Power to the cats ~

Onderwerp: Power to the cats ~ vr maa 09, 2012 8:20 am

Poot voor poot sukkelde Odion vooruit. Hij was moe, had honger, maar weigerde terug te gaan naar de opvang, waar een heerlijk warm bedje en zompig voedsel op hem te wachten stond. Hij vertikte het om nog langer om te gaan met honden. De haat voor die vieze mormels was er al een tijd, alleen het werd per dag steeds sterker. Gadverdamme, en daar moest hij dan mee samenwonen? Mooi van niet. De kater ging zelf wel op zoek naar zijn eigen onderkomen. Desnoods sliep hij elke dag buiten, maakte hij zichzelf schoon en ving hij zelf zijn prooi. Hij had er werkelijk alles voor over om die rotzakken te vermijden.
Zijn tocht door het territorium van de opvang had hem naar deze velden geleid. Ijzel lag op de begroeiing en zorgde voor een mysterieuze sfeer. Odion mocht het hier wel. Het was in ieder geval niet zo vrolijk als de bloementuinen vlak bij het gebouw. Plus, hier was geen enkel spoor van hond te bekennen. De uitgeputte kater liet zijn op zijn zij neervallen en sloot zijn ogen voor een paar seconden. Op deze plek zou hij wel even bij kunnen komen. Misschien kon hij wat voedsel bij elkaar scharrelen. Zolang hij maar even alleen kon zijn, om zijn batterij weer op te laden.
Gekraak van knapperig gras deed Odion zijn ogen openen. Hij spitste zijn oren en tuurde om zich heen. Door de mist die er hing, kon hij bijna niets zien. Daarom lette hij extra goed op zijn gehoor en hield hij zijn bek een beetje open om de geuren beter op te kunnen vangen. Wie deze besluiper ook was, hij had de verkeerde kat gekozen om te bespieden.

"Selim only"

Onderwerp: Re: Power to the cats ~ za maa 10, 2012 2:17 am

Selim liep door het gras. Er hing een dikke mist die zijn vachtje vochtig en statisch maakte. Hij haatte het. Hij haatte de mist. Die was nat en hij haatte alles wat met water en nat te maken had. Het was koud liet zijn vacht plakken en hij kon erin verzuipen. Dat was een keer bijna gebeurt en voortaan keek hij daarmee wel uit. Alles om hem heen was besmet met dat water maar, toch was hij hier. Hij hield het niet uit in het opvangcentrum. Overal werd hij daar bedreigt. Hij had de nadelen van het kitten zijn. Zijn hele leven zat hij in de strijd tussen honden en katten en die rotbeesten zaten hem altijd dwars. Altijd als hij een hond tegenkwam moest hij rennen en klimmen voor zijn leven. Zijn leven was al hard vanaf het begin en vergeleken met andere tijden was het nu makkelijk. Hij kon slapen in de oude stal of de ruïne en 's nachts ging hij op zoek naar restjes in de keuken. Overdag waren de honden niet te ontwijken maar, 's nachts was hij hen te snel af met hun zwart wit oogjes. Hij spitste zijn oortjes toen hij geritsel in het gras hoorde. Instinctief stond hij stil en tuurde ernaar. Het was een muisje dat door het gras liep. Hij sloop er geruisloos achteraan. Zijn zachte pootjes maakte geen geluid in het vochtige gras terwijl hij het muisje op de voet volgde. Het kleine beestje had het niet door terwijl hij steeds dichterbij kwam. Als Selim nu zou grijpen had hij hem. Even grijnsde hij en zijn 2 voorpoten sloten zich om de muis en knepen hem dood. Hij peuzelde het kleine hapje op en vervolgens liep hij verder. Hij hoorde het gras ritselen en hij wist dat hij niet alleen was. Er was nogf iemand aanwezig. Het was in ieder geval geen hond en dat stelde hem gerust. Hij sloop langzaam op de kat af tot hij er ongeveer 2 meter vanaf was. Hij kon de andere kater vaag onderscheiden en zag dat hij in het gras lag. Waarschijnlijk nog iemand die even van het opvangcentrum gevlucht was. "Heej" Zei hij koel. "Moest je er ook even tussen uit?"

Onderwerp: Re: Power to the cats ~ za maa 10, 2012 3:05 am

Odion snoof toen hij een kleine, vage schim zag naderen. De geur was moeilijk op te pikken, de vorm van het beest evenmin. "Heej. Moest je er ook even tussen uit?" klonk de schim. Odion spitste zijn oren. Het was een klein katertje, kon hij uit de stem concluderen. Had hij daar wel zin in, nu?
De oranje kater richtte zich op en strekte zijn stijve spieren uit. Hij schudde de dauwdruppels van zijn vacht, maar veel nut had het niet, want door het schudden raakte hij de vochtige grassprieten die er weer opnieuw voor zorgden dat zijn vacht bevochtigd werd. Rotregen, rotdauw, rotweer, rotdag... Er was ook niets leuks te beleven geweest vandaag. Oh ja, dat kleine mormel. "Ach ja, zoals iedereen wel eens van die momenten heeft dat ie alleen wilt zijn," antwoordde Odion. Stiekem was het een kleine hint. Hij wilde alleen zijn. Zou de uk dit eruit kunnen halen? De oranje kater liep naar voren tot de schim scherper werd, zodat er uiteindelijk een klein, gevlekt katje voor zijn neus zat. "Aha, nu zie ik je pas," merkte hij brommend op. Hij nam plaats naast de kat en geeuwde. "En jij dan? Wat moet zo'n klein mannetje zo ver weg van het opvangcentrum waar hij veilig zijn buikje rond kan eten in de warme eetzalen?" Odion praatte met een spottende ondertoon. Bijna had hij er nog iets over die smerige honden aan toegevoegd, maar hij hield zich in. Eerst maar eens zien hoe beledigd het katje nu al zou zijn.

"Slecht ;-;"

Onderwerp: Re: Power to the cats ~ za maa 10, 2012 3:29 am

Selim zag hoe de kater opstond en zich uitschudde. Die vast ongetwijfeld ook nat van het vochtige weer en toen de kater zijn mond open deed bleek dat ook zijn humeur er last van had. "Ach ja, zoals iedereen wel eens van die momenten heeft dat ie alleen wilt zijn," Selim had eigenlijk geen zin in een chagrijnige kater maar, er was niets anders te doen. "Ach ja, dan krijgen ze last van hun humeur he?" Zei hij sacastisch. Hij was niet bang. Hij had nog vijf van zijn negen levens over dus wat had hij te verliezen. Hij had al zo vaak in de problemen gezeten en hij werkte zichzelf er ook altijd weer uit. "Aha, nu zie ik je pas," merkte de kater brommend op. terwijl hij naast Selim ging zitten. "En jij dan? Wat moet zo'n klein mannetje zo ver weg van het opvangcentrum waar hij veilig zijn buikje rond kan eten in de warme eetzalen?" Zei hij met een vervelend spotterig ondertoontje. Die voelde zich zeker heel wat dat hij zelf nu niet binnen was maar, hij liep daarbinnen minder risico. Hij was groot en dus niet het doelwit van elke hond die hem zag. "Het is wat je veillig noemt. Ik kan daar geen poot zetten zonder dat ik gelijk door een of andere rothond aangevlogen wordt." zei hij. "Ik weet daar alles van."

Onderwerp: Re: Power to the cats ~ za maa 10, 2012 4:28 am

"Ach ja, dan krijgen ze last van hun humeur he?" reageerde de kat brutaal op iets wat Odion had gezegd. De oranje kater stak zijn neus in de lucht en moest moeite doen om zichzelf in te houden. Het liefst had hij het beestje meteen tegen de grond geduwd en hem zijn nek doorgebeten, maar dat zou geen eerlijke dood zijn. Odion was niet gediend van brutale onderdeurtjes die dachten dat ze ongestraft hun grote monden open konden halen tegenover anderen. "Het is wat je veillig noemt," murmelde het kleine katje toen Odion dichterbij was gekomen. "Ik kan daar geen poot zetten zonder dat ik gelijk door een of andere rothond aangevlogen wordt. Ik weet daar alles van." Een glimlach trok Odions mondhoeken omhoog. Zo zo, had hij hier te maken met een hondenhater? Dat kon hij mooi gebruiken. "Vertel mij wat," snorde de oranje kater. "Die rotbeesten denken dat ze alles kunnen en mogen. De verzorgers hier houden meer van die grote haarballen als van ons. Dan vraag ik mezelf af, hoe kan je in godsnaam houden van zo'n lomp, smerig dier?" Odion slaakte een klaaglijke zucht. "En dan zijn er ook nog van die katten die denken dat ze vrienden kunnen worden met hun aartsvijanden. Wat is er toch mis met deze wereld?"

""

Onderwerp: Re: Power to the cats ~ ma maa 12, 2012 4:56 am

Selim zag de mondoeken van de rode kater omhoog krullen. Of hij lachte om zijn ellende of hij was ook niet zo'n gfan van honden. Hij hoopte het laatste want, hij zou het niet over zich heen laten gaan dat iemand hem uitlachte maar, tegen een volwassen kat kon hij niet op. Hij haatte zijn lengte. Echt iedereen kon zomaar over hem heen lopen zonder dat hij er iets fatsoenlijks tegen kon doen. Nou bijna iedereen. Pups en kleine kefhondjes konden niet tegen hem op. Als hij een Chiwawa zag wilde hij die meestal gewoon gelijk op de nek springen en open scheuren waar zijn nagels bijkonden. Hij haatte honden en vooral de kleintjes. Ze trilden als het niet koud was en ze blaften naar alles en dan ook nog hun keelgeluid. Als je kan blaffen doe het dan goed. Het is van zichzelf al zo'n vreselijk geluid en dan gaan ze dat ook nog verkeerd doen. Die kleine keffertjes waren gewoon hopeloos. Het zijn gewoon geen honden meer. Eerder ratten aan touwtjes. "Vertel mij wat," snorde de oranje kater. "Die rotbeesten denken dat ze alles kunnen en mogen. De verzorgers hier houden meer van die grote haarballen als van ons. Dan vraag ik mezelf af, hoe kan je in godsnaam houden van zo'n lomp, smerig dier?" Selim grijnsde. Hier kon hij mee praten. De hondjes werden altijd voorgetrokken. Zijn hele levren al. Die rotbeesten waren ziellige straathondjes en hij was de gore straatkat die nergens anders voor deugde dan voedsel dat geen voedsel meer te noemen was van de straat te schrapen. "Honden worden mijn hele leven al voorgetrokken. Ik kan me geen wereld meer voorstellen waar dat niet gebeurt. Mensen vinden ze leuk omdat, ze altijd smeken om aandacht en ze geen zelfstandigheid kennen." Zei hij. Hij wist er alles van. Honden konden niets zelf doen. Overal waren mensen voor nodig. "En dan zijn er ook nog van die katten die denken dat ze vrienden kunnen worden met hun aartsvijanden. Wat is er toch mis met deze wereld?" Vroeg de kater aan Hem. Daar had hij ook zo'n hekel aan. Het waren net vn die kleine naïve pupjes die dachten dat de were;d uit lieflijkheid en dat alles kon bestaan. Hij ging al over zijn nek als hij eraan dacht. "Ik haat ze. Honden en katten vechten al sinds het begin der tijd. Waarom denken ze dat het anders kan. Zulke schepsels hebben deze hele wereld verziekt." Hij spuwde de oorden uit zijn mond. Hij kon maar niet begrijp hoe de wereld zo geworden kon zijn. Maar, uiteindleijk zou de wereld zichzelf wel recht zetten. Een van de soorten moest uitgeroeit worden en dat zouden de honden zijn. "Trouwens, Ben jij niet Odion, De leider van de Mauaji? Ik hb wat over hen gehoord en ik wil me er grag bij aansluiten."

Onderwerp: Re: Power to the cats ~ ma maa 12, 2012 5:17 am

"Honden worden mijn hele leven al voorgetrokken," sprak de kleine kater. "Ik kan me geen wereld meer voorstellen waar dat niet gebeurt. Mensen vinden ze leuk omdat, ze altijd smeken om aandacht en ze geen zelfstandigheid kennen." Odion knikte begrijpend en kneedde gefrustreerd met zijn poten in de grond. Het vlammetje in hem werd meer opgelaaid door het praten over die overbodige smeerlappen. Normaal kon hij zich nog een beetje inhouden qua woede, maar op dit moment kon hij het dichtstbijzijnde levende wezen zó zijn nek omdraaien. Oké, het kereltje voor hem zou hij niets aan willen doen, hij mocht hem wel. Hij mocht iedereen die tegen honden was, dus dat ging wel gemakkelijk. Maar deze kat leek iets te hebben, iets wat de oranje kater niet precies uit kon leggen. Ook al wist Odion nog niet veel van de kleine kater, hij had een voorgevoel dat hij het nog wel eens ver zou kunnen schoppen. "Ik haat ze. Honden en katten vechten al sinds het begin der tijd," ging het kleintje tot Odions genoegen verder. "Waarom denken ze dat het anders kan. Zulke schepsels hebben deze hele wereld verziekt." Opnieuw knikte hij. "Daar moet nu verdomme eindelijk iets aan gedaan worden," mauwde hij vurig. "En ik heb zomaar het idee dat jij me daar goed bij kunt helpen, ukkie." Maar tot zijn grote verbazing wist het katertje al van zijn groep af. Odion hield even vragend zijn kop schuin, maar al snel glimlachte hij. "Dat gaat ook als een lopend vuurtje door het opvangcentrum," merkte hij ten genoegen en ongenoegen op. "Maar ja, je hebt gelijk, dondersteen. Ik ben Odion, Chief van de Mauaji," snorde hij vervolgens. "Het zou fijn zijn als je je bij ons aan wilt sluiten om van die stinkbeesten af te kunnen komen." Odion boog zijn kop en drukte zijn snuit tegen die van het beestje onder hem. "Welkom," was zijn commentaar. Daarna draaide hij zich een halve slag en deed een paar stappen weg van de kitten. Hij bleef zo even zitten en staarde voor zich uit, terwijl een glimlach zijn gelaat sierde. "Wat is jouw naam, krijger?"

""

Onderwerp: Re: Power to the cats ~ ma maa 12, 2012 6:14 am

[table align="center" width="736" height="593" background="https://2img.net/r/ihimizer/img718/9792/kittyuu.jpg"][tr][td]

Selim zag dat tot zijn genoegen dat Odion ene beetje opgezweept werd door zijn verhaal. Hij was altijd een goede spreker geweest maar, hij had nooit echt iemand gehad die naar hem luisterde. Nu was er zo'n iemand dus hij kon lekker alles eruitgooien. Er was gewoon iemand die naar hem luisterde en wat voor iemand. "Daar moet nu verdomme eindelijk iets aan gedaan worden," mauwde hij vurig. "En ik heb zomaar het idee dat jij me daar goed bij kunt helpen, ukkie." Dit deed Selim breed grijnzen. Dit was iemand die hem zag staan. Waarschijnlijk was hij voor Odion niet het eerste beste knulletje die honden niet mocht. Misschien eindleijk iemand die zag dat hij ergens aanleg voor had of iets van hem kon maken. "Graag" Antwoordde hij kort. Nu was hij een Mauaji. Dit was een stap in de goede richting van de ondergang van de honden. Een stap dichter bij zijn levensdoel. Als hij dit goed deed kon hij ietsanders worden dan een verwaarloosde schooier. Nu kon hij een waardige krijger worden. "Dat gaat ook als een lopend vuurtje door het opvangcentrum," merkte de rode kater op. "Maar ja, je hebt gelijk, dondersteen. Ik ben Odion, Chief van de Mauaji," snorde hij vervolgens. "Het zou fijn zijn als je je bij ons aan wilt sluiten om van die stinkbeesten af te kunnen komen." Selim voelde zich even een seconde warm worden van binnen maar, toen pakte hij zijn gewoonlijke koelheid weer op. Meestal als hij met iemand sprak die ouder dan hem was dan werd hij rustig vanbinnen. Dan deedt hij bedachte dingen en was hij rusitg. Maar met leeftijdsgenoten was hij een dondersteenn. Dan zei hij wat hij dacht en fokte het kleinste dingetje hem op. Hij was een ettertje en een lievelingetje tegelijk en dat was meestal wel handig. "Welkom" zei Odion en boog zijn kop naar hem toe en duwde zijn snuit tegen ze zijne. "Het zou me een eer zijn" Fluisterde Selim snel in zijn oor. Odion liep een paar stappen van hem weg en ging zitten. Selim zelf bleef staan. "Wat is jouw naam, krijger?" luidde de vraag. "Voor vrienden Bandit, voor goede vrienden Little Bandit en voor de rest Selim."

[/td][/tr][/table

Onderwerp: Re: Power to the cats ~ ma maa 12, 2012 6:29 am

Toen Odion zijn kop had gebogen naar de kleine kater onder hem om hem een welkomende begroeting te geven, fluisterde het kleintje hem nog snel in zijn oor dat hij het een eer vond om zich bij de Mauaji te mogen voegen. Dit zorgde voor een trots gevoel bij de oudere kater. Hij was blij dat hij iemand had gevonden die achter hem stond, en was zeker ook blij dat deze bereid was onder zijn leiding te komen te staan. Odion had nog nooit een groep geleid, dit was allemaal nog een beetje wennen voor hem. Hij deed ongelofelijk zijn best om zo professioneel mogelijk over te komen, en om er niet als een of ander groentje te staan. Hij geloofde sterk in zichzelf, en daarom straalde hij aardig wat zelfvertrouwen en soms wel wat arrogantie uit. Dit zou niet veranderen nu hij zich ineens zou moeten 'gedragen' voor een groep. Pff, alsof anderen beter waren als hem.
"Voor vrienden Bandit, voor goede vrienden Little Bandit en voor de rest Selim," antwoordde de kleine kater met een bijna heldhaftig te noemen stemmetje. De oranje kater knikte even. "Dan hoop ik op een dag je aan te mogen spreken met 'Little Bandit', mijn beste Selim," sprak hij daarna. Hij vond het een leuke naam voor zo'n kleine doerak. Het had iets speciaals, het paste precies. Odion had het gevoel dat hij er goed aan had gedaan om zo vriendelijk te doen tegenover Selim. Hij zag nog wel een vriendschap groeien uit deze ontmoeting. "Dus, waar ben jij zoal goed in?" vroeg Odion terwijl hij zich weer naar de kleine kater draaide. Hij plantte zijn voorpoten wat voor zich uit in de drassige grond en strekte zich zo uit. Vervolgens ging hij naast Selim liggen en keek hem belangstellend aan, wachtend op een antwoord.

""

Onderwerp: Re: Power to the cats ~ vr maa 16, 2012 11:23 pm

Selim nam de rode kater nog even in zich op. Hij had een oranje vacht, een nogal standaard kleurtje en gele felle katteogen. Zijn uiterlijk was niet bepaald uniek maar, zijn innerlijk intresseerde hem meer. Wat zou dit voor leider zijn? Een leider die dacht aan zijn leden of een leider die alles deedt voor macht. Hij hoopte het laatste. Hij zag wel wat voor een leider het was. Hij was opzoek naar een leider die wat deedt met zijn talenten om zo zijn zwakke punten weg te poetsen. Een leider die wat van hem kon maken want, anders moest hij het zelf doen en dan zou er aardig wat minder van hem terecht komen. Hij was jong en kon nog veel bereiken en dat wilde hij ook. Hij wilde vechten en een goede krijgernworden zodat, hij zichzelf staande zou kunnen houden en rustig zou kunnen leven met zijn eigen gezin. Hij wilde gewoon een rustig leven. Met een lieve partner en kleine kittens waar hij goed voor zou kunnen zorgen en dat zij beter zouden opgroeien dan hemzelf maar, daar zou hij eerst voor moeten vechten. "Dan hoop ik op een dag je aan te mogen spreken met 'Little Bandit', mijn beste Selim," zei Odion. Selim grijnsde. Hij mocht de rode kater tot nu toe wel. 'Misschien is die dag wel dichterbij dan je denkt' Antwoorde hij een beetje mysterieus. Hij hield van vaagheid. "Dus, waar ben jij zoal goed in?" vroeg Odion terwijl hij zich weer naar de kleine kater draaide. 'Ik ben gewend om te vechten en overleven, Ik kan goed tegen een stootje en ik ben gedreven.' Antwoordde hij.

Onderwerp: Re: Power to the cats ~ vr maa 16, 2012 11:46 pm

Odion voelde hoe de kleine oogjes van de kitten over zijn lichaam gingen. Hij liet het gebeuren zonder er te veel aandacht aan te schenken. Hij was nou eenmaal interessant voor zo'n ukkie, hij had er niets op in te brengen. Daarbij vond Odion het wel een prettig idee om zo aangekeken te worden. Het gaf hem iets van aanzien, in zijn belevingswereld. Alsof er tegen hem werd opgekeken door zijn vlammende vacht. Zo zag hij zichzelf tenminste altijd. Hij was best wel trots op zijn oranje kleurtje, hoewel het wel erg opvallend was wanneer hij door de bossen sloop, of waar dan ook. Wanneer het zonnetje eenmaal op zijn rug scheen, begon zijn vacht bijna licht te geven. En tja, dan was hij al gauw betrapt.
"Misschien is die dag wel dichterbij dan je denkt," murmelde het kleine manneke met een donkere, mysterieuze ondertoon. Odion grinnikte. "Dat mag ik hopen," was zijn reactie. Hij vond het grappig hoe Selim sprak. Het katertje had een duidelijk gevoel voor rare humor, was mysterieus en had nu al een karakter op zich. Hij was dapper, niet terughoudend en zeker niet bang. Een mooie aanwinst, dus. Misschien zou er nog een goeie vriendschap kunnen groeien tussen de twee. "Ik ben gewend om te vechten en te overleven," vertelde Selim nadat Odion hem had gevraagd waar hij goed in was. "Ik kan goed tegen een stootje en ik ben gedreven." Het klonk als een antwoord waar goed maar snel over na was gedacht. "Prima," keurde Odion. "Je klinkt ook vastberaden, ook niet geheel onbelangrijk." De kater dacht even na. Wat zou hij hiermee kunnen? Selim was nu een officieel lid van de Mauaji, maar hij was nog wel wat jong. Hij was vast nog niet de beste vechter, hij zou nog veel moeten leren. Ineens schoot het door Odions hoofd heen dat het wel eens tijd werd voor een activiteit met de groep. Om elkaar beter te leren kennen en om plannen te bespreken, bijvoorbeeld. En om deze rakker een mentor te geven die hem alle kneepjes van het vechtvak kon leren. Snel probeerde de oranje kater te bedenken wat een goede mentor zou kunnen zijn voor Selim. Voor zover hij wist, had de Mauaji alleen nog maar Warriors en nog geen Soldiers. Hmm.. Wie zou de kleine dan les moeten geven? "Weet je," begon Odion. "Binnenkort is er een activiteit voor de Mauajileden. Je bent verplicht erheen te gaan, zoals je misschien al wist." Hij pauzeerde even om het katertje de tijd te geven om na te denken. "En jij hebt nog een mentor nodig om je vechttechnieken nog beter te maken." Odion slijmde een beetje, ja. Maar dat zou het ego van Selim vast goed doen. "Dus ben ik je van plan een mentor te geven bij de activiteit." Hierna wist hij even niet meer wat hij moest zeggen, maar hij hoopte dat Selim er een goede reactie op wist te geven.

"Inspiratie was op aan het einde van het topic x3"

» The way to power
» ~Leiders Cats- en HeartsElite~