Dog and Ice.

Onderwerp: Dog and Ice. za maa 10, 2012 9:50 am

. schreef:

Etain

Zijn buikje rees op en daalde. Hij was hier nu al zo'n twee maanden en was aan alles gewent. Het fijt dat hier katten waren. Het fijt dat hier mensen redelijk vaak op bezoek kwamen, maar je met rust lieten wanneer je dat wou, en het fijt dat dat éne meisje bang voor hem was. Hij grinnikte, wat was hij toch een dom kop geweest. Zijn dromden gingen daar nu ook over. Hij wist Oreo's reactie nog precies. Lachen als je daar nu aan terug dacht. Etain' ogen gingen open en een geeuw ontsnapte uit zijn bek. Hij rekte zich uit en schudde zich uit. Hij sliep vaak veder weg van de anderen. Hij was meer solitair al was hij aan de andere kant ook wel graag samen met anderen.
Onderweg naar het voorruimte liep hij door een doolhof van gangen. Zijn ogen gleden over zijn omgeving. Hier en daar hingen wat schilderijen met verschillende mensen er op. Van zwart wit schilderijen naar sepia schilderijen, tot kleur schilderijen en weer hele andere soort schilderijen. Maar ook honden en katten hingen er tussen. Er waren ook lijsten met veel meer kleine plaatjes er in. Van mensen met honden of katten, of alleen mensen, of alleen honden. Hij bleef even staan voor een foto met een grote husky met helder blauwe ogen. De husky kwam hem bekend voor door het witte kinnetje en de zwarte vlek op zijn snuit. Hij had die hond een eerder gezien, maar waar van wist hij niet. Ag het zou wel gewoon iemand zijn die hij vroeger als een nog jongere pup had gezien.
Toen hij één maal bij de voerruimte was liep hij naar een bak met hondenbrokken er in en een vak water er naast. Hij at heb bakje bijna helemaal leeg en dronk wat. Daarna verliet hij het gebouw en ging hij naar buiten.
Zijn poten bewogen lenig door de sneeuw. Hier voor was hij gebouwd. Dat wist hij. Zijn ras was een slee honden ras. Het leek hem heel vet om dat ook eens te doen. Maar dit was Siberië niet.
Hij stopte bij het blauwe meer hij keek er op neer. Het was bevroren. Dat had hij nooit eerder gezien. Voorzichtig zette hij zijn poot er op neer. Hij schrok van de kou, en toen hij een takje hoorde krakken verstijfde hij. Maar hij ontspande zich al snel en draaide zich om en keek in de ogen van...

Onderwerp: Re: Dog and Ice. do maa 15, 2012 5:24 am

Lirindo liep verveeld door het loofbos. Hij had al heel lang niks interessants gedaan en hij was al een hele tijd op zoek geweest naar leden voor The Darkness pack, maar waarom was het nou altijd dat als je iets zocht dat je het niet kon vinden. Een onbekende geur drong zijn neus binnen en hij kon ruiken dat het de geur van een hond was. Hij zuchtte hij hoopte dat deze hond wel naar zijn ideeën luisterde en niet alleen maar zeurde dat katten goed waren. Want hij had toch een hekel aan dat soort honden! Zoals die keer dat hij door de gangen liep. Hij zocht de hele tijd naar honden die een beetje spieren hadden. En dan had hij er eindelijk een gevonden en dan bleek die katten aardig te vinden. Het enige wat hij had was een plaats om met zijn roedel af te spreken maar leden…Ho maar! Waarom had hij toch nooit een keer geluk het was altijd wel zo dat er iets was dat hem tegenzat. Ach hij zal maar kijken of de hond die hij zonet geroken had wel naar hem luisterde. Hij dacht terug aan de lange zwerftocht die hij had gemaakt op zoek naar land waar hij kon leven. Toen had hij ook niet opgegeven en uiteindelijk kwam hij hier terecht. Maar dat was een geluk bij een ongeluk geweest want hij kwam dus op een plek terecht waar toch alleen maar stomme dieren waren oftewel LA. Hij besloot eerst maar eens te gaan trainen op zijn vaardigheden als hij toch niets beters te doen had. Want daar was die Odion vast allang mee bezig. Hij vroeg zich af of het hem in hemelsnaam ooit zal lukken om sterker te worden dan die rotkat. Maar hij vroeg zich ook nogal af waarop hij dan zal moeten trainen. Hij dacht een hele tijd na maar toen hij er uiteindelijk niet uit kon komen besloot hij maar te gaan jagen. Op dit moment was hij toch nogal chagrijnig dus hij moest het daar maar op afreageren. Want stel dat de hond al een hekel had aan katten dan zal die zich niet bij hem aan willen sluiten als hij zijn irritante bui op hem ging afreageren. Hij rook dat er veel te jagen was in dit gebied dus hij besloot maar naar het westen te gaan. Hij rook dat er een eekhoorn in de buurt was en toen hij in de buurt kwam en toen hij vlakbij was sprong hij op de eekhoorn en hij at hem gulzig op. Ondanks dat hij bij het opvangcentrum wel wat te eten kreeg was daarmee zijn honger nog niet voorbij. Een eekhoorn was namelijk een stuk lekkerder dan van die vieze brokjes. Toen hij de eekhoorn op had besloot hij maar om richting de hond te rennen. Toen hij aangerend kwam zag hij dat het om een pup ging. Hij was eerst een beetje teleurgesteld maar opeens bedacht hij dat het misschien wel van pas kon komen. Een kleine pup kon je nog van alles wijs maken en bovendien viel die van jongs af aan te trainen. Hij rende snel op de pup af en hij vroeg zich af wat hij zal gaan zeggen. Hij stond vlak voor de pup stil. ‘’Hoi ik ben Lirindo ik kom om je te waarschuwen. In dit gebied lopen er heel wat katten rond die niet veel goeds met ons te doen hebben. Ik vraag je om voorzichtig te zijn. Ik heb nog heel wat dingen aan je te vertellen en dan kan ik je ook meteen uitleggen waarom katten zo’n gevaar voor ons zijn. En als je dan genoeg weet dan zal ik je leren om je te verdedigen tegen dat soort ongedierte. Dan als je sterk genoeg bent dan mag je je bij mijn roedel voegen. En dan zullen jij ik en de rest van de roedel ervoor zorgen dat we veilig zijn. Want je weet het he samen staan we sterk!’’ Hij deed expres alsof de roedel nog veel groter was om de pup het gevoel te laten geven dat er nog veel meer tegen de katten waren. Dat stelletje verrotte haringen zouden er van langs krijgen!

Onderwerp: Re: Dog and Ice. do maa 15, 2012 9:09 am

. schreef:

Etain

Toen hij zich om draaide keek hij recht in de ogen van een Golden retriever. Hij leek hem één jaar oud. Nog niet zo heel erg oud dus. Wel ouder, en groter dan Etain. Maar nou én, jong voor de volwassen honden boven een jaar of twee. De Golden retriever begon meteen een heel verhaal te vertellen over dat katten slecht waren, en er hele erge slechte katten rond liepen, dat ze gevaarlijker waren dan dat ze leken en ga zo maar door. Hij had zich voor gesteld als Lirindo. Etain keek de hond met grote ogen aan. 'Ik had niet verwacht dat ze zo gevaarlijk waren,' was het eerste dat hij half tegen zich zelf mompelde. De schok van het ijs was hem even ontgaan en had zich meteen op de grote hond voor zich gevestigd. 'Mijn naam is Etain,' stelde hij zich toen voor. 'Wat voor een roedel is jouw roedel?' vroeg Etain toen. 'Wat voor roedel heb je dan? En wat wil je me allemaal dan vertellen?' vraagde hij door terwijl zijn blauwe ogen op Lirindo gericht bleven. Hij was een paar stappen dichter bij gekomen en bekeek de Golden retriever eens goed. De golden retriever zag er gemeen en sterk uit. Hij was ook groot, groter dan de meesten Golden retrievers van die leeftijd. Dan maakte hem wel een tikkeltje benauwd. Honden met zo'n uiterlijk joegen hem vaak de angst aan. En Etain wist niet precies wat hij doen moest of vragen moest, was hij wel te vertrouwen?

Onderwerp: Re: Dog and Ice. vr maa 16, 2012 8:37 am

Hij wachtte af op de reactie van de hond tegen over hem. ”Mijn naam is Etian,”zei de hond tegenover hem. Wat zal die gaan zeggen? Etian keek hem met grote ogen aan. ”Ik had niet verwacht dat ze zo gevaarlijk waren’’ Hoorde hij de hond mompelen. ‘’Ja dat dacht ik al. Slechts heel weinig honden weten wat voor gevaar katten voor hun vormen en wanneer ze erachter komen dan is het meestal al te laat’’. Hij zuchtte. ‘’Als ik alle katten die een hond hebben vermoord moest tellen dan zal ik uiteindelijk de tel kwijt raken.’’ ”Wat voor een roedel is jou roedel’’ Vroeg de hond tegenover hem toen. ‘’Mijn roedel is een roedel die alle honden beschermt tegen het soort ongedierte die katten heten. We hebben al velen moeten redden van die rotbeesten. Alleen niemand heeft nog over ons gehoord omdat iedereen die het doorvertelde vermoord is’’. Hij keek de hond aan om zijn reactie te schatten. Hij hoopte dat zijn verhaal veel indruk gemaakt had. De hond kwam een paar stappen dichterbij en hij had het gevoel dat de hond meer over de katten wou horen dus hij verzon er nog maar een paar leugens bij. ‘’Ik herinner me nog goed dat ik vroeger een vriend had die Slissar heette. Alweer zo’n voorbeeld van een hond die ten prooi viel onder een van de listen van de katten. We waren allebei vrienden van ze en als we toen geweten hadden wat ze van plan waren dan hadden we hun al meteen ontweken. Op een dag kwam mijn vriend opeens niet meer opdagen. Hij kwam elke dag op bezoek dus ik maakte me grote zorgen dus ik ging kijken waar hij gebleven was. Als hij ergens heen ging dan vertelde hij het altijd wel. Dus ik ging raadplegen bij de katten om te vragen of hun misschien wisten waar mijn vriend in hemelsnaam gebleven was. Hun zeiden dat ze wisten waar hij was en dat ze mij daar wel mee naartoe wouden nemen. Toen lokten ze me regelrecht in de val. Toen gebeurde de schrik van mijn leven. Toen ik bij de plek aankwam zag ik dat mijn vriend Slissar vastzat in een kooi. Helemaal kapot gekrapt door de katten’’. Er verschenen tranen in zijn ogen. En hij wist niet hoe hij dat voor mekaar kreeg terwijl dit allemaal gelogen was. ‘’Ze omsingelden me ze probeerden me te martellen en dertig dagen lang zat ik vast in een kooi. Ik was bang dat ik nooit meer vrij kwam uiteindelijk zal ik sterven van de pijn en de honger want ze gaven me helemaal niks te eten. Op de dag dat ik het net wou opgeven gebeurde er iets wat mij aanmoedigde. Midden in de nacht werd ik wakker door een geluid. Ik zag dat er een hond langzaam op ons af kwam sluipen en hij kwam eerst naar mijn kooi toe. Met een grote kracht een kracht waarvan ik niet eens wist dat die bestond beet hij de tralies van de kooien door. Ik bedankte hem wel honderd keer en toen gingen we snel weg. We renden en renden steeds verder weg. Tot we uiteindelijk terug kwamen in Lost Animals. We slopen zachtjes naar de slaapzalen en we gingen uitrusten in de slaapzaal. De volgende dag dat ik wakker werd waren ze opnieuw verdwenen. Ik was vermoeid van mijn avonturen en ik zuchtte toen ik bedacht dat ik hun nog een keer zal moeten zoeken. Ik vroeg rond bij alle honden en tot mijn grote afschuw ook katten om erachter te komen waar ze waren. Ik had er echt alles voor over om mijn vrienden te vinden. Maar uiteindelijk had niemand ook maar iets gehoord of gezien. Ik brak en moest heel lang huilen en huilen. Sindsdien heb ik een hekel aan katten. En iedereen zal dat moeten hebben. Want van die belevenis en vele andere verhalen die ik heb gehoord of meegemaakt had ik wel genoeg bewijs dat katten niet te vertrouwen waren’’. Hij keek de hond opnieuw aan om te kijken hoe hij daar op zal reageren. Als dit al niet genoeg was voor een pup dan kon hij het maar beter opgeven. Hij was heel vrolijk. Trots op wat hij zonet wel niet allemaal verzonnen had.

Onderwerp: Re: Dog and Ice. vr maa 16, 2012 10:32 am

. schreef:

E t a i n

De woorden die Lirindo naar hem stuude liet hem geschokt kijken. Etain was totaal verbaasd. Hij had medelijden met de honden die door katten waren vermoord. 'Maar... Honden zijn veel, heel veel sterker,' mompelde hij half tegen zich zelf. Bij de volgende woorden werd Etain bang. 'Maar... Nu weet ik er van! Ik loop gevaar!' Riep Etain angstig uit, terwijl hij een jank geluid maakte. Het verhaal die Lirindo vertelde over de katten die zijn beste vriend had vermoord liet hem nog meer janken. Hij vond het verschrikkelijk. Hij wist niet wat hij moest zeggen. Maar zijn blik zei al genoeg. 'W...wat vreselijk,' mompelde hij zielig. Het volgende stuk verhaal liet Etain huilen. Hij verbergde het door te gaan liggen zijn zijn poten over zijn gezicht te leggen. Hij vond het zo erg. En dat voelde hij zich al verdrietig door dat mensen hem hadden mishandeld. Een vage woedde kwam in hem op. Katten waren slecht. Ze moesten dood! Hij maakte zachte jank geluiden. Hij piepte en zijn staart lag stil op de grond. Hij voelde zich zo verdrietig. Hij had zo'n medelijden met Lirindo. 'Ik ... Ik vind het zo verschrikkelijk!' riep hij uit. Er lag een boze blik in zijn ogen. Niet voor Lirindo bedoeld maar voor de katten. Hij mocht katten al niet. En hij wou er ook niks mee te maken. Maar dit verhaal had hem geraakt. Etain even na. Hij wsit niet zeker of hij in zijn roedel zou. Maar hij kon het proberen. Hij kon er altijd uit. Dat wist hij. 'Oké. Ik laat me door je trainen. En ik zou de katten vermoorden, stuk voor stuk, zo vaak dat er geen kat meer overblijft! Ik zou je helpen wraak te nemen op die poezenballen!,' zei hij vast beraden terwijl hij de Golden retriever aan keek.

*Zullen we doen dat Etain wel een soort van word getraind door Lirindo. En uit eindelijk tijdelijk in de roedel komt. Tot dat hij er achter komt dat Lirindo hem had voor gelogen. En dan worden ze vijandjes >D Of ik moet Etai leuk gaan vinden als een slecht hondje!*

Onderwerp: Re: Dog and Ice. vr maa 16, 2012 10:51 am

D A K A I
It's not the size of the dog in the fight, it's the size of the fight in the dog.

Zonder enige emotie te tonen keek hij naar het karkas, wat enkele dagen terug nog een kat was die hij vermoord had. Zijn mond was in een serieuze streep gevormd. Hij was geen hond die zijn emoties toonde, hij was hard en ijskoud. Hij grinnikte, en een van zijn mondhoeken ging omhoog. Zijn lach klonk meer spottend, dan vrolijk. Deze kat was dom geweest, ze was in zijn val getrapt, en had daarvoor geboet. Je kon hem vergelijken met een seriemoordenaar, iemand die steeds hetzelfde 'ras' of 'soort' vermoorde. Hij was een hond die katten vermoorde. Hij hield ervan dat katten bang waren voor hem. Hij haalde kort diep adem toen hij de luide pootstappen van een pup hoorde. Pups waren soms zo onnozel. Met hun luidruchtige gedoe. Hij wendde zijn hoofd weg van het kabaal, en keek nog even met een slechte gloed in zijn ogen naar het karkas. Plots drong de geur van een roedelleider tot hem door. De hond was dichtbij de pup. Hij trok zijn oren wat omhoog en besloot te luisteren naar wat de hond ging zeggen. ‘’Hoi ik ben Lirindo ik kom om je te waarschuwen. In dit gebied lopen er heel wat katten rond die niet veel goeds met ons te doen hebben. Ik vraag je om voorzichtig te zijn. Ik heb nog heel wat dingen aan je te vertellen en dan kan ik je ook meteen uitleggen waarom katten zo’n gevaar voor ons zijn. En als je dan genoeg weet dan zal ik je leren om je te verdedigen tegen dat soort ongedierte. Dan als je sterk genoeg bent dan mag je je bij mijn roedel voegen. En dan zullen jij ik en de rest van de roedel ervoor zorgen dat we veilig zijn. Want je weet het he samen staan we sterk!’’ Emotieloos keek hij voor zich uit. Tuurlijk, alsof je dat kon geloven. Hij probeerde het gesprek te negeren, maar de drang om het plannetje van deze reu te verpesten, bracht hem ertoe om op te staan en zich neer te leggen in een van de struiken, zodat hij de twee honden perfect kon horen en zien. 'Ik had niet verwacht dat ze zo gevaarlijk waren,' Sprak de pup uit. Zonder te bewegen luisterde hij naar alles wat de pup te zeggen had, wat eigenlijk niet zo interessant was volgens hem. ‘’Ik herinner me nog goed dat ik vroeger een vriend had die Slissar heette. Alweer zo’n voorbeeld van een hond die ten prooi viel onder een van de listen van de katten. We waren allebei vrienden van ze en als we toen geweten hadden wat ze van plan waren dan hadden we hun al meteen ontweken. Op een dag kwam mijn vriend opeens niet meer opdagen. Hij kwam elke dag op bezoek dus ik maakte me grote zorgen dus ik ging kijken waar hij gebleven was. Als hij ergens heen ging dan vertelde hij het altijd wel. Dus ik ging raadplegen bij de katten om te vragen of hun misschien wisten waar mijn vriend in hemelsnaam gebleven was. Hun zeiden dat ze wisten waar hij was en dat ze mij daar wel mee naartoe wouden nemen. Toen lokten ze me regelrecht in de val. Toen gebeurde de schrik van mijn leven. Toen ik bij de plek aankwam zag ik dat mijn vriend Slissar vastzat in een kooi. Helemaal kapot gekrapt door de katten’’ Loog de reu duidelijk. Zijn wenkbrauwen gingen spottend omhoog. Wat een leugenaar. ‘’Ze omsingelden me ze probeerden me te martellen en dertig dagen lang zat ik vast in een kooi. Ik was bang dat ik nooit meer vrij kwam uiteindelijk zal ik sterven van de pijn en de honger want ze gaven me helemaal niks te eten. Op de dag dat ik het net wou opgeven gebeurde er iets wat mij aanmoedigde. Midden in de nacht werd ik wakker door een geluid. Ik zag dat er een hond langzaam op ons af kwam sluipen en hij kwam eerst naar mijn kooi toe. Met een grote kracht een kracht waarvan ik niet eens wist dat die bestond beet hij de tralies van de kooien door. Ik bedankte hem wel honderd keer en toen gingen we snel weg. We renden en renden steeds verder weg. Tot we uiteindelijk terug kwamen in Lost Animals. We slopen zachtjes naar de slaapzalen en we gingen uitrusten in de slaapzaal. De volgende dag dat ik wakker werd waren ze opnieuw verdwenen. Ik was vermoeid van mijn avonturen en ik zuchtte toen ik bedacht dat ik hun nog een keer zal moeten zoeken. Ik vroeg rond bij alle honden en tot mijn grote afschuw ook katten om erachter te komen waar ze waren. Ik had er echt alles voor over om mijn vrienden te vinden. Maar uiteindelijk had niemand ook maar iets gehoord of gezien. Ik brak en moest heel lang huilen en huilen. Sindsdien heb ik een hekel aan katten. En iedereen zal dat moeten hebben. Want van die belevenis en vele andere verhalen die ik heb gehoord of meegemaakt had ik wel genoeg bewijs dat katten niet te vertrouwen waren’’ Plots moest hij proesten om dit verhaal. Met een spottende en kille lach stapte hij uit de struiken. "Zeg Lirindo, Ik weet niet of jij het al wist, maar het zal vast je ergste nachtmerrie ooit zijn geweest. Dromen is geen werkelijkheid." Zijn stem klonk licht uitdagend, waarna hij zijn kont arrogant neerlegde op de grond en hij naar de twee keek. "Maar ga gerust verder met jullie onnozele gesprek." Sprak hij spottend uit. "Of kan ik toch beter spreken? Aangezien jij niet echt wijs bent, jonkie." Sprak hij uit naar de Golden Retriever. Waarna hij opstond en zijn staart de lucht in gooide. "Opzij." Dominant duwde hij de reu aan de kant. "Ten eerste pup; Vertrouw nooit een leider. Hij zoekt volgers, en een pup is makkelijk over te halen en te veranderen." Sprak hij kil uit. "Wat jij moet doen, is iedere leider van je afslaan, je niet binden aan een roedel. Wees vrij." Sprak hij uit. Wetend dat hij nu het plannetje van de een jarige reu ging verwoesten. Maar daar hield hij van. Hij wou niet geliefd worden, nee, hij wou gehaat worden. "Laat je niet ompraten door deze jonge leider. Hij is het niet waard." Sprak hij uit, zijn stem klonk nog steeds zo emotieloos als voorheen. "Deze jonge leider zal niet eens in staat zijn om jou iets nuttigs te leren." Sprak hij kil uit, terwijl zijn ogen de pup strak aankeken.

Ik wou me er toch in mengen x3 Althans..Dakai wou het , ik niet ;3.

Onderwerp: Re: Dog and Ice. vr maa 16, 2012 8:36 pm

Een onbekende geur drong zijn neus binnen. Hij rook dat er een andere hond dichterbij kwam en hij glimlachte. Misschien kon hij die hond ook wel bij zijn roedel aan laten sluiten. ”Maar honden zijn veel…veel sterker.” Hoorde hij de hond in zichzelf mompelen. ‘’Tja dat dacht ik eerst ook’’ zei hij met een gespeelde trilling in zijn stem. ‘’Totdat ik dit allemaal heb meegemaakt’’ ’’Maar nu weet ik ervan! Ik loop gevaar!” Hij deed moeite om zijn lachen in te houden. Hij had het gevoel dat de woorden het juiste effect op de pup hadden. Etain maakte een jank geluid en dat raakte Lirindo van binnen hij had dan wel een hekel aan katten maar tegenover zijn soortgenoten was het heel erg anders. Hij kon er absoluut niet tegen als een soortgenoot van hem begon te huilen en al helemaal niet als het een pup was. En dat was allemaal zijn schuld… Toen hij in de ogen van de pup keek en de blik van de pup zag zag hij angst en droefenis. Lirindo voelde zich nog droeviger. Stop met huilen! Dacht hij nu. Stop met huilen alsjeblieft! Het was al een hele tijd geleden geweest dat hij medelijden met iemand had gehad dus nu kwam het extra hard aan. Hij zag dat Etain zijn poten voor zijn ogen legde en dat hij nu begon te huilen. Lirindo deed moeite om zelf niet ook te gaan huilen maar hij kon zich nog net inhouden. Maar hij rilde wel even en de pup zal waarschijnlijk denken dat dat kwam omdat hij terug dacht aan het verhaal dat hij meegemaakt had. Hij voelde zich een beetje in paniek. Hij moest die pup troosten maar hoe! Hij hoorde zachte huilgeluiden uit Etain komen en net toen hij dacht dat hij er niet meer tegen kon hield de pup op. ’'Ik ... Ik vind het zo verschrikkelijk!'’ riep hij uit. Lirindo werd echt gek van het gehuil en hij hoopte dat de pup snel besloot om zich bij hem aan te sluiten. ‘'Oké. Ik laat me door je trainen. En ik zou de katten vermoorden, stuk voor stuk, zo vaak dat er geen kat meer overblijft! Ik zou je helpen wraak te nemen op die poezenballen!'’ Hij hoorde vastberadenheid in de pup zijn stem en hij was blij dat de marteling van zonet over was. Hij had het namelijk echt niet langer volgehouden. Er volgde een stilte en opeens hoorde hij iemand proesten. Hij draaide zich razendsnel in die richting en hij deed net alsof hem dat raakte. ‘’Hoe kun je mij nou uitlachen over al die dingen die ik heb meegemaakt? Is het nou grappig dat ik een maand lang in de cel heb vastgezeten? Hoe zal jij je voelen?” Hij wist niet wie deze hond was maar hij mocht hem nu al niet en als hij van plan was zijn plannen te saboteren dan was hij snel klaar met hem. . "Zeg Lirindo, Ik weet niet of jij het al wist, maar het zal vast je ergste nachtmerrie ooit zijn geweest. Dromen is geen werkelijkheid." zei hij uitdagend” Er kwam een zwarte hond uit de struiken lopen en hij keek hem woedend aan. ‘’Durf jij te beweren dat alles wat ik heb meegemaakt gelogen is! Etain dit is nou iets waar ik je nog niet voor gewaarschuwd heb. Overal lopen spionnen van katten rond. Katten dromen alleen maar over macht en ze willen er voor zorgen dat er zo min mogelijk leden in mijn roedel komen om de honden te beschermen. Pas op voor deze lui het zijn echt geboren leugenaars en ze zullen er over zeuren dat ik alleen maar leden voor mijn roedel wil. Maar knoop dit in je oren. Onze roedel is er niet voor macht maar voor bescherming. En de honden die dat niet willen begrijpen moeten aangepakt worden! Vele honden die van het bestaan van deze spionnen weten begrijpen niet dat katten niet alleen katten als spionnen hebben maar ook honden. Honden die ze eerst beloven in leven te laten en als ze eenmaal hun werk hebben opgeknapt vermoorden. Kijk daarom ook uit voor honden. Wees er zeker van dat je geen vrienden word met honden die spionnen zijn van katten. Ze zullen proberen je te hypnotiseren. Ervoor zorgen dat jij niet meer helpt om de andere honden in veiligheid te brengen.’’ verzon hij allemaal ter plekke. “Besef dat goed hondje wij zijn er alleen maar om jou en velen anderen honden te helpen.” Toen begon de hond er opeens over dat ze een onnozel gesprek aan het voeren waren en dat hij niet zo wijs was. De hond stootte hem opzij. En toen begon hij ook nog erover dat de pup niet naar mij moest luisteren hem niet moest laten ompraten door hem. Toen ontplofte Lirindo. ‘’Etain jij bent nog niet ervaren genoeg en nog niet genoeg getraind om deze door leugens besmette kattenspion aan de kunnen. Blijf jij daar staan ik regel de rest wel.’’ Hij sprong uit naar de zwarte hond en hij probeerde hem in zijn nek te bijten.

Onderwerp: Re: Dog and Ice. vr maa 16, 2012 9:14 pm

E t a i n

Hij voelde verdriet bij de grote Golder Retriever. Oh, hij zit er vast heel erg mee ging er door zijn kop heen. Toen er een andere hond bij kwam verstijfde Etain. Wat is dit? De andere hond had staan lachen. En Lirindo vroeg hoe hij hem had kunnen uit lachen. Etain keek de hond met ongelovige ogen aan. Dat was zielig, die arme Lirindo had zulke nare dingen mee gemaakt. Etain luisterde vol verwarring naar wat er allemaal gebeurde. De Australian Shepherd zei dat Lirindo fout zat, terwijl Lirindo het zelfde zei over de Australian Shepherd zei. Verward schudde Etain met zijn kop. Wat moest hij hier nou mee. Het was allemaal zou verwarrend voor hem. Lirindo waarschuwde Etain ook nog voor de spionnen van de katten. 'Spionnen?' Wist hij er verward uit te gooien. 'Maar wie zegt dat jij geen spion bent, en dat je mij gewoon mee probeerd te krijgen om vervolgens vermoord te worden door die katten?!' Riep hij uit terwijl hij angstig een paar stappen achter uit deed. Zijn linker achterpoot raakte het ijs en Etain schoot weer een klein stukje naar voren. De Autralian Shepherd zei dat ze zich niet moest laten om praten door Lirindo. 'Maar wat als jullie allebei spionnen zijn van de katten. Ik ben bang!' Schreeuwde hij totaal verward. Hij wist niet wat hij moest doen. Het enigste wat hij kon was verstijfd genageld aan de grond vast zitten. Etain schudde nog een keer met zijn kop, duidelijk dat hij alles op een rijtje probeerde te zetten. Toen zei Lirindo dat hij aan de kant moest gaan. Onbewust gehoorzaamde hij en ging hij aan de kant staan. Er ontstond een gevecht. Etain was doods bang en liet een kreet horen en bleef daar in één gedoken liggen.

*Lekker overdreven >D*

Onderwerp: Re: Dog and Ice. vr maa 16, 2012 9:45 pm

Hij liep over de velden. Zijn vacht was pikzwart. Hij had liggen rollen in de modder, gewoon omdat hij daar zin in had gehad. Nou wist hij dat hij zich weer schoon moest maken anders zou hij weer in bad moeten en daar had hij dus absoluut geen zin in. Hij wist dat het gras vochtig was, dus daar kon hij gebruik van maken. Hij liet zich door zijn poten zakken en rolde zich een paar keer om, waardoor zijn vacht weer een beetje zijn normale kleur terug kreeg. Maar hij was nog steeds niet helemaal schoon. Misschien moest hij zich maar gaan wassen in het meer, al vroeg hij zich af of het niet bevroren was. Nou ja, misschien kon hij het kapot maken met zijn poot al vroeg hij zich af of het niet te koud was. Misschien moest hij toch maar een keer kiezen voor een bad? Hij schudde dat idee meteen van zich af. Nee, dat was niet zo’n goed plan. Hij had er gewoon een hekel aan en dat zou zo blijven, dan liet hij zich niet zomaar op andere gedachten brengen door een beetje ijs. Hij schrok en sprong overeind toen hij een geluid hoorde. Zijn blik gleed naar het geluid. Hij keek recht in het gat van een loper. Daarachter zat een man met een brede grijns. Vol afschuw keek hij die vent aan. Nee, hij begreep die mensen echt niet. Hij bracht zijn poten onder zijn lijf en schoot er vandoor net toen hij de klik hoorde en er een schot op volgde. Een hard geluid wat over de velden galmde. Hij piepte luid toen hij de kogel vlak langs zijn kop hoorde scheren. Een diepe grom verliet zijn keel, er flitste woede door zijn ogen. Hij rende de velden af en bleef daar hijgend staan. Zijn ademhaling ging schokkerig. Hij liet zijn kop even hangen terwijl hij op zijn poten stond te trillen. Het bleef een gevaar om daar rond te lopen, die gekken bleven daar. Hij kon het niet begrijpen, maar ja het was nou eenmaal zo. Hij kwam weer een beetje bij en hief zijn kop weer op. Hij spitse zijn oren toen hij opeens stemmen hoorde. De stemmen kwamen bij het meer vandaan. Hij schudde het akelige gevoel van zich af en liep dichter naar het meer toe. Hij bleef achter een bosje zitten uit de wind zodat ze hem niet zagen, maar ook niet konden ruiken. Hij zag de jonge pup Etain die hij eerder had gezien en twee honden. De ene geur herkende hij als de geur van the Darkness pack. Fijn, dat moest dan Lirindo zijn. Waar was hij nou weer in verzeild geraakt. Hij kende beide honden niet, maar dat maakte hem ook niet zo veel uit. De afschuw in zijn ogen kwam weer terug toen hij hoorde waar ze het over hadden. Hij zag dat Etain helemaal overstuur was. Hij gromde zacht zodat ze hem niet zouden horen. Toen schoot hij uit het bosje en ging voor Etain staan. “Stoppen jullie,” schreeuwde hij. Opeens had zijn stem een heel ander volume. Hij had zijn kop hoger geheven net als zijn staart en hij keek de honden doordringend aan. “Zijn jullie wel lekker?” vervolgde hij. “Etain is nog maar een pup en jullie maken hem helemaal bang,” Hij keek even in zijn ooghoek naar Etain en glimlachte geruststellend naar hem. “Er bestaan helemaal geen spionnen, dat zou Odion nooit toelaten.” Hij keek de honden een voor een aan en daarna weer naar Etain. “Odion heeft een hekel aan honden die werkt daar echt niet mee samen,” ging hij verder. Hoe erg hij het ook vond dat honden en katten elkaar haten hij wou dat wel even duidelijk hebben. “Jij bent Lirindo denk ik,” Hij knikte even in zijn richting. “Als het waar is wat je zegt dan spijt me dat voor je,” Zijn nachtzwarte ogen boorden zich in die van hem, er lag argwaan in. “Maar dit is niet de manier om dat te gebruiken, dat is oneerlijk.” Hij ging over Etain heen staan zodat hij hem beschermde.

Onderwerp: Re: Dog and Ice. vr maa 16, 2012 10:46 pm

Eindelijk, vrij. Odion had zich uit de hebberige greep van een kleine tweevoeter weten te wurmen en rende nu zo snel hij kon weg, weg van het opvangcentrum. Hij kon de jammerende kreten van het meisje nog horen, maar hij negeerde deze. Gadver, zijn hele vacht was klam geworden van de kleffe handjes van het kind. Waarom had hij het toegelaten? Oké, hij had geen keuze gehad. Hij werd zo bij zijn nekvel gepakt en op haar schoot vastgeklemd. Hij kon geen kant op. Zijn nagels had hij uitgeslagen, maar hij durfde haar niet te krabben, bang voor het enorme geluid dat er dan uit haar zou komen. Ugh, Odion vond mensen verschrikkelijk, echt verschrikkelijk.
Zijn poten droegen hem door het territorium van het opvangcentrum. Een koel briesje blies een onaangename geur zijn neusgaten in. Honden. Veel honden. Te veel honden. Odion gromde kort. Gadverdamme. Was het een bijeenkomst, georganiseerd door die lompe hond die hij bij de ruïnes had gezien? Dat zou nog wel eens mogelijk kunnen zijn ook. De kater wist dat hij zijn eigen groep had, een groep tegen katten, net zoals Odion de Mauaji had. Een glimlach versierde plots zijn gezicht. Lag het aan hem, of had hij zojuist een geheime vergadering ontdekt? Hier kon hij goed gebruik van maken. Met voorzichtige pootstappen liep Odion de geur achterna. Het leidde hem naar het meer van Lost Animals, een plek waar hij niet graag kwam. Water was niet zijn ding, hij haatte het. Maar ach, wat haatte hij niet? De kater vond het goed bedacht van die Lirindo om hier zijn vergadering te houden. Hij wist vast dat katten niet van water hielden, en dat ze hier dus ook nooit zouden komen. Misschien had dat beest toch nog een klein beetje hersenen.
Het duurde niet lang voor Odion het groepje honden in zijn vizier kreeg. Maar naar wat hij kon zien, zag het er niet naar uit dat dit een vergadering was van een stelletje kathatende honden. In tegendeel zelfs. De oranje kat kon Lirindo herkennen, en een andere hond met een bruine rug kwam het vaag bekend voor. Voor de rest was er een bibberige pup en een kille Australian Shepherd. Odion had geen flauw idee wat zoveel honden op dezelfde plek moesten doen, maar het maakte hem wel nieuwsgierig. Verscholen achter het struikgewas luisterde hij een tijdje naar wat er allemaal gezegd werd. Woorden als 'katten' en 'spionnen' kwamen vaak langs. Ook hoorde hij dat zijn naam een keer of twee gevallen was. Hier besloot hij in te springen. "Hoorde ik mijn naam?" snorde de oranje kater geamuseerd terwijl hij kalm zijn veilige plek in het struikgewas verliet. "Dat voelt als een eer, mijn bekendheid is dus zeker een stuk gegroeid." Hierna deed hij een paar passen naar voren, maar bleef nog steeds op veilige afstand van de viervoeters. Hij was niet bang, maar wist dat hij nooit zou kunnen winnen van 4 honden, dat was gewoon te veel. "Ga door, vertel meer over mij." Odion wiebelde met zijn oren. Om te laten zien dat hij niet van plan was om al weg te gaan, ging hij op zijn kont zitten en zwiepte hij geduldig zijn staart van links naar rechts.

""

Onderwerp: Re: Dog and Ice. vr maa 16, 2012 11:02 pm

D A K A I
It's not the size of the dog in the fight, it's the size of the fight in the dog.

Zijn ogen keken naar de pup, die ernstig angstig keek. Hij wou nog iets zeggen, om de pup te kalmeren. Hij opende zijn mond, maar voordat er ook maar een beetje geluid uit kwam werd hij aangevallen door Lirindo, de jonge roedelleider naast hem. Hij gromde en schopte zonder erbij na te denken de hond in zijn maag. Hij ontblootte zijn tanden en gromde luid. "Houdt je in." Sprak hij dreigend uit, waarna hij weer rechtop ging staan en de jonge pup aankeek. "Ik ben geen spion, Kleine Etain." Sprak hij grijnzend uit, meer zei hij niet. Want wat hij zou zeggen, kon altijd tegen hem gebruikt worden. “Stoppen jullie,” Schreeuwde een hond opeens naar hem en de andere hond. Meteen draaide hij zijn hoofd naar de hond toe. “Zijn jullie wel lekker?” Hoorde hij de hond zeggen. Hij maakte een sarcastisch geluidje waarna hij naar de pup keek. “Etain is nog maar een pup en jullie maken hem helemaal bang,” Sprak de hond weer uit. Hij sloeg even met zijn staart, uit woede. Kreeg hij nou de schuld? Zijn ogen keken de hond licht woedend aan. "Hoe durf je." Snoof hij. "Ik zorg er juist voor dat deze jonge pup niet beland in de klauwen van deze jonge leider." Sprak hij uit, alsof hij wist dat dat het beste was geweest. Zijn ogen keken weer weg van de hond, richting de geur die hem was opgevallen. Een grijns verscheen op zijn gezicht; Odion. Een rode kater stapte uit de struiken. Hij toonde geen aandacht aan de kat. Dat was een kat niet waard. "Hoorde ik mijn naam?" Werd er gezegd. "Dat voelt als een eer, mijn bekendheid is dus zeker een stuk gegroeid." Spottend moest hij proesten, hij keek de rode kater zonder enige emotie aan. "Hoe bekender je word, hoe meer je zult lijden." Sprak hij uit op een langzame, maar kille manier. "Ga door, vertel meer over mij." Kwam uit de mond van de rode kater. Hij toonde er geen aandacht meer aan en keek weer emotieloos voor zich uit. Hij was hard, en pijn zou hij niet voelen. Hij zou alle katten stil vermoorden, zonder enige bekendheid. Iedere kat die zijn naam ooit zou weten, zou sterven. Zonder enige genade zou hij toeslaan, op de plekken waar je het niet zou verwachten. Er stonden al vele doden op zijn naam. Vooral van de plek waar hij vandaan kwam. Daar had hij als jonge pup vele katten vermoord. Zijn baasjes hadden hem toen hierheen gestuurd, in de hoop dat het sterven van katten minder werd. Maar hij ging door, waar hij ook was. Het uitmoorden van katten was nog maar net begonnen, en er was nog een hele reis te gaan om zijn doel te eindigen.

-

Onderwerp: Re: Dog and Ice. za maa 17, 2012 2:32 am

’’Spionnen’’ hoorde hij hem verward zeggen. ‘’Ja dat zal je niet verwachten he bijna niemand weet van hun af omdat ze proberen zich te verbergen.” ‘'Maar wie zegt dat jij geen spion bent, en dat je mij gewoon mee probeert te krijgen om vervolgens vermoord te worden door die katten?!' hij hoorde angst doorklinken in de stem van de pup en die deed haastig een paar stappen achteruit. Hij keek gekwetst naar de hond. ‘’Je denkt toch niet dat ik echt zo monsterlijk ben toch?’’ zei hij met een verdrietige klank in zijn stem. “Ik zou echt nooit maar dan ook nooit voor die mormels werken en ik zou zeker geen honden martelen! Weet je eigenlijk wel wie ik ben? Ik ben Lirindo leider van The Darkness Pack en waarschijnlijk de meest katten hatende hond die er is. Ik zal het nooit of te nimmer in mijn hoofd halen om met een van die beesten samen te werken en echt niet zo verschrikkelijk!” zei hij diep gekwetst. Hij zag hoe Etain verwart met zijn hoofd schudde niet wetend wat hij moest doen. Hij kreeg medelijden met de pup en hij raakte zelf ook een beetje in de war. Toen hij de gevlekte hond tegenover hem aanviel zag hij uit zijn ooghoek dat de pup in elkaar dook.”Stoppen jullie” hoorde hij een stem uit de verte. Een vreemde hond sprong voor Etain om hem te beschermen. ’’Hou je in’’zei de hond tegenover hem toen. Hij was dankbaar dat de hond dat zei want hij was eventjes de weg kwijt. De gevlekte hond ging overeind staan en hij keek de jonge pup toen aan. Toen zei Lirindo iets wat hij normaal nooit zal zeggen. ‘’Het spijt me je hebt gelijk deze pup heeft nog een heel leven voor zich dat mag niet verpest worden. Maar ik moest hem gewoon bij mijn leden hebben. Denk je is in’’ Wende hij zich nu tot de pup. ‘’Ik zal je kunnen trainen je zal ongelofelijke krachten laten bezitten. Ik zal je onverwoestbaar maken en jij hoeft niet langer bang te zijn voor de Mauaji groep die ons bedreigd. Dan zal je je pas echt vrij voelen dan zal je een vrije hond zijn’’ zei hij toen dromerig. ‘’Maar de keus ligt natuurlijk bij jou. Of je zult zonder roedel leven in je eentje en altijd maar leven in de angst dat de Mauaji groep je zal verscheuren. Of je sluit je bij mij aan en je zult veilig zijn.” De hond keek hem doordringend aan. ’’zijn jullie wel helemaal lekker?’’ Hij keek de hond nu sarcastisch aan. “Etain is nog maar een pup en jullie maken hem helemaal bang” In die opmerking kon hij nog wel logica zien maar ben je wel helemaal lekker? Dat ging voor hem te ver. ‘’Ja ik voel me heel lekker ja dank je. En dat zelfde kan ik trouwens ook aan jou vragen. Je zit helemaal onder de modder en je ziet er niet uit. Volgens mij ben jij ook niet helemaal lekker’’ zei hij met een sarcastische klank in zijn stem. De hond keek Etain gerustellend aan. ”Er bestaan helemaal geen spionnen Odion zal dat nooit toelaten” ‘’En waarom niet weet je dat echt zo zeker. Hé betwetertje als ik spionnen had die ongezien stiekem de boel bespioneerde. Zal ik dan willen dat anderen dat te weten komen. Nee ik zal er echt alles aan doen zodat niemand van ze af weet en dat ze toch informatie aan mij kunnen geven’’. ”Jij bent Lirindo denk ik?” vroeg de hond aan hem. Lirindo knikte instemmend. ‘’Toch nog iemand die me kent en wie zijn jullie?” Hij wende zich tot de menigte die voor hem stond. ”Als het waar is wat je zegt dan spijt me dat voor je” Lirindo keek droevig zodat het net leek alsof het inderdaad echt waar was wat hij had gezegd. “Maar dit is niet de manier om dat te gebruiken, dat is oneerlijk.” vervolgde de hond. Lirindo die zelf ook wel wist dat het oneerlijk was werd chagrijnig. ‘’Ja ja ja. Maar hoe kom ik in hemelsnaam aan leden als iedereen toch alleen maar net doen alsof katten lieverdjes zijn, maar ik geef hem ook zelf de keuze. Of hij kiest voor een leuk leven bij de roedel. Of hij kiest voor een lang eenzaam en ongelukkig leven’’ zei hij bikkelhard. Hij rook de geur van een kater die hij maar al te goed kende. Nee he Odion! ’’Hoorde ik mijn naam?’’ zei de kat geamuseerd. Dat stuk ongedierte! ‘’Ja je hoorde inderdaad je naam we hadden het er net over hoe ontzettend onnozel jij bent,” zei hij sarcastisch’’Dat voelt als een eer mijn bekendheid is dus zeker een stuk gegroeid’’ Hij lachte spottend. ‘’Wat je maar een eer noemt het is tenminste niet op een goeie manier gegroeid. Iedereen ziet jou als de saaie domme haarbal die denkt dat die alle honden kan uitroeien. Zeg nou zelf honden zijn toch veel sterker?’’ Hij begon er plezier in te hebben om Odion de hele tijd te bekritiseren. Dat moest hij echt eens vaker doen die haarbal eens helemaal gek maken! Odion wiebelde met zijn oren waaruit hij kon opmaken dat hij nog niet van plan was om weg te gaan. Mooi dan had hij nog genoeg tijd om dat rotbeest af te ranselen. Hij had echt zin om Odion eens flink te lijf te gaan. Hij keek eens om zich heen om te kijken wat de anderen van zijn opmerkingen vonden. ’’Ga door, vertel eens wat meer over mij’’ Toen ging Odion zitten. ‘’Oké laat ik ermee beginnen dat je ontzettende domme egoïstische kat bent. Je bent humorloos, gemeen en had ik al gezegd dat je dom bent? Bovendien denk je dat je alle honden van de wereld kan uitroeien. Terwijl iedereen met een goed stel hersens weet dat honden veel sterker en slimmer zijn dan katten. En ooit zal ik jou met je Mauaji groep uitroeien. Heb ik nu genoeg gezegd?’’ Hij keek Odion uitdagend aan. En Odion kennende zal hij hem meteen te lijf gaan. Hij hoefde zich tenminste niet meer te vervelen nu hij er bij was. Nee… de lol kon beginnen! De gevlekte hond ging rechtop zitten en hij wende zich tot de pup. "Ik ben geen spion, Kleine Etain ." zei hij plotseling. ‘’Tuurlijk en kun je mij dan ook meteen vertellen welke bewijzen je daar voor hebt’’ hij keek de gevlekte hond uitdagend aan. Hij mocht hem totaal niet en als hij ook maar een verkeerde opmerking zal maken die hem de gelegenheid gaf om hem aan te vallen dan deed hij dat. "Hoe durf je." Snoof de hond tegen de Akita Inu toen die had gezegd dat. ”Ik zorg er juist voor dat deze pup niet in de klauwen valt van een jonge leider”. ‘’Wat wou je daar mee zeggen. Wil je zeggen dat je mijn rang in twijfel trekt. Hoor eens even jij! Dat ik jong ben hoeft nog niets te zeggen over hoe ik de leiding geef heb je dat goed begrepen!” riep hij woedend uit. Spottend moest de gevlekte hond proesten toen hij hoorde wat Odion zei. Tenminste iets goeds aan hem dacht Lirindo. Hij had tenminste ook een hekel aan katten. ”Hoe bekender je wordt hoe, meer je zult lijden” Daar was Lirindo het niet mee eens. Hij vond dat als je bekender werd dat je het dan alleen maar leuker zal hebben. Dan zouden honden eindelijk een keer luisteren naar wat je te zeggen hebt! Maar hij vond het leuk om Odion te treiteren dus hij hielp de hond een handje. ‘’Daar ben ik het nou helemaal mee eens’’ zei hij spottend in de richting van Odion.

Onderwerp: Re: Dog and Ice. za maa 17, 2012 2:45 am

Selim liep door de velden. Op het gras lag een laagje sneeuw die koel aanvoelde op zijn behaarde pootjes. Hij zat flink in zijn vacht voor de eerste winter van zijn leven. Anders als de poezebeestjes die nu in het opvangcentrum waren. Lekker dicht met alle hondjes en katjes tegen elkaar aan omdat, ze bang zijn dat ze het koud krijgen. Hij haatte het. Die beestjes dachten gewoon dat katten en honden gewoon hand in hand gingen. Hij begreep het niet. Dachten ze nu werkelijk dat ze zomaar vriendjes konden worden. Ze zijn gewoon niet hetzelfde. Honden en katten verschillen teveel maar, lijken ook teveel op elkaar om samen te gaan. Ze horen ruzie te hebben. Zijn ze werkelijk zo dom? hij snoof. Hij rook 2 geuren die absoluut niet samen gingen. De geur van hond, meerdere honden en Een kat, Odion. Dit vroeg om moeilijkheden. Hij kende Odion nog niet zo lang maar, hij wist dat hij en honden geen goede combinatie was. Hij had met hem gepraat over honden en ze dachten er hetzelfde over. Odion haatte honden. Misschien op dezelfde manier als hem of op ene andere maar, hij haatte ze dus hij mocht hem. Hij liep op de geuren af. De sneeuw kraakte onder zijn pootjes en het was een grappig geluid. Het waren kleine dingen die niet veel uitmaakten maar, die hij toch leuk vondt. Zonder al die kleine nutteloze geluidjes en dingetjes zou de wereld saai zijn. Veel dieren dachten daar niet over na maar, hij zeker wel. Hij zag Odion vanaf een afstand staan. De rode kater viel op in de witte sneeuw. Voor de rest stonden er nog 3 honden en een pup. Toen hij dichterbij kwam merkte hij dat 2 honden de pup in verwarring brachten en Odion wat kwade woorden toewierpen. Hij liep nu niet weg en hij ging niet vanaf een afstand staan kijken. Daar was hij geen Mauaji voor. Hij viel niet op en dook daarom ineens naast Odion op. Hij zei niets maar, bleef achter zijn Chief staan. Katten moesten andere katten steunen.