Karakter profiel Leeftijd: 3,5 years Elite: I don't like rules~ Partner: Friendship marks a life even more deeply than love. Love risks degenerating into obsession, friendship is never anything but sharing
Onderwerp: It's the routine that makes me crazy ma jul 16, 2012 9:20 am
Hij werd wakker door het geluid van de eerste vogels die hun zang lieten horen. Hij spitste zijn oren en tilde zijn kop op van het kussen waar hij op had liggen slapen. De eerste zonnestralen vielen door het raam heen en lieten zijn vacht glanzen. Het beloofde een mooie dag te worden, want hij voelde hoe de zon zelfs door het raam al aan kracht won. Hij gaapte even en smakte. Toen krabbelde hij overeind en schudde zijn vacht uit. Hij keek om zich heen, er lagen nog wat honden te slapen. Wat betekende dat hij wat stiller moest gaan doen. Hij keek door het raam, de lucht was strakblauw. Hij kreeg helemaal zin om naar buiten te gaan. En waarom ook niet? Hij sloop tussen de slapende honden door naar de uitgang. Daar bleef hij staan. Zou hij eerst wat eten en drinken, of meteen naar buiten gaan? Hij keek even aarzelend naar de gang die naar de voerruimtes leidde, maar besloot toen toch maar om meteen naar buiten te gaan. Hij kon altijd wat uit de fontein drinken en eten kwam straks wel. Iets wat hij niet vaak dacht, maar de drang om naar buiten te gaan was op de een of andere manier toch groter. Dus zette hij zijn lichaam weer in beweging. Hij liep de trappen af naar de beneden verdieping. Het was verder nog stil in het opvangcentrum. Op het geluid van wat honden en katten na, die ook van de vroege ochtend aan het genieten waren of niet. Dat kon hij natuurlijk niet beoordelen. Hij liep het binnenhof op. Het geluid van de vogels leek hier meteen een stuk luider. Ook het geluid van de fontein drong zijn gehoorgang binnen. Hij smakte nog eens, maar veel vocht zat er niet in zijn keel. Dus was zijn doel ook meteen duidelijk, toch maar eerst naar de fontein. Er ontstond een glimlach om zijn lippen. Hij kon wel genieten van zo’n ochtend. Het was nog niet te warm, maar wel aangenaam. Hij liep naar de fontein toe en sprong met zijn voorpoten op de rand. Toen liet hij zijn kop zakken en nam wat slokken van het koele water, dat voelde toch beter dan een droge keel. Hij liet zijn voorpoten weer van de kant afglijden en ging voor de fontein zitten. De blik in zijn donker bruine ogen gleed over het binnenhof. Hij hoopte dat iemand hem deze dag zou vergezellen, want hij had zin in gezelschap. De sleur doorbreken, waar hij nou al een paar dagen in zat en die hem begon te irriteren.
