And there we go again...

Onderwerp: And there we go again... ma sep 21, 2015 1:04 am

Oké, waarom was ze hier ook al weer heen gelopen? Ze hield van het dichte bos om haar heen, de bomen en planten om zich achter te verschuilen. Ze had een hekel aan open vlaktes, omdat je dan zo zichtbaar was. Ze wist wel wat het geweest was wat haar er heen geleid had. Ze was te nieuwsgierig voor deze wereld, te nieuwsgierig voor haarzelf. Nieuwsgierigheid was goed, maar niet zo veel dat het je in de weg ging zitten en dat was bij haar wel het geval. Ze stond midden in een open veld tussen het gras. Het waaide hard waardoor haar halflange vacht meteen door de war zat. Er lag een gefrustreerde blik in haar geelrode ogen. Ze wilde zich omdraaien en terug vluchten naar het bos toen iets haar tegenhield. Ze opende haar bek om de geuren beter in haar op te kunnen nemen en trok met haar snorharen. De geur van een andere kat prikkelde haar zintuigen en liet haar staan waar ze stond. Ze had nog niet met een kat gepraat in dit gebied en eigenlijk had ze daar ook geen behoefte aan gehad. Ze was veel liever alleen, want dan kon niemand je irriteren. Maar zoals altijd was ze nieuwsgierig. Dus trok ze met haar oren en bleef staan.

[First Selim]

Onderwerp: Re: And there we go again... wo sep 23, 2015 7:00 am

Ontspannen liep de gevlekte kater door het lange gras. Hij was hier wel op zijn gemak, maar dat was hij vrijwel overal op het landgoed. Dit was de plek waar Selim was opgegroeid, en hij kende het gebied dus op zijn duimpje. Er was hier niets of niemand die hem pijn kon doen tenzij hij hen toestond, en er was dus geen enkele reden voor hem om zich zenuwachtig voelen. Hij had het echter al wel vaak gezien dat nieuwere dieren zich hier nooit zo op hun plek voelden, maar daar kon de kater ook geen sympathie voor opbrengen. Toen hij hier aankwam was het de hemel op aarde voor hem geweest, en nooit zou hij vergeten hoe het was om buiten de veilige muren rond te moeten zwerven. Selim was echter ouder en sterker nu, en boven alles had hij veel geleerd wat het leven buiten de opvang gemakkelijker voor hem zou maken, maar het leven als zwerfkat trok hem toch niet. Natuurlijk hield de kater wel van vrijheid en zelfstandigheid, maar er was toch iets aan deze plek wat hem hier hield. Hij kon het niet precies beschrijven, maar ook was hij daar niet filosofisch genoeg voor ingesteld om erover na te gaan denken. Hij was hier nu, en dat was het belangrijkste. Een onbekende geur kwam hem tegemoet, en alert spitste Selim zijn oren. Er hingen hier meestal niet veel anderen rond, maar hij was niet het soort kat die anderen zonder reden ontweek. Zelfverzekerd liep hij op de andere kat af, en toen hij dichterbij gekomen was keek hij de poes onderzoekend aan. "Hallo daar." Zei hij op zijn koele toon die niet zo afstandelijk bedoeld was.

Onderwerp: Re: And there we go again... wo sep 23, 2015 10:12 pm

Haar blik boorde zich in die van de kater toen die voor haar verscheen. Een gevlekte kater die haar koeltjes toesprak. Goed, de toon was weer gezet. “Hallo.” Sprak ze net zo kil terug. Ze nam hem nogmaals op en besloot toen maar te gaan zitten. Ze had geen zin om zo lang te blijven staan en één of ander machtsspelletje uit te voeren. Ze vond het wel prima zo, straks zou ze het bos weer in gaan en zou ze deze kat voor de rest van haar bestaan negeren. Ze had geen zin in dat stomme sociale gezeik. Ze was er simpelweg niet goed in en ze nam er eigenlijk ook geen moeite voor. Ze was veel liever alleen, dus waarom zou ze het proberen? Nee, dat was voor haar geen logica en als Gwen geen logica zag dan deed ze het gewoon niet. “En wie ben jij dan?” Ze klonk niet vijandig, maar ook niet bijster geïnteresseerd. Zou deze kat al langer bij het opvangcentrum zijn, waarschijnlijk wel. Zijzelf was er dan ook pas. "Zit jij hier al lang?" De blik in haar geelrode ogen hield die van hem vast.