Never Mind ~

Onderwerp: Never Mind ~ vr maa 09, 2012 6:07 am

T a i y o
Be careful of your thoughts, they may become words at any moment.

Wat betekende zijn leven eigenlijk? Wat zou hij bereiken? Vanaf kleins af aan leefde hij al in het wild. Zijn baasjes hadden hem en zijn broertjes achter gelaten op een plek ver weg van hun huis. Hij probeerde hem en zijn broertjes in leven te houden. Alleen hadden zijn broertjes het al opgegeven, en stuk voor stuk kwamen ze om. Hij was anders dan zijn broertjes, hij hield wel vol. Als jonge kitten was het moeilijk om te overleven in zo'n harde wereld, maar beetje bij beetje kreeg hij het jagen onder controle. En wanneer je kon jagen, en er prooi in de buurt was dan was je kans op overleven ook veel groter. Maar dan toch had hij nog steeds problemen met de andere katten in de buurt. Zijn voedsel werd wel vaker gestolen, omdat hij een zwakker schakel was omdat hij jong was. Maar ook daarop vond hij een oplossing; Vechten. Dit was misschien wel niet de slimste optie geweest, maar toch had het hem gemaakt tot de kater die hij nu was. Stevig, Dapper en onbreekbaar. De kater opende rustig zijn ogen, terwijl hij over het gebied heen keek. De slaapruimte en de eetruimte waren te rustig voor hem. Nee, als wilde kat wou hij niet in een mensen huis meer leven. Hij had zich daarom gevestigd in een boom, om te gaan slapen. Een eigen territorium zou hij later wel vinden, hij had het nu niet echt nodig. Aangezien hij liever van hier naar daar liep. Rustig bleef hij hoog in de boom liggen, terwijl zijn ogen naar beneden gericht waren. LA was de plek waar alle zwerf-honden en -katten heen gingen. Toch was dit niet zijn eigen keuze geweest. Het liefst zat hij nu lekker op de straat, te vechten om zijn voedsel. Maar nu hij hier was, deed hij niet de moeite om weg te gaan. Misschien dat hij hier wel een beter leven zou krijgen. Hij kon het tenminste een kans geven, niet? Hij opende zijn mond een klein beetje, om alle geuren op te vangen. In de verte rook hij enkele honden, en katten. Zoals gewoonlijk. Toch rook hij nog iets, een honden geur die dichtbij was. Zijn ogen gleden van links naar recht, totdat zijn blik bleef hangen op een hond. Een grijns verscheen op zijn gezicht. Honden waren niet zijn favoriet, maar dan toch. Hij kon tenminste gewoon een leuk gesprek met dit beest houden, niet? Hij duwde zichzelf omhoog en rekte zich rustig uit. "Hey." Sprak hij vanuit de boom naar de hond. Als de hond hem aan wou vallen, dan zou hij te hoog zitten en dus een beet kunnen voorkomen. Dat was het fijne aan een kat zijn. Je kon klimmen, en honden konden dat niet.

& Aiden

Onderwerp: Re: Never Mind ~ vr maa 09, 2012 10:06 pm

Hij schoot over de velden. Zijn bek hing open en hij hijgde flink. Er lag een enthousiaste fonkeling in zijn nachtzwarte ogen. Hij genoot er altijd van als hij even lekker kon rennen en hij werd al helemaal enthousiast door het aantal honden en katten die hij de laatste twee dagen ontmoet had. Het was pas twee dagen geleden dat hij had geweten dat er meerdere honden en katten naar het opvangcentrum zouden komen en hij had er al behoorlijk wat gesproken. In zijn kop ging hij de namen na; Sunset, Oreo, Lydia, Etain en Dream. Drie honden en twee katten een mooi aantal vond hij zelf. Hij was simpelweg dol op gezelschap, dus hoe meer honden en katten hij ontmoette hoe beter. Hij was altijd wel in voor een goed gesprek. Hij remde wat af toen hij het einde van de velden naderde. Het viel hem mee dat hij nog geen boze bewoner op zijn dak had gehad vandaag, ze waren deze dag behoorlijk rustig. Misschien hadden de dierverzorgster weer bij de politie geklaagd of zo, niet dat dat altijd veel hielp. Ze waren er namelijk zo weer, het was hem al een keer gebeurd dat hij een kogel om zijn oren had gekregen. Sindsdien paste hij hier toch een stuk beter op, maar hij had van te voren het gebied al gescand en hij had toen al geweten dat er niemand in de buurt was. Mensen hadden altijd de rare eigenschap om heel veel lawaai te maken, maar makkelijker voor hem om ze door te hebben. Hij liep op een drafje langs het meer de heide op. Hij stopte met lopen en scande ook hier de omgeving. Om te zien of er ergens schapen liepen, die hij misschien per ongeluk kon laten schrikken. Expres laten schrikken was wel leuk, maar onbewust daar had hij nooit zo’n zin in. Dan kon hij het niet zien aankomen dat de herder met zijn stok achter hem aankwam. Gelukkig waren er ook geen schapen te zien. Hij zette zijn lichaam weer in beweging en liep de heide over. Een waterig zonnetje probeerde door de wolken heen te priemen, hij keek er even naar. Hij vond dat altijd een vreemd spektakel. Hoe de zon de lucht kon beheersen. Hij keek weer voor zich toen hij tussen de stallen en het dichte woud langs liep in de richting van de ruïne toren. Daar was hij op weg naar toe. Hij had lucht gekregen van een vergadering over hem. Hij grijnsde breed terwijl de oude bende voor zijn ogen flitste. Dat was een hele fijne tijd geweest. De honden en katten die er toen ingezeten hadden. Totdat de tijd veranderde en er een aantal vertrokken en sommige nieuwe baasjes kregen. Hij was als enige over gebleven, maar hij wou het voort zetten. Hij dacht dat dat wel zou gaan lukken met de nieuwe honden en katten die in het opvangcentrum kwamen.
Hij schrok toen hij opeens een stem boven hem hoorde. Hij keek omhoog recht in de ogen van een kat. Hij glimlachte rustig en knikte hem even toe. “Een goedendag,” zei hij toen. “Waarom hebben katten altijd de neiging om in een boom te gaan zitten?” vervolgde hij met een plagerige klank in zijn stem. “Ik schrok van je,” zei hij zonder schaamte. Hij ging zitten en legde zijn staart op zijn achterpoten. “Wil je er misschien uitkomen? Want ik krijg echt een stijve nek van jullie,” hij grinnikte zacht. “Mijn naam is Aiden,” Hij keek de kater nieuwsgierig aan, zijn oren waren naar voren gespitst en er lag een vrolijke blik in zijn nachtzwarte ogen.

Onderwerp: Re: Never Mind ~ za maa 10, 2012 2:06 am

T a i y o
Be careful of your thoughts, they may become words at any moment.

Met een kalme en vriendelijke blik volgde hij de hond met zijn ogen. De hond schrok van zijn stem, waardoor hij even kort moest grinniken om de reactie. Nee, deze hond had hem niet zien zitten. “Een goedendag,” Sprak de reu uit. Het enige wat Taiyo deed was vriendelijk terug knikken. Hij had namelijk al hoi gezegd, en meer deed hij niet. “Waarom hebben katten altijd de neiging om in een boom te gaan zitten?” Hoorde hij de hond zeggen, terwijl taiyo zijn schouders ophaalde. "Geen idee, normaal zou ik nu al beneden zijn, en aan het jagen zijn. Maar ik dacht, dat ik vandaag gewoon even kon relaxen." Sprak hij met een glimlach uit. Soms leek zijn humeur te veranderen, van hondhatend, tot hondliefhebbend. Soms was het heel raar en verwarrend. “Ik schrok van je,” Sprak de hond weer uit. Taiyo grinnikte en sloot spinnend zijn ogen. "Ik zag het, ja." Mauwde hij. “Wil je er misschien uitkomen? Want ik krijg echt een stijve nek van jullie,” Hoorde hij de hond weer zeggen. Taiyo opende zijn ogen en rekte zich kort uit. "Tuurlijk, waarom niet." Sprak hij uit, waarna hij soepel uit de boom sprong en op vier poten weer op de grond landde. “Mijn naam is Aiden,” Stelde de hond zich voor. Nu moest hij dus ook zijn naam gaan zeggen. Hij keek de reu, die Aiden heette, aan en opende zijn bek om te spreken. "Taiyo is de naam." Sprak hij uit, op een vriendelijke manier. "Zeg, Aiden. Wat bracht jou naar LA? Ik bedoel, hoe ben je hier terecht gekomen?" Mauwde hij nieuwschierig, terwijl hij Aiden vriendelijk aan bleef kijken.

Onderwerp: Re: Never Mind ~ za maa 10, 2012 4:42 am

Hij wachtte geduldig toen de kat terug knikte, hij wachtte totdat hij iets zou gaan zeggen. Alleen dat gebeurde eerst nog niet dus ging hij gewoon verder met praten. Hij grijnsde even toen de kat uitlegde dat hij dat niet wist. “Nou ik blijf het knap vinden,” zei hij toen. “Het lijkt me echt super om het uitzicht te kunnen bekijken vanuit een boom,” ging hij verder. Hij schoot in de lach toen de kat verder ging. “Nou ik zou het ook vreemd gevonden hebben als dat jou was ontgaan,” vervolgde hij lachend. Hij liet zijn lach wegsterven en wachtte totdat de kat naar beneden gesprongen was. “Nee echt, soms wou ik ook dat ik zo lenig was.” Hij keek de kat aan toen die op de grond terecht kwam. Toen hij zijn naam uitsprak keek hij de kat onderzoekend aan. Hij vroeg zich af of hij ook zijn naam zou zeggen, sommigen deden dat niet meteen. Alleen hij vond het wel prettig om dat altijd te weten dan kon hij een naam bij het beeld in zijn kop hebben. Dat vond hij altijd prettiger dan een beeld zonder naam, dat maakte het bijna vormloos. Hij glimlachte toen de kat zijn naam uitsprak. “Aangenaam dan Taiyo,” zei hij toen. Hij hield zijn kop iets schuin terwijl Taiyo zijn vraag aan hem stelde. “Ik ben hier al vanaf dat ik een jonge pup was,” legde hij uit. “Ik was te jong om me die tijd daarvoor nog te herinneren. Een van de dierverzorgsters hier vond mij en heeft me meegenomen hierheen,” Hij grijnsde even. “Ik vermaak me hier prima, het is fijn leven hier. Je hebt zowat alles wat je wilt hebben en er is genoeg gezelschap,” Zijn nachtzwarte ogen fonkelden terwijl hij dat zei. “En jij dan Taiyo?” vervolgde hij. “Ben jij hier al lang of ben je hier net?” Hij keek Taiyo onderzoekend aan terwijl zijn staart zachtjes op de grond klopte.

Onderwerp: Re: Never Mind ~ za maa 10, 2012 6:18 am

T a i y o
Be careful of your thoughts, they may become words at any moment.

“Nou ik blijf het knap vinden,” Hoorde hij Aiden zeggen. Een grijns verscheen op Taiyo's gezicht. Hij zou het erg vinden als hij nooit in een boom kon zitten. Daarboven zag je veel, sommige dingen waren mooi, sommige dingen minder mooi. Maar het bleef wonderbaarlijk. “Het lijkt me echt super om het uitzicht te kunnen bekijken vanuit een boom,” Ging Aiden verder. Hij knikte kort. "Tja, ik zou er niet zonder kunnen." Sprak hij uit, waarna hij kort even naar de bomen keek. Soms had hij medelijden met al die honden, niet kunnen klimmen. “Nou ik zou het ook vreemd gevonden hebben als dat jou was ontgaan,” Hoorde hij Aiden weer lachend zeggen. Plots begon de hond uit te leggen wanneer hij hier gekomen was, met een aandachtige blik keek hij naar de hond voor hem. “Ik ben hier al vanaf dat ik een jonge pup was,” Werd hem verteld. “Ik was te jong om me die tijd daarvoor nog te herinneren. Een van de dierverzorgsters hier vond mij en heeft me meegenomen hierheen,” Taiyo knikte nadat de hond klaar was met spreken. Ja, wel logisch dat je het je dan niet meer herinnerd. “En jij dan Taiyo?” Hoorde hij Aiden vragen, maar voordat hij iets kon zeggen ging Aiden verder met zijn vraag. “Ben jij hier al lang of ben je hier net?” De kater keek de hond aan, waarna hij ging zitten en zijn staart voor zijn poten sloeg. Dit kon nog een lang gesprek worden, maar ja, hij had wel de behoefte ertoe om tegen een hond te spreken. "Ik ben hier nu al 1 jaar." Begon hij, waarna hij verder ging met spreken. "Mijn baasjes hebben mij en mijn broertjes als kittens uit een wagen gegooid, ergens ver weg van ons huis. Ik heb geprobeerd om mijn broertjes in leven te houden, maar ze hadden het leven al opgegeven. En stuk voor stuk stierven ze dan ook." Mauwde hij. "Ik zelf heb wel doorgezet..en ik heb het overleefd." Sprak hij lachend uit, alsof dat anderhalve jaar niet erg was. Maar zelfs hij wist dat die tijd erg moeilijk was geweest. Vooral voor een jonge kitten zoals hem. Zijn ogen gleden over het lichaam van de hond, het viel hem op dat deze goed doorvoed was. Nieuwschierig keek hij de hond weer aan. "Zeg Aiden, heb je ooit gejaagd? Of écht warm vlees geproefd?" Sprak hij uit. Aan het lichaam van de hond te zien, leek het alsof het niet zo was. Maar hij kon het ook verkeerd hebben natuurlijk.

Onderwerp: Re: Never Mind ~ za maa 10, 2012 7:00 am

“Nee, dat kan ik begrijpen. Als je het eenmaal gezien hebt,” stemde hij in. “Het uitzicht vanuit het opvangcentrum of de ruïne toren is toch anders. Ook mooi maar ik begrijp het zeker,” Hij zag dat Taiyo aandachtig naar hem luisterde terwijl hij zijn verleden vertelde. Dat waardeerde hij wel aan hem. Hijzelf had dat geduld soms niet, al voelde hij zich nou niet zo opgewonden. Dan kon hij wel naar zulke verhalen luisteren, maar soms had hij daar echt het geduld niet voor. Het verbaasde hem dan ook telkens weer als anderen daar wel geduld voor bleken te hebben. Toen stelde hij zijn eigen vragen en wachtte hij af wat Taiyo zou vertellen. Of hij zou vertellen hoe zijn verleden geweest was of dat hij dat niet zo doen. Dat was altijd nog maar de vraag. Hijzelf vond het nooit erg om het er over te hebben, niet dat zijn verleden nou zo traumatisch of interessant was, maar toch het ging natuurlijk om het idee. Er waren ook honden en katten die het er gewoon liever niet over hadden en soms begreep hij dat ook wel. Hij spitste zijn oren toen Taiyo begon. “Een jaar?” Hij klonk duidelijk verbaast. “Raar dat ik jou dan nooit tegen ben gekomen,” vervolgde hij. “Nou ja, je kunt natuurlijk niet iedereen kennen,” hij grijnsde weer. “Maar wat een geluk dat je het overleefd hebt. Het lijkt me vreselijk om je broertjes en zusjes op die manier kwijt te raken,” vervolgde hij met een ernstige frons tussen zijn ogen. Alleen hij bleef er niet te lang over doorgaan omdat Taiyo dat nou eenmaal ook niet deed. Hij bleef liever nooit te lang doorgaan over zulke dingen, het was niet zijn favoriete bezigheid. Hij keek Taiyo vragend aan toen hij vroeg of hij ooit wel eens warm vlees geproefd had. Wat was dat nou weer voor vraag? Hij schudde langzaam zijn kop, er lag even een aarzeling in zijn ogen. “Nee, eigenlijk niet.” Zei hij toen langzaam. “Ik vind het vlees uit de keuken en de brokken in de voerruimte eigenlijk wel prima,” ging hij verder. “Maar wat dan? Is dat zo’n gemis?” Hij keek even naar zijn voorpoten en toen weer naar Taiyo. Opeens dacht hij weer aan het konijn die Dream voor zijn poten gelegd had en die hij geweigerd had. Nee, dat leek hem echt niks voor hem. Alleen als een ander daar anders over dacht? Misschien moest hij het er dan maar een keer op wagen. “Wou je het me laten proeven dan?” ging hij verder.

Onderwerp: Re: Never Mind ~ za maa 10, 2012 12:49 pm

T a i y o
Be careful of your thoughts, they may become words at any moment.

Stil gleden zijn ogen over het gebied om hem heen. De winter was aangebroken, en de bomen waren kaal geworden. Ja, de kou begon langzaam. Dat betekende meteen ook dat hun prooi minder werd. Maar toch vertikte hij het om het voedsel van die mensen aan te nemen. Nee, hij was een wilde kat. Geen schootkat! “Een jaar?” Sprak Aiden verrast uit. Taiyo grinnikte en knikte kort. "Ja, een jaar." Mauwde hij met plezier. “Raar dat ik jou dan nooit tegen ben gekomen,” De kater keek de hond aan, en knikte kort. "Is te begrijpen dat je mij nog nooit gezien hebt. Ik ben nogal op mezelf geweest, en de slaap en eet ruimtes zijn niks voor mij, Dus daar kom ik nooit. Enkel als de winter écht te streng is, wat nóg niet gebeurd is." Zijn ogen gleden terug naar Aiden, terwijl hij zijn staart rustig heen en weer bewoog. Niet als ergernis, wat velen wel vaker dachten. Nee, hij moest zijn energie toch op een manier kwijt raken niet? “Nou ja, je kunt natuurlijk niet iedereen kennen,” Taiyo knikte, ja, deze hond had gelijk; Je kunt niet iedereen kennen. “Maar wat een geluk dat je het overleefd hebt. Het lijkt me vreselijk om je broertjes en zusjes op die manier kwijt te raken,” Een zucht verliet zijn bek. Ja, het was moeilijk geweest, maar hij was sterker geweest dan de kracht die hem de dood in wou zuigen. Hij had bewezen dat hij een sterke kat was. “Nee, eigenlijk niet.” Antwoorde de hond op zijn vraag. Taiyo trok kort een wenkbrauw op. Dan had hij dus veel gemist. Want warm bloed is vreselijk lekker. “Ik vind het vlees uit de keuken en de brokken in de voerruimte eigenlijk wel prima,” Taiyo grinnikte om dit antwoord. Ja, als je niks anders dan dat had gehad, dan wist je ook niet beter he? “Maar wat dan? Is dat zo’n gemis?” De hond keek even naar zijn voorpoten en dan weer terug naar hem, maar voordat Taiyo iets kon zeggen sprak de reu verder. “Wou je het me laten proeven dan?” Zei de reu. Een van zijn mondhoeken ging vriendelijk omhoog. "Ja, Je mist echt veel als je nooit in je leven het warme bloed, en het verse vlees van een pas gedode prooi hebt geproefd." Sprak hij uit. Terwijl hij opstond en de reu aankeek. "Zou je willen proeven?" Sprak hij uit, maar in zichzelf wist hij wel dat het geen echte vraag was geweest. Hij zou ervoor zorgen dat deze hond ooit vlees zou proeven. Want wanneer je zoiets nooit in je leven had gehad, dan was je geen volledig dier. Hij draaide zich weg van de hond en opende zijn bek. De geuren drongen zijn mond binnen, en hij besloot om een jong en vers muisje te gaan vangen. Hij likte even over zijn likken en geruisloos liep hij richting de geur. Hij zag het muisje al van verre staan, knabbelend aan een nootje dat hij net gevonden had. Een zachte grinnik verliet zijn bek. Het muisje genoot van zijn leven, wetend dat iedere seconde zijn dood kon betekenen. En nu zou het gebeuren, de dood van zijn prooidier. Hij schoot naar voren en greep het dier tussen zijn klauwen, met een beet beet hij het dood. Hij likte het bloed van zijn lippen af en greep het diertje vast in zijn bek. Waarna hij naar de hond toe liep en het voor hem neer legde. "Voor een grote hond zoals jij is dit weinig, Maar aangezien dit je eerste keer is, kun je beter met het verste soort dier beginnen, een jong muisje." Sprak hij uit, waarna hij enkele stappen achteruit zette en weer ging zitten. Hij gaf de hond de ruimte, om het dier te proeven.

-

Onderwerp: Re: Never Mind ~ za maa 10, 2012 8:28 pm

“Dat verklaard het,” zei hij toen Taiyo zei dat hij nooit binnen kwam. “Het gebied is nou eenmaal heel groot, daar ontloop je elkaar snel,” ging hij verder. Toen ging het onderwerp opeens over prooidieren. Hij kon zich niet herinneren hoe het onderwerp opeens daarop gekomen was, alleen hij wist eigenlijk niet of hij daar wel zo blij mee was. Hij wist dat hij waarschijnlijk straks wat doods voor zijn poten geworpen kreeg en hij wist gewoon niet zeker of hem dat eigenlijk wel aanstond, maar je moest alles geprobeerd hebben toch? Dus op hoop van zegen dan maar. Hij keek een beetje bedenkelijk toen Taiyo inderdaad zei dat hij dat hem wou laten proeven. “Ja zo’n vermoeden had ik al,” zei hij toen. “Ik weet niet of ik heel veel mis, maar dat merk ik dan vanzelf hè,” vervolgde hij met een klein grijnsje om zijn bek. Hij knikte toen Taiyo vroeg of hij het wou proeven. “Ja ik denk het wel,” antwoorde hij daarop. “Ik heb ook het idee dat ik weinig keus heb,” hij grinnikte terwijl hij langzaam zijn kop schudde. Ach ja, het kon geen kwaad. Al wist hij nou nog steeds niet of hij hier eigenlijk wel blij mee was. Alleen dat wist je natuurlijk nooit als je er niks van proefde, dus wachtte hij geduldig af totdat Taiyo een prooi gevangen had. Hij volgde de kat met zijn blik terwijl die ergens naar toe sloop. Voor een kort moment keek hij voor Taiyo waar hij een muis zag. Hij kreeg dus muis als hapje vandaag. Hij keek met ontzag toe hoe Taiyo het muisje ving. Hijzelf zou dat waarschijnlijk nooit kunnen, dus hij vond het altijd weer een hele prestatie als hij er naar keek.
Hij keek van de muis naar Taiyo en weer terug toen Taiyo de muis voor zijn poten neerlegde. “Nou het is meer dan genoeg hoor,” stemde hij in. “Ik heb nou niet echt honger en het gaat alleen om het proeven toch?” Er lag een zuinig grijnsje om zijn lippen. Hij staarde een tijdje naar de muis, ging hij dit echt doen? Toen zuchtte hij zacht en liet hij zijn kop zakken. Hij rook voorzichtig aan het dode diertje. Hij proestte en schudde zijn kop. “Nou het ruikt niet echt lekker,” Hij fronste en liet toen zijn kop weer zakken. Hij deed zijn bek open en zette voorzichtig zijn tanden in de muis en nam er een klein hapje van. Hij trok even een vertrokken gezicht terwijl hij langzaam op het kleine stukje vlees kauwde. Het smaakte heel anders als het eten wat hij binnen kreeg. Toch smaakte het eigenlijk niet vies, eigenlijk smaakte het best lekker. Hij nam nog een hapje waarbij hij de botjes vermeide. Hij vond botjes altijd wel lekker om op te knagen maar niet om op te eten. “Het smaakt eigenlijk best lekker,” zei hij toen. Hij keek even van de muis naar Taiyo en weer terug. “Wil jij misschien ook nog een stukje?” vroeg hij toen. “Hoe krijgen jullie eigenlijk altijd die hele muis weg?” ging hij verder. “Die botjes blijven toch in je keel steken?” Hij fronste zijn voorhoofd.

Onderwerp: Re: Never Mind ~ za maa 10, 2012 10:56 pm

T a i y o
Be careful of your thoughts, they may become words at any moment.

De kater spinde toen de hond een hapje nam. Hij zag het gezicht dat even vertrok, maar weer normaal werd. De hond vond het lekker. Hij grinnikte kort en likte even zijn nagels af, de lichtjes onder het bloed zaten van het muisje. “Het smaakt eigenlijk best lekker,” Taiyo knikte instemmend. Ja, vlees smaakte heerlijk. “Wil jij misschien ook nog een stukje?” Taiyo schudde met zijn hoofd, waarna hij de hond weer aankeek. "Nee, ik heb net nog iets gegeten." Sprak hij uit. "Mijn maag zit vol." Hij liet een korte glimlach zien en luisterde naar het volgende wat de hond te zeggen had. "Hoe krijgen jullie eigenlijk altijd die hele muis weg?" Sprak de hond uit, terwijl Taiyo richting het muisje keek. "Tja." Begon hij. "Het is gewoon dat wij katten een veel kleinere bek hebben dan jullie honden. EN we hebben de nagels om al het vlees tussen de botjes eruit te halen. Deze muis is eigenlijk veel te klein voor jouw bek. Een hond zou meestal een konijn ofzo eten." Zijn ogen gleden kort naar de muis. "Kijk," Sprak hij uit, waarna hij dichtbij de muis kwam en met zijn pootjes de ribben vastgreep. Met zijn andere poot hield hij de muis vast, waarna hij de ribben ervan af brak en even aan de zijkant legde. "Zo doen wij dat soms, en als we klaar zijn, graven we de botjes meestal op. Zodat niemand er last van heeft." Mauwde hij. Waarna hij weer ging zitten. "Heb je nog iets nog nooit gedaan?" Sprak hij licht lachend uit, om weer een nieuw onderwerp in het gesprek te krijgen. Als de hond over de prooi verder wou praten, dan kon hij zijn vraag gewoon weghouden tot later.

-

Onderwerp: Re: Never Mind ~ zo maa 11, 2012 9:02 am

Hij keek Taiyo verrast aan toen deze opeens begon te spinnen, blijkbaar vond hij het fijn dat hij toch een hapje nam. Want dan spinden katten altijd, tenminste dat was wat hij van spinnen begrepen had. Hij liet zijn kop weer zakken en ging verder met eten. Hij keek weer op toen Taiyo zei dat vlees altijd lekker was. “Echt al het vlees?” vroeg hij nieuwsgierig. “Alle soorten dieren die jij gegeten hebt?” Er kwam een klein grijnsje om zijn lippen. Dat vroeg hij zich eigenlijk wel af. Misschien smaakte het ene wel helemaal niet lekker en opeens kreeg hij zin om dat zelf uit te gaan proberen. Ach wie weet, ging hij dat ooit nog eens doen. Misschien ook wel grotere prooien als de bende groter zou worden, of als hij besloot zich bij een groep aan te sluiten die zich in Lost animals aan het vormen waren. Hij bleef Taiyo aankijken terwijl hij vroeg of hij ook nog een stukje wou. “Dat klinkt redelijk,” zei hij toen Taiyo zei dat hij nog vol zat. Er klonk iets plagerigs in zijn stem door. “Nee, dat snap ik wel.” Vervolgde hij. Toch kon hij het niet laten de vraag over de botjes te stellen. Hij luisterde aandachtig terwijl Taiyo uitlegde hoe ze dat deden. “Ja, dat is wel heel slim,” zei hij fronsend. “Alleen ik zie ook wel eens een kat zo’n hele muis naar binnen schrokken,” hij grinnikte even. “Dat ga ik maar niet proberen,’ vervolgde hij nog steeds wat grinnikend. Hij keek Taiyo vragend aan toen die vroeg of hij wel meer dingen nog nooit gedaan had. Hij fronste opnieuw als teken dat hij nadacht. Daarna haalde hij zijn schouders op. “Er zijn vast wel heel veel dingen die ik nog nooit gedaan heb,” zei hij toen. “Alleen van heel veel dingen weet ik waarschijnlijk niet eens dat ik dat nog nooit gedaan heb,” hij glimlachte. “Ik heb dus nog nooit in een boom gezeten, omdat honden niet kunnen klimmen. Ik ben vanaf dat ik hier ben nooit meer buiten het opvangcentrum geweest,” Hij probeerde zich nog iets voor de geest te halen maar hij kon zich niet nog iets bedenken. “Ik weet het eigenlijk niet.” Hij keek Taiyo aan. “Noem jij eens iets?” vervolgde hij. “Heb jij trouwens wel eens iets nog nooit gedaan?” Zijn nachtzwarte ogen fonkelden ondeugend.

Onderwerp: Re: Never Mind ~ ma maa 12, 2012 5:51 am

T a i y o
Be careful of your thoughts, they may become words at any moment.

“Echt al het vlees?” Sprak de hond uit. Taiyo's gezicht vertrok even. Nee, niet al het vlees. Hij wist nog dat hij een vers-gedood muisje wou eten, en daar allemaal maden in zaten. Het was raar geweest, maar hij was blij dat hij er geen hap van genomen had. Want dan was hij hier waarschijnlijk niet geweest. “Alle soorten dieren die jij gegeten hebt?” Taiyo grinnikte kort en schudde zijn hoofd. "Nee, niet alle dieren. Slangen zijn zo vies als wat. Ook smaken kikkers en padden niet echt heerlijk. En ratten kun je het best niet eten, omdat die wel vaker ziektes mee brengen." Even keek hij naar zijn poten. Ratten, die vieze beesten. Hij haatte ratten waarschijnlijk het meest van alle dieren op deze wereld. Ze waren zo walgelijk. Taiyo grinnikte kort toen Aiden iets zei. Ja, een hele muis opschrokken dat deden katten wel vaker. Maar dat was dom. Die botjes waren vervelend als ze in je maag terecht kwamen. “Er zijn vast wel heel veel dingen die ik nog nooit gedaan heb,” Sprak de reu voor hem uit. Terwijl Taiyo rustig luisterde. “Ik heb dus nog nooit in een boom gezeten, omdat honden niet kunnen klimmen. Ik ben vanaf dat ik hier ben nooit meer buiten het opvangcentrum geweest,” Taiyo grijnsde kort. Ja, zo kon hij ook wel een heel lijstje opnoemen. “Ik weet het eigenlijk niet.” Sprak de reu uit. Taiyo knikte kort en sloot even zijn ogen. Als je alles al gedaan had, dan was de wereld saai. “Noem jij eens iets?” Taiyo haalde zijn schouders op. "Ik zou het niet weten." Sprak hij grinnikend uit. “Heb jij trouwens wel eens iets nog nooit gedaan?” Taiyo opende direct zijn ogen, en een zwakke glimlach kwam op zijn gezicht. "Ik heb wel veel dingen die ik mis, en voor altijd zal missen en waarschijnlijk ook nooit zou kunnen doen. Ik heb bijvoorbeeld nog nooit plezier gehad met mijn eigen broertjes, Nooit vriendschappelijk met ze gevochten. Je weet wel, al die leuke dingen als je kitten bent. Ook heb ik eigenlijk amper jong kunnen zijn, aangezien ik al van jongs af aan voor mijn leven moest vechten." Sprak hij uit, terwijl hij kort even wegkeek. Dat waren de twee dingen die hij het liefst terug wou hebben in zijn leven. Hij wou een beter leven hebben, althans, het boeide hem niks als ze hem met vier jaar uit huis gooiden. Dan had hij tenminste nog die jaren met zijn broertjes om kunnen gaan. Maar nee, dat was niet gebeurd.

-

Onderwerp: Re: Never Mind ~ ma maa 12, 2012 7:56 am

Hij bleef Taiyo nieuwsgierig aankijken terwijl hij had gevraagd of hij echt al het vlees lekker vond. Hij trok even een vies gezicht toen Taiyo over slangen begon. Slangen ging je toch niet opeten? Dat leek hem ook echt niet lekker. Hij kon heel goed begrijpen dat Taiyo dat niet lekker vond. Hij trok een nog viezer gezicht toen hij over kikkers en padden begon. “Ik vind die dieren nog erger stinken, dus ik kan dat heel goed begrijpen.” Zei hij toen terwijl hij druk aan het knikken was. “Ik wist niet dat ratten ziektes konden overbrengen dat zal ik onthouden,” vervolgde hij toen weer met een serieuze blik in zijn nachtzwarte ogen. Hij grijnsde toen Taiyo moest grinniken op zijn opmerking over het opschrokken van een hele muis. Blijkbaar vond hij dat grappig, dus dan zouden meerdere katten dat dus anders doen, nog iets om te onthouden. Hij had er een hekel aan om een domme indruk te maken bij anderen, dus hij sloeg eigenlijk alles op wat hij te horen kreeg. Hij had een heel goed geheugen, iets wat je niet altijd bij hem zou denken, maar dat was zeker wel het geval. Hij onthield veel, elk gezicht en elke naam. Hij keek weer ernstig toen Taiyo begon over dat hij het spelen met zijn broertjes. Hij knikte langzaam. “Ja, dat kan ik begrijpen. Die kans heb ik ook nooit gehad. Al heb ik dat hier niet hoeven missen. Er waren ook toen al genoeg pups en kittens op Lost animals,” zei hij toen. “Het spijt me voor je Taiyo dat je dat hebt moeten missen,” zei hij iets zachter. “Wil je anders nu stoeien?” er kwam een uitdagende fonkeling in zijn ogen. Hij sprong overeind en zijn staart kwispelde. Hij gromde zachtjes, speels. “Probeer me maar te pakken,” vervolgde hij vrolijk. Hij schoot er vandoor, met soms wat schijnbewegingen waardoor hij niet in een rechte lijn ging lopen, daarna draaide hij zich opeens om en rende de andere kant op. Hij blafte vrolijk terwijl de bomen aan hem voorbij schoten. Hij genoot hiervan. Hij hield van spelen en hij hoopte dat Taiyo mee zou willen doen en dat die het ook leuk zou vinden.

Onderwerp: Re: Never Mind ~ wo maa 14, 2012 7:36 am

T a i y o
Be careful of your thoughts, they may become words at any moment.

“Wil je anders nu stoeien?” Plots drong de stem van de hond tot hem door. Hij was weer verdiept geraakt in zijn gedachtes, en had hem dit dus nu horen zeggen. Een van zijn wenkbrauwen gingen omhoog. Serieus? Meende Aiden dit serieus. Was deze hond dan toch zoals alle andere honden? Hij keek kort weg en haalde even diep adem. Ja, waarschijnlijk wel. Kort voelde hij zich teleurgesteld, alsof hij beter had moeten zien of deze hond hetzelfde was als alle andere honden. “Probeer me maar te pakken,” Sprak de reu uit, waarna deze weg rende. Het puntje van Taiyo's staart ging langzaam heen en weer. Kinderachtig hoor. Plots kwam het in hem op dat hij dit nooit had kunnen doen. Was het dan wel kinderachtig? Nee, eigenlijk niet. Kort grinnikte hij. Deze hond had hem waarschijnlijk op een hele andere baan gebracht. Een kat van hem gemaakt die soms om kon gaan met honden. Meteen sprong hij op en raasde hij achter de hond aan. "Pas maar op! Ik ben zo snel als de wind!" Schreeuwde hij, waarna hij in de bosjes verdween en zijn best deed om zo snel mogelijk te rennen. Hij hoorde de pootstappen van Aiden op hem af komen, met een sprong sprong hij op de hond en greep zichzelf stevig vast om zijn nek. Zonder enige klauwen te gebruiken trok hij zich omhoog op de rug van Aiden, waarna hij zich weer stevig vastgreep, wetend dat de hond hem makkelijk van zich af kon schudden, nu hij zijn nagels niet gebruikte.

-

Onderwerp: Re: Never Mind ~ wo maa 14, 2012 8:13 pm

Hij zag hoe een van de wenkbrauwen van Taiyo even omhoog ging. “Wat?” vroeg hij met een gemaakt onschuldig stemmetje. Het leek bijna alsof de kat teleurgesteld in hem was, maar hij had het alleen maar voorgesteld omdat Taiyo het nog nooit gedaan had en je was nooit te oud voor een stoeipartij vond hij. Hij wist dat sommigen daar anders over dachten en dan met name de katten, maar daar trok hij zich niet zo veel van aan. Ze namen hem maar zoals hij was en als de gelegenheid er naar vroeg wou hij heel graag spelen. Hij grinnikte zachtjes toen hij er vandoor ging en nog net de blik van Taiyo zag. Ach, die draaide wel weer bij. Hij wist zeker dat hij het leuk zou vinden. Hij schoot in de lach toen hij inderdaad de stem van Taiyo achter zich hoorde. “Laat maar eens zin dan,” Riep hij terug. Om de kat te horen dat was een hele opgave, zeker als ze zich verstopten in de bosjes. Hij kon Taiyo dan ook niet goed horen, maar hij rook hem wel. Daarom draaide hij zich opeens om en wou hij de andere kant op rennen, maar voordat hij daar de kans voor kreeg zat Taiyo al op zijn rug. De grijns om zijn bek werd nog breder, dit was nou leuk. Hij wist dat Taiyo hem geen pijn wou doen. Als hij dat wel gewild had, dan had hij al lang de nagels in zijn vel gevoeld. Alleen die hield Taiyo in dus zou hij hem er weer makkelijk af kunnen krijgen, maar dat deed hij eerst niet. “Paardjerijden,” riep hij lachend. Toen draaide hij zich plots om, waardoor hij een onverwachtse beweging maakte. Met de veronderstelling dat Taiyo er nou wel af zou vallen, maar hij maakte de draai wel zo dat hij hem geen zwieperd gaf waardoor hij gelanceerd zou worden. Dat was namelijk niet de bedoeling. Hij wist wel dat katten meestal goed terecht kwamen, maar hij wou het er niet op wagen. Toen draaide hij zich om naar Taiyo. “Nou wil ik jou pakken,” Er stond een vrolijke en ondeugende twinkeling in zijn ogen.

Onderwerp: Re: Never Mind ~ vr maa 16, 2012 8:59 pm

T a i y o
Be careful of your thoughts, they may become words at any moment.

Alsof het een koud kunstje was gooide de stevige hond hem van zijn rug af. Grijnzend kwam hij terecht op de grond. Oké, nagels werden niet gebruikt, dus hij moest zorgen dat ze ingehouden bleven. Want soms had hij wel eens het probleem dat hij ze uitsloeg, als het hem te gevaarlijk werd. “Nou wil ik jou pakken,” Sprak de hond uit. "Grijp me dan!" Schreeuwde hij, waarna hij weg rende. Hij keek kort even achter zich, om te zien waar de hond nu eenmaal was. Hij wist dat als de hond hem inhaalde, dat hij niet de mogelijkheid had om in een boom te springen. Dat was namelijk erg oneerlijk voor Aiden. "Hé sloompie! Schiet eens op!" Sprak hij uitdagend uit, waarna hij kort met zijn staart zwiepte als extra uitdaging. Hij grinnikte en versnelde zijn pas. Hij maakte enkele scherpe bochten en draaide zich plots naar de hond om. Waarna hij een aanloop nam en hard begon te rennen richting de hond. Eenmaal dicht bij de hond gekomen, maakte hij een scherpe bocht en rende een andere kant op. Enkel en alleen om de hond uit te dagen.

Buuh, kort D:

Onderwerp: Re: Never Mind ~ vr maa 16, 2012 9:17 pm

Hij keek Taiyo ondeugend aan toen deze goed op de grond terecht kwam. Hij vond dit super om te doen en hij zag dat Taiyo het volgens mij ook wel leuk vond. Ondanks zijn eerste reactie. Ergens had hij wel geweten dat Taiyo bij zou draaien, want hij vond dat je nooit te oud was om te stoeien. Het bleef leuk, welke leeftijd je ook bereikt had. Dat had hij van oudere honden gehoord, want hij was zelf nou ook nog niet zo oud. Hij hoopte dat dat ook zo bij hem verging, want hij zou graag willen blijven spelen. Hij schrok op uit zijn overpeinzing toen Taiyo opeens riep dat hij hem dan moest grijpen. Hij grijnsde meteen weer. Hij schoot achter Taiyo aan toen die wegrende. “en niet stiekem in een boom gaan zitten hè,” riep hij hem plagerig achterna. Hij schoot nog harder in de lach toen Taiyo hem sloompie noemde. “Bedankt voor het compliment,” proestte hij. Hij stopte met lachen en schoot harder vooruit, als hij bleef lachen zou hij Taiyo nooit te pakken krijgen. Dus moest hij daar even mee stopten terwijl de grijns wel om zijn lippen bleef staan. Hij ging op de rem toen Taiyo opeens zijn kant op kwam remmen. Hij duwde zijn poten voor zich uit en keek hem even geschrokken aan. Hij had hem bijna ondersteboven gelopen, maar toen grinnikte hij weer. Door de blik in de ogen van Taiyo. Hij schoot weer achter hem aan. Versnelde op zijn allerhards en begon Taiyo in te halen. Hij ging schuin naast hem rennen, rende hem toen voorbij en draaide zich plots om. Zodat hij pal voor Taiyo kwam te staan. Waardoor als die doorrende hij vol tegen hem aanbotste.

Onderwerp: Re: Never Mind ~ vr maa 16, 2012 11:15 pm

Hij keek kort naar de hond die naast hem begon te rennen. Hij probeerde sneller dan de hond te rennen, maar dat was een grote fout geweest. De hond sprong voor hem en hij botste er keihard tegen aan. Met een zwiep viel hij weer achteruit. Kort sloot hij zijn ogen. Auch. Hij opende zijn ogen weer en stond op, waarna hij kort met zijn hoofd schudde. "Je bent snel..voor een hond." Sprak hij uit, waarna hij Aiden aankeek. De hond was stevig gebouwd, dus de knal tegen hem aan had even gezorgd voor wat draaierigheid. Hij waggelde even heen en weer en schudde nogmaals met zijn hoofd. "Ik had het niet verwacht." Sprak hij lachend uit, waarna hij besloot om even te gaan zitten. Honden konden katten zo doden, gelukkig dat dit maar stoeien was, anders was hij allang door geweest. Nu hij zo onvoorzichtig zat, en de hond kort aankeek.

-

Onderwerp: Re: Never Mind ~ za maa 17, 2012 1:11 am

Hij schrok wel een beetje toen Taiyo met een flinke knal tegen hem op liep. Het was niet helemaal de bedoeling geweest om hem zo hard tegen hem aan te laten lopen. Alleen hij had niet verwacht dat Taiyo nog harder kon lopen. Nou ja eigenlijk wel, alleen had hij niet verwacht dat hij dat zou gaan doen. “Sorry, het was niet helemaal de bedoeling dat je zo hard tegen me aan knalde.” Verontschuldigde hij zich. Hij ging zitten en keek Taiyo met een frons aan, maar toen begon hij over dat hij snel was. Hij begon weer te grijnzen, gelukkig leek het er niet op dat hij er een hersenschudding of zo aan over gehouden had. “Dankje en jij bent snel voor een kat,” zei hij toen. “En je speelt niet vals door op de grond te blijven,” ging hij lachend verder. “Ik kan misschien hard rennen als we in een rechte lijn lopen, maar als ik over dingen heen moet dan wordt ik toch een stuk langzamer. Ik weet dat je op dat moment veel sneller zou zijn. Jullie lenigheid heb ik niet,” Vervolgde hij met een glimlach om zijn lippen. “Verwacht altijd het onverwachte,” zei hij na de volgende opmerking van Taiyo. “Dan wordt je niet zomaar verrast,” Zijn nachtzwarte ogen glommen plagerig. “Dat vond ik leuk, vond jij het ook leuk?” Hij keek Taiyo vragend aan. “Dat weet je nou ook hoe het is om met een hond te stoeien,” zei hij terwijl de grijns weer om zijn lippen verscheen.

Onderwerp: Re: Never Mind ~ za maa 17, 2012 1:58 am

De hond leek eerst een beetje spijt te hebben, van wat hij zonet had gedaan. Taiyo grinnikte en een vriendelijke glimlach verscheen op zijn gezicht. Hij ging er heus niet dood van. “Sorry, het was niet helemaal de bedoeling dat je zo hard tegen me aan knalde.” Verontschuldigde de hond zich. Taiyo haalde zijn schouders op. "Ach Aiden, ik kan wel tegen een stootje." Sprak hij nog steeds zo vrolijk als eerst uit. “Dankje en jij bent snel voor een kat,” Sprak de hond uit. Taiyo grinnikte. Ja, voor het eerst kon hij het goed vinden met een hond. Voor het eerst in zijn hele leven. “En je speelt niet vals door op de grond te blijven,” Sprak de hond uit. Taiyo knikte. "En jij hebt het eerlijk gespeeld, zonder mij te bijten." Was het geen wat hij te zeggen had. Het was maar een grapje, hopelijk maakte het Aiden niet veel uit dat hij zo iets zei. Hij wist namelijk dat iemand die tegen een stootje kon, daar ook wel tegen kon. “Ik kan misschien hard rennen als we in een rechte lijn lopen, maar als ik over dingen heen moet dan wordt ik toch een stuk langzamer. Ik weet dat je op dat moment veel sneller zou zijn. Jullie lenigheid heb ik niet,” Daar had de hond gelijk in. "Jij rent harder op rechtte stukken, wij katten rennen soms niet zo hard op rechtte stukken." Sprak hij lachend uit. Honden en katten verschilden van elkaar, toch waren ze beiden even sterk. “Verwacht altijd het onverwachte,” Een korte glimlach verscheen op zijn gezicht. "Dat zal ik onthouden." Sprak hij uit, terwijl hij Aidens zin in zich op nam. . “Dat weet je nou ook hoe het is om met een hond te stoeien,” "Jup, en dan weet jij nu ook hoe het is om met een kat te stoeien." Zei hij weer terug, waarna hij kort heen en weer wiebelde. Een koud briesje ging door zijn haren, waardoor enkele geuren door hem heen gingen. Hij snoof deze geuren even in, en sloot kort zijn ogen. Soms dacht hij dat hij een verkeerde mening over honden had. Zoals Aiden, Aiden was niet zo'n hond als al die anderen. Hij was een geval apart. En dat mocht hij wel.

-

Onderwerp: Re: Never Mind ~ za maa 17, 2012 3:08 am

Hij glimlachte toen Taiyo zei dat hij wel tegen een stootje kon. “Gelukkig maar,” er klonk duidelijk opluchting door zijn stem. “Ik zou het niet op mijn geweten willen hebben dat ik je echt pijn deed,” De opluchting ging over in oprechtheid. Ja, hij mocht deze kater wel. Er waren niet veel honden en katten die hij echt niet mocht. Eigenlijk mocht hij iedereen wel, maar hij was het niet altijd eens met de manier waarop ze met elkaar omgingen, maar Taiyo leek hem niet zo’n kat. Hij maakte hem in ieder geval niet uit voor van alles. Hij ging echt met hem stoeien en vertrouwde hem erin dat hij niet opeens naar zijn keel zou grijpen en Aiden vertrouwde hem dat hij niet opeens een krab kreeg. Nee, hij mocht Taiyo. Hij knikte toen Taiyo zei dat hij hem niet gebeten had. “Nee, dat zou ik ook nooit doen.” Vervolgde hij. “Ik zou niet zomaar iemand bijten, tenzij iemand de situatie daarnaar maakt. Want als het moet vecht ik, maar anders doe ik dat niet,” ging hij verder. Tenzij het stoeien was met een andere hond, maar dat snapte Taiyo waarschijnlijk ook wel. Bijten bij het stoeien met andere honden dat hoorde er gewoon bij, als het op speels gebied bleef natuurlijk. “Misschien niet, maar dat maakt ook niet uit.” Hij glimlachte opnieuw. Hij knipoogde naar Taiyo toen hij zei dat hij dat zou onthouden. “Dat zei een oudere hond een keer tegen mij. Hij heeft zijn laatste jaren hier op het opvangcentrum mogen slijten. Hij was een wijze hond en we vroegen altijd graag raad bij hem. En hij vertelde zijn verhaal maar wat graag aan ons,” Hij grinnikte even. “Ja die Resdon was me er een,” Hij keek Taiyo weer aan. “Maar genoeg daarover, jij kent hem verder natuurlijk niet. Dus dan is dat ook niet zo interessant voor jou,” grijnsde hij. Hij knikte toen Taiyo zei dat hij nou wist hoe het was om met katten te stoeien. “Ik heb dat wel eens vaker gedaan, maar het is elke keer weer anders. Elke kat of hond reageert op een hele andere manier.” Hij keek even naar een boom die vlak naast het pad stond. “Dat maakt iedereen uniek, hun manier van doen.” Hij keek Taiyo weer aan met een andere blik. Een blik die voor een kort moment iets van wijsheid uitstraalde, maar die trok snel weer weg. Toen kwam de vrolijke en enthousiaste hond weer terug.

Onderwerp: Re: Never Mind ~ za maa 17, 2012 4:10 am

Aiden was echt de eerste hond waarmee hij het prima kon vinden. Misschien ook wel de enigste. De andere honden waren hem soms iets te wild, of gewoon te rustig. Maar Aiden zat daar tussen in, en dat beviel hem. “Ik zou niet zomaar iemand bijten, tenzij iemand de situatie daarnaar maakt. Want als het moet vecht ik, maar anders doe ik dat niet,” Sprak de reu uit. Taiyo knikte instemmend. Ja, daar had hij gelijk in. “Dat zei een oudere hond een keer tegen mij. Hij heeft zijn laatste jaren hier op het opvangcentrum mogen slijten. Hij was een wijze hond en we vroegen altijd graag raad bij hem. En hij vertelde zijn verhaal maar wat graag aan ons," Werd er gezegd. Taiyo keek hem aan, en toen ging de stem van zijn vader weer door hem heen voordat hij uit de auto werd gegooid; Onthoud alles wat je ziet of hoort. “Ja die Resdon was me er een,” Dus die wijze hond heette Resdon. “Maar genoeg daarover, jij kent hem verder natuurlijk niet. Dus dan is dat ook niet zo interessant voor jou,” Taiyo knikte kort en keek even naar de lucht. "Mijn vader was ook erg wijs, ook al heb ik hem maar erg kort gekend. Hij is degene die mij moed en vastberadenheid heeft gegeven om te overleven. Hij was degene die zei 'dat ik alles moest onthouden wat ik zag of hoorde'." Sprak hij uit, waarna hij een moment stil was. "Dat was het laatste wat hij ooit tegen mij gezegd heeft." Zijn ogen gleden weer naar Aiden. Nu dat eruit was, was de knoop in zijn maag een beetje weg.

-

Onderwerp: Re: Never Mind ~ za maa 17, 2012 5:30 am

Hij had door dat Taiyo zich even stil hield. Hij zat ook weer allemaal onzin uit te kramen, maar waarschijnlijk lag het daar niet aan. Luisterde Taiyo echt. Want hij had niet het idee dat Taiyo het vervelend vond als hij het over zulke dingen had. Hij keek even naar zijn voorpoten en likte toen kort zijn borst. Hij wist niet waarom hij dat deed, het voelde gewoon even prettig. Soms deed hij gewoon dingen en had hij geen flauw idee waarom hij dat deed. Alleen soms was hij zoiets nodig zoals op dit moment. Even wat afleiding van een gesprek die de serieuze kant op ging. Hij kon ook heel goed luisteren en meedenken als hij daar voor in de stemming was, alleen zelfs dan moest hij soms even snel iets anders doen. Daarna keek hij Taiyo weer aan die over zijn vader begon. Er ontstond weer een ernstige blik in zijn ogen. “Ja, dat zijn hele wijze woorden.” Stemde hij in. “Het is een hele goede raad om je zoon mee te kunnen geven, tenminste dat vind ik.” Ging hij verder. Er ontstond een klein glimlachje om zijn lippen. “Hij heeft je dan iets meegegeven wat echt van hem is,” Hijzelf had dat nooit. Hij wist niks meer van zijn ouders, hij herinnerde ze gewoon niet. Alleen hun geur kende hij nog, dat was waarschijnlijk iets wat je nooit vergat. Alleen hun uiterlijk en wat er gebeurd was dat wist hij niet, daar was hij echt te jong voor geweest. Hij zuchtte even zacht. “Ik vind het altijd lastig om het over zulke dingen te hebben,” Bekende hij eerlijk. Hij keek Taiyo weer aan. “Heb jij dat niet?” Er lag een vragende blik in zijn ogen. “Misschien komt dat wel omdat het onderwerpen zijn die andere verdriet doen. Ik voel dat verdriet of die pijn,” Het was waar wat hij zei. Hij pikte gevoelens altijd feilloos op. Hij zeefde ze uit een lichaam en nam ze op, onbewust. Hij haalde even zijn schouders op. “Maar het is altijd wel fijn om te weten wat iemand meegemaakt heeft,” vervolgde hij.

» You don't mind, do you?