met een flirterige grijns.
'Je hebt gelijk, maar je vroeg er wel naar,' zei ze met een halve grijns. Toen begon Odion over of ze wel een geschikte lid was, en kaatste Cailin haar woorden terug door te vragen of hij wel de geschikte leider was. Hij vroeg aan haar wat zij in huis had, en Cailin grijnsde gemeen. Toen begon Odion weer over hoe perfect hij was, en Cailin kon geen lag onder drukken. Toen Cailin grijnsde gemeen en sprong boven op hem emt volle kracht waarna ze haar grote poot op zijn borst deed. Ze boog haar kop naar voren en fluisterde in zijn oor. 'Als jij nu mijn vijand was gewqeest had ik mijn nagels in je borst gestoken,' zei ze op een gevaarlijke toon. Cailin was een goede vechtster, daar had ze het mensen kind voor al bewijs. Ze had ook wel eens een hond aan gevallen, alleen was die wel sterker geweest en was ze er voor weg gerend. Maar ze had de hond wel een paar keer luid kunnen laten piepen.

Onderwerp: Re: Mous! do maa 15, 2012 4:59 am

Met een stevige klap voelde Odion hoe hij tegen de grond werd gedrukt. Cailins poot hield hem stijf tegen de grond terwijl ze met een grote grijns op hem stond. "Als jij nu mijn vijand was geweest had ik mijn nagels in je borst gestoken," fluisterde ze hem toe. Odion grijnsde. "Popje, dat weet ik toch?" snorde hij tevreden. Hij bleef even liggen, en draaide zich daarna snel om, zodat Cailin niet op hem kon blijven staan en de kater weer omhoog kon springen. "En jou had ik opgegeten als je niet zo schattig was geweest." Hij gaf haar een knipoog en zakte vervolgens door zijn voorpoten terwijl hij overdreven met zijn kont in de lucht wiebelde. Hierna zette hij met zijn achterpoten af tegen de grond en schoot naar voren. Zijn poten sloeg hij om haar hals en zo trok hij haar mee naar beneden. Ze rolden een tijdje door, tot Odion boven op haar wist te gaan liggen. "Zo doen we dat, ukkie," mauwde hij in haar gezicht.

""

Onderwerp: Re: Mous! do maa 15, 2012 9:18 am

Cailin had haar poot boven op de borst staan van de rode, grote, kater. Ze vond Odion groot voor zijn soort. Kortharige katten waren meestal niet zo groot. Cailin was ongeveer net zo groot als Odion. Odion rolde onder haar poot vandaan en stond op. 'Pff,' zei ze met een klein glimlachje. Ja, daar wist ze niks op terug te zeggen, moest ze zeggen dat ze niet schattig was, dan zou het namelijk over komen dat ze toegaf dat ze schattig was. En ze had in eens ook spijt dat ze "pff" had gezegd, dat was ook een soort van toe geven. Althans, dat was haar geleerd. Odion zakte door zijn poten en wiebelde overdreven met zijn achterwerk, en Cailin rolde met haar ogen. Daarna zette Odion af en zorgde er voor dat ze allebei over de grond rolde. Toen ze stopte lag Odion boven haar. 'Wacht maar,' zei ze uitdagend terwijl ze naar hem knipoogde. Cailin wurmde zich onder hem vandaan. 'Jemig, jij moet nodig af vallen, je bent zo zwaar als een hond,' plaagde ze met een zwiep van haar staart. Daarna rende ze weg. Odion zou haar vast volgen.

Onderwerp: Re: Mous! vr maa 16, 2012 9:41 pm

Cailin leek niet echt onder de indruk te zijn van Odions speelse aanval op haar die ervoor had gezorgd dat ze allebei even over de grond hadden gerold. "Waar zou ik op moeten wachten?" lachte hij spottend. "Je bedoelt dat dit kleine poesje ook wat pit in huis heeft? Tss, laat me niet lachen." Meteen daarna voelde hij hoe de poes zich onder hem vandaan probeerde te wurmen, wat redelijk goed lukte. "Jemig, jij moet nodig afvallen, je bent zo zwaar als een hond," bracht ze hem op de hoogte. Met een quasi-gekwetste gezichtsuitdrukking keek Odion naar Cailin, en vervolgens naar zijn buik. "Dan moeten die mensen hier stoppen met het geven van dat overheerlijke voer," was zijn verklaring. "Ik moet maar eten, ik kan er gewoon niet mee stoppen!" Dramatisch sloeg hij zijn voorpoot tegen zijn hoofd en hij acteerde alsof hij erg aan het lijden was onder zijn gewicht, waarna hij naar haar grinnikte. Odion hapte nog even naar haar staart die uitdagend heen en weer zwiepte, maar kreeg alleen maar een hap lange haren in zijn bek. Snel spuugde hij de haren uit en krabbelde overeind. Toen hij weer opkeek, zag hij dat Cailin al verdwenen was. Beduusd keek de kater even om zich heen, maar kon alleen nog maar de geur van de poes traceren. Cailin had de benen genomen, en nu moest hij achter haar aangaan. Hij vond dit wel een leuk spelletje. Het lag laag beneden zijn niveau, maar vooruit, als niemand hen zo zag, kon het prima. Odion spurtte achter de geur aan en kreeg de grote poes al snel in zijn vizier. Hij zette nog wat kracht bij, maar merkte dat hij al een stuk ouder was vergeleken met haar. Uiteindelijk lukte het om dicht genoeg in de buurt te komen om haar een flinke tackel te geven, zodat ze op de grond viel. Odion liet een bulderende lach horen en deed een klein overwinningsdansje. "Gotcha!" lachte hij. "Jouw beurt!" Nog voor Cailin een weerwoord kon geven, rende nu de kater weg. Hij slalomde tussen de beelden door, ontweek struiken behendig en zorgde voor een zo groot mogelijke voorsprong. Jongejonge, hij had zich een lange tijd niet meer zo jong gevoeld. En het voelde goed, heel goed.

""

Onderwerp: Re: Mous! vr maa 16, 2012 10:41 pm

'Dit "kleine poesje," heeft zeker nog wat pit in huis,' zei ze met een onheilspellende grijns. Toen wurmde Cailin zich onder Odion vandaan. Cailin zei tegen Odion dat hij zo zwaar was als een hond. 'Overheerlijke voer?' Droge brokken en nattige slakken slijm klonk niet als overheerlijke voer in haar oren, of bek. Dramatisch sloef Odion zijn poten over zijn kop heen. En hij acteerde dat hij heel erg aan het lijden was onder zijn gewicht. En toen begon Odion te grinniken. 'Goede acteur ben je zeg,' zei ze met een grote lachende grijns. Ja, het was deze dag wel een gezellige dag, en ze mocht Odion wel. Hoe je in een dag van een vreemde tot een niet vreemde kon worden. Fantastisch gewoon. Cailin zwiepte uitdagend met haar staart en ze voelde dat Odion naar haar staart hapte, maar in plaats van een staart in de bek was het een hap haren in de bek. Cailin draafde weg en verdween in de struiken. Haar poten bewogen zich lenig. En ze wist dat wanneer ze wat ouder was, of beter gezegd, heel wat ouder was nog steeds zo zou rennen. Want ja, Cailin was sportief en rende heel veel. Ze rende achter honden aan, konijnen, klom in bomen om een vogel of een eekhoorn te vangen, en dat ging altijd wel goed, meestal ving ze haar prooi, en ze bewoog zich altijd snel en lenig. En over vijf jaar zou ze dat nog doen. Of watte, of een jaar of zeven zou ze dat nog doen, nog beter, tot haar dood zou ze nog zo snel en lenig zijn. Toen voelde ze hoe ze getackeld werd, en plofte ze neer op haar zei. Zoals verwacht was het Odion die haar er van langs had gegeven. 'En, al wat kilootjes kwijt?' Plaagde ze terwijl ze op stond en het sneeuw uit haar vacht schudde. Ja ze was ook heel snel in de sneeuw. Maar daar was Cailin voor gebouwd. En toen was het Cailin beurt. Ze kon niet eens met haar ogen knipperen of de kater was al verdwenen. Met snelle passen snoof ze de lucht op en bepaalde welke kant Odion op was gerend. Ze ging meteen in een harde tempo op de geur af. Ze zag net nog Odion een beeld ontwijken of ze was hem al weer kwijt. Het leek hier wel een doolhof. Met snelle lenige passen baande ze zich een weg door de sneeuw en de beelden. Toen botste ze tegen Odion aan en viel Cailin op haar kont. 'Yeap, zo kan het ook,' zei ze met een flauw glimlachje. 'Je bent best wel snel voor een ouwe kater,' plaagde ze. Zo oud was Odion niet, vier jaar was niet oud, dat was gewoon volwassen, als je je bedacht dat een kat wel zo'n twee en twintig kon worden. Als zou dat bij dromen blijven voor Cailin. Want haar soort werd niet ouder dan zeventien of zo. Een huis tuin en keuken kat kon heel oud worden. Althans heel oud in de ogen van een Main Coon.