New here and feels tired.

Onderwerp: New here and feels tired. wo maa 07, 2012 8:39 am

In de kooi staarde ze rond. Ze wou hier weg. Ze wou niet opgesloten zitten. Luide jank geluiden kwamen uit haar bek terwijl ze in paniek rond keek. Ze was hier nu al een poosje, een maand op precies te zijn. De maand voor ze hier was was ze mishandeld, zo danig dat ze buiten bewustzijn was geraakt. Niet goed voor zo'n jonge pup als Etain, maar toch was het gebeurd. Ze bleef piepen en drukte met haar poten tegen de tralies. Toen kwam er een klein meisje aan lopen met een groter meisje, niet volwassen, maar wel redelijk jong. Ze maakte het deurtje open en pakte haar er uit. Etain raakte in paniek en begon luid te janken. Het meisje maakte sussende geluiden terwijl ze rende. Het kleinere meisje rende achter haar. Wat gebeurt er!... Wat gebeurd er?... de vraag bleef paniekerig door haar kop heen trekken. Toen het meisje buiten kwam liep ze naar een groot huis. Ze opende de deur en liet deed haar naar binnen. Ze stopte en zette haar neer in een groter ruimte. Er lagen allemaal manden, kussens, dekens, en ga zo maar door. Toen Etain zich om draaide was het meisje met het kleinere meisje weg en was Etain hier alleen. Etain gaapte en keek naar een ander slapende hond wat veder op. Zo lang die sliep zou er vast niks gebeuren. Die kussens zagen en verleidelijk uit. Voorzichtig zette ze een stap. Daarna nog één, en vervolgens rolde ze zich op op een bult dekens en kussens. Haar oogjes gingen dicht, en ze viel weg. Weg van de wereld. En weg van de stress die in haar kleine lichaam door ruiste. Ze maakte in haar slaap wilde bewegingen en jankte, luid en angstig als of er een moord werd gepleegd, duidelijk was ze aan het dromen. En het was beslist geen fijne droom.

[First post]

Onderwerp: Re: New here and feels tired. wo maa 07, 2012 9:16 am

Hij spitste zijn linkeroor toen hij opeens allemaal geluiden hoorde. Hij deed alsof hij sliep. Hij wist niet of een van de dierverzorgsters hem in bad zouden willen doen of zoiets. Dat gebeurde nog wel eens, gewoon omdat ze dat leuk vonden alleen hij vond dat nooit zo leuk. Dan deed hij maar alsof hij sliep en meestal hielp dat wel. Hij merkte dat het dit keer niet om een bad ging toen een nieuwe geur zijn zintuigen prikkelde. Hij bleef nog even stil liggen toen hij kleine pootjes op de vloer hoorde tikken. Hij kon daaraan horen dat het een pup was. Aangezien hij nagels over de vloer hoorde krassen en hij wist dat katten dat meestal niet deden, ook de geur rook naar hond. Hij kon horen aan de manier van lopen dat het aarzelend was. Waarschijnlijk dus een nieuwe pup, die het heel spannend vond. Je wist nooit wat voor dieren hier terecht kwamen. Heel veel waren getraumatiseerd dat had hij vaak genoeg meegemaakt. Hijzelf had daar geen last van, maar waarschijnlijk kwam dat omdat hij hier al zowat zijn hele leven woonde. Toen het geluid gestopt was en hij hoorde dat de ademhaling van de pup regelmatig werd tilde hij zijn kop op. Zijn nachtzwarte ogen keken nieuwsgierig voor zich, naar het kussen waar de pup op was gaan liggen. Hij schatte de pup nog heel jong en hij zuchtte even zachtjes. Hij wist hoe het was om zo vroeg gescheiden te zijn van je ouders. Hij kon zich niet veel herinneren van die tijd, maar dat gevoel was hem altijd bij gebleven. Raar was dat eigenlijk, hoe zulke dingen je altijd bij bleven. Hij fronste even zijn voorhoofd toen hij zag dat de pup begon te bewegen en duidelijk een nachtmerrie had. Hij stond op en rekte zijn spieren uit. Toen liep hij stil naar de pup. Hij wou haar niet wakker maken. Nou ja misschien ook wel, het was nooit fijn om wakker te worden uit een nachtmerrie, maar er lang in te zitten was ook nooit prettig. Hij ging schuin naast de pup liggen. Zijn neus duwde hij zachtjes in de buik van de pup. “Rustig maar kleintje,” zei hij zachtjes. Zijn stem klonk vriendelijk en geruststellend. Hij was dan wel een ondeugd, maar hij was wel heel voorzichtig met pups. Hij wist wanneer hij voorzichtig met anderen moest zijn. Hij wou niemand kwetsen, zo was hij zeker niet. Hij deed het in ieder geval nooit bewust.

Onderwerp: Re: New here and feels tired. wo maa 07, 2012 9:29 am

De twee kinderen kwamen rennend op haar af, en Etain kromp in één. Ze gooide rare dingen naar haar toe, blokken, ballen, en ga maar door. Etain kromp meer in één. toen voelde ze een zachte duw tegen haar buikje aan. En hoorde toen een geruststellende kalme toon. Langzaam opende ze haar ogen terwijl ze haar kop op hees. Een lange gaap kwam uit haar bek en haar ademhaling werd weer regelmatig. 'Wow! Wie ben jij!' zei ze geschrokken toen ze zich om draaide een een vreemde hond zag die ze niet kende. 'Bijt me niet!' Zei ze terwijl ze zicht in elkaar liet zakken en haar staat tussen haar poten liet klemmen. Ze strompelde langzaam naar achteren en haar staart raakte de muur. Ze bleef daar zitten, ze durfde niet weg te rennen, ze wist wat er dan zou gebeurden, de grote hond zou dan achter haar aan rennen. En dan zou ze gebeten worden. Net als de laatste keer in het park toen ze voor het eerst in de gras kon rollen. En voor het eerst de geur van de buiten wereld kon reuken. Toen was er een grote hond naar haar toe gekomen en had naar haar gestaard. Etain had dat geweldig gevonden en wou toen spelen. Maar de hond wou niet spelen, en mocht haar niet, toen was ze gebeten. Ze weet niet meer wat hij toen had gezegd. Ze was toen doods bang geweest. De wonden waren niet erg geweest. Maar ze wist wel dat ze daarna een prik had gehad. En dat was pijnlijk en dat wou ze niet nog een keer. Toen drong de stem die de hond tegen haar op had gezegd weer tot haar door. 'Maar je deed niet dreigend, dus... Je bent niet gemeen?' vroeg ze langzaam en behoedzaam. Wat moest ze verwachten. Wat kon ze doen. Ze deed heel voorzichtig met wat ze deed, ze wist niet wat er gebeuren kon. Laat staan dat ze wist wat ze moest doen.

Onderwerp: Re: New here and feels tired. wo maa 07, 2012 9:40 am

Zijn nachtzwarte ogen keken kalm in die van de pup. Toen de pup haar ogen open deed en hem aankeek. Hij tilde zijn kop weer ietsje op en keek haar met een schuin houdende kop aan. Zo bleef hij liggen terwijl ze opeens geschrokken uitriep wie hij was. Het was niet echt een vraag meer een uitroep. Hij fronste opnieuw zijn voorhoofd en keek haar onderzoekend aan terwijl ze hem angstig aankeek. Waar kwam al die angst vandaan? Was hij ook zo geweest toen hij hier net kwam, misschien wel. Hij probeerde rustig te glimlachen alleen die glimlach bevroor op zijn gezicht toen ze opeens uitriep dat hij haar niet moest bijten en achteruit begon te lopen. Hij wist eigenlijk niet zo goed wat hij hier mee aan moest. Hij had wel vaker bange pups gezien, maar deze was wel heel erg bang. “Maar natuurlijk bijt ik je niet,” zei hij toen. “Als ik je kwaad had willen doen dan had ik dat toch al lang gedaan?” Hij glimlachte opnieuw en deze keer kwam de glimlach wel helemaal om zijn bek. Hij stond op en liep een paar passen naar haar toe, niet al te vlak bij om haar niet nog meer angst aan te jagen. Toen ging hij zitten net op het moment dat ze vroeg of hij niet gemeen was. Hij schudde rustig zijn kop. “Nee, ik ben niet gemeen. Zeker niet tegen pups,” ging hij verder. “Mijn naam is Aiden mag ik de jouwe weten?” Hij keek haar vragend aan. Hij probeerde haar niet nog banger te maken, alleen daardoor wist hij zich niet goed een houding te geven. Hij zat er daarom een beetje onbeholpen bij, maar hij straalde wel vriendelijkheid uit. “Je bent in een opvangcentrum voor honden en katten. Hier worden wij verzorgd door dierverzorgsters. Er is ook een prachtige keuken met allemaal lekkere dingen,” er verscheen even een grijns om zijn lippen, toen liet hij die grijns weer over gaan in een glimlach.

Onderwerp: Re: New here and feels tired. vr maa 09, 2012 2:13 am

Ik heb Etain naar een reu verandert, want dat speelt wat leuker

Angstig bleef het kleine reutje tegen de muur aan staan. Terwijl hij duidelijk zag dat de grote reu nogal van zijn stuk gebracht was door zijn onverwachte actie. Uiteindelijk zei hij dat hij niet zou bijten. En kwam zijn vriendelijke, kalme glimlach terug op zijn gezicht. Daar voor nog had hij gezegd dat als hij hem kwaad had willen doen, dat allang gebeurd was. Etain kalmeerde wat en ging rustig zitten, maar bleef waar hij was met zijn blik strak en behoedzaam op de reu gericht. “Nee, ik ben niet gemeen. Zeker niet tegen pups,” zei hij. Etain zweeg en knikte langzaam. “Mijn naam is Aiden mag ik de jouwe weten?” Vroeg hij toen. Etain knikte. 'Etain,' zei hij op fluistertoon. “Je bent in een opvangcentrum voor honden en katten. Hier worden wij verzorgd door dierverzorgsters. Er is ook een prachtige keuken met allemaal lekkere dingen,” vertelde de reu. Etain knikte langzaam. Wat... Wacht even... Had hij dat goed gehoord. Katten?! 'Katten?' zei hij als of hij de rest niet had gehoord, had hij wel. Maar katten!?'Je maakt een grapje? Toch?' zei hij. En alle angst was weg, en was Etain weer zicht zelf, naja, zonder angst en al die andere niet leuke dingen. Het was gewoon boem weg en was Etain weer helemaal... Etain.

[Klein]

Onderwerp: Re: New here and feels tired. vr maa 09, 2012 4:48 am

Hij voelde zich wat meer op zijn gemak toen de pup ook weer iets ontspande. De spanning die op zo’n moment in de lucht hing, daar had hij gewoon echt een hekel aan. Gelukkig begon die nou langzaam weg te trekken en werd het gevoel in de lucht wat rustiger. “Aangenaam Etain,” begroette hij hem toen hij zich voorgesteld had. Hij hield zijn kop ietsje schuin en knikte hem kort toe. Daarna ging hij verder over het opvangcentrum. Hij keek de husky verast aan toen hij opeens katten riep. “Ja, wat is er mis met katten?” vroeg hij luchtig. “Met katten kun je ook prima gesprekken voeren,” ging hij verder. Hij keek Etain onderzoekend aan. “En nee, het was geen grapje.” Zei hij toen iets strenger. “Ik maak dan misschien wel graag grapjes, maar over zulke dingen zo ik nooit grapjes maken.” Vervolgde hij met iets strengs in zijn stem. “Ik vind honden, katten en mensen allemaal even leuk en je kunt hele leuke spelletjes doen met katten,” Hij glimlachte even. Hij vond het leuk om te spelen en dat kon met alle drie even goed. Maar hij had eigenlijk nooit onderscheid gemaakt en dat zou hij ook nooit doen, dat zat nou eenmaal in zijn karakter. Er zouden anderen zijn die daar heel anders over dachten, maar daar ging hij zich niet druk over maken. “Heb jij wel eens een kat gesproken?” Zijn blik gleed kalm in die van Etain. Hij sprong overeind en liep naar het raam. Hij zette zijn poten op de vensterbank en keek over het land van het opvangcentrum. “Kom eens Etain, kom eens naast mij staan.” Zei hij toen. “Kijk eens over dit gebied,” ging hij verder. “Zoveel verschillende karakters honden en katten hier beneden,” Hij keek even naar Etain. “Maar van boven lijken ze allemaal op elkaar,” Hij keek opnieuw Etain aan maar opnieuw met iets strengs in zijn ogen. “Laat dat een goede les voor je zijn.” Hij liet zijn poten weer van de vensterbank glijden en ging zitten. Zijn staart klopte zacht op de grond. “Laat dat een goede les voor je zijn.” Fluisterde hij nogmaals zacht.

Onderwerp: Re: New here and feels tired. za maa 10, 2012 4:50 am

. schreef:

Etain

Etain knikte toen Aiden aangenaam zijn. 'Aangenaam.' Zijn ogen gleden nog een keer om zijn omgeving. Het zag er een stuk liever uit, thuis. Toen vroeg Aiden wat er mis was met katten, en Etain zette een frons op. Hij zei dat je ook met katten praten kon. Praten, met ... Die ranzige beesten? Galmde er door zijn kop heen. Dat was iets wat hij nog had onthouden, zijn ouders hadden gezegd dat katten domme dieren waren, en je er maar beter achter aan kon zitten en hun aan stukken kon rukken dan vrede met hen sluiten. En dat was Etain nooit vergeten. 'Gesprekken voeren met katten? Mijn ouders zijden dat het vieze dieren waren, en je maar beter geen vriendschap met hun kon sluiten,' zei hij eigenwijs. Toen zei hij dat, honden, katten en mensen net zo leuk waren, en je net zulke leuke dingen met hun kon doen. Nou, dat dacht Etain dus écht niet. Spelen kon leuk wezen, maar dat deed hij liever met soort genoten, aan stokken trekken met elkaar, met elkaar stoeien. Met katten moest je rekening houden en kon je niet op volle kracht stoeien. Want anders gingen ze weer piepen. Toen vroeg Aiden of hij wel eens met een kat had gepraat. Etain grijnsde onheil spellend. 'Nee niet gepraat, wel er achter aan gerend,' zei hij. Of dat nou zo slim was, wist hij niet. Toen vroeg Aiden of hij wou komen kijken uit het raam. Etain gehoorzaamde. Hij keek over het gebied heen, en zag katten, honden, en mensen. [color=lightblue]'Misschien, maar ik kan niet goed met katten, maar ik beloof geen onheil te verspreider,' zei hij met een schuldbewust glimlachje.

Onderwerp: Re: New here and feels tired. za maa 10, 2012 5:11 am

Hij zag dat het Etain niet aanstond, zijn verhaal. Ach ja, hij wist dat er honden waren die daar anders over dachten en dat dat ook andersom zo was. Alleen hij kon daar gewoon niet bij. Hij snapte dat echt niet, maar ja dat was zijn mening. Gelukkig waren er verschillende meningen op de wereld, anders zou het ook zo eentonig worden. Alleen soms was het ook wel weer vervelend, want je kon daardoor van die vervelende situaties verwachten. Hijzelf probeerde die altijd te meiden want hij had daar echt een gruwelijke hekel aan, maar er waren ook honden en katten die dat echt opzochten. Dat moesten ze zelf weten hij deed daar niet aan mee. Hij hield wel van grappen en kleine treitermomentjes, maar het moest gewoon niet te ver gaan. Hij wist waar de grens lag en die probeerde hij nooit te overschrijden. Hij zuchtte even toen Etain uitlegde wat zijn ouders hadden gezegd. “Ja, zo denken er wel meer over,” stemde hij met de pup in. “Alleen ik snap dat gewoon niet,” Hij glimlachte kalm naar hem. “Katten vind ik even aardig als honden, maar ja dat blijft mijn mening,” Hij knikte even toen Etain zei dat hij er wel eens achteraan had gerend. “Ja, zo’n antwoord verwachtte ik al.” Zei hij kort. “Maar je kunt het altijd een keer proberen, misschien veranderd je mening daarin dan wel,” Hij gaf een knipoog naar Etain en liep toen naar het raam. Etain gehoorzaamde en kwam naast hem staan. Dat vond hij goed van de pup, hij deed het tenminste wel. Ondanks zijn afkeer probeerde hij toch naar Aiden te luisteren, dat was een goede eigenschap. Daar kon hij nog ver mee komen. “Hoe weet je dat je niet goed met ze overweg kan als je er nog nooit een gesproken hebt?” ging hij verder. “En ik vind het goed van je dat je geen onheil wilt verspreiden,” hij glimlachten naar Etain. “Ik ga je verder ook nergens in dwingen, ik wou je alleen mijn mening laten weten,” legde hij toen nog even uit. “Wat is jou lievelingseten?” vervloog hij toen op een heel ander onderwerp. “Ik hou het meest van vlees,” Hij grijnsde even breed. “Weet je wat het leukste is?” ging hij verder. “Stiekem de keuken in sluipen,” zijn nachtzwarte ogen fonkelden ondeugend. Toen liet hij zich door zijn voorpoten zakken en ging hij liggen. “Ik hoop dat je het hier naar je zin krijgt Etain,” je zag aan hem dat hij het meende.

Onderwerp: Re: New here and feels tired. za maa 10, 2012 8:50 am

. schreef:

Etain

Meningen waren anders. Daar was hij nu wel achter, hij kende Aiden niet, maar hij kende hem nu wel goed genoeg om te weten dat hij heel anders was dat Etain zelf. Aiden kon met katten over weg, Etain niet, Aiden was dol op mensen, Etain totaal niet, Etain kon alleen goed over weg met honden, Aiden kon ook goed over weg met mede honden. Al waren er genoeg honden die echt alleen met zich zelf over weg konden. 'Meningen verschillen ja,' zei hij toen zacht toen Aiden had gezegd dat er wel meerdere net zoals hij over dachten. Toen zei Aiden dat hij het niet snapte. Etain haalde zijn schouders op. Etain knikte enkel, wat moest hij daar op antwoorden? Dat wist hij niet, dus een knik leek hem genoeg.
Bij het raam vroeg Aiden waarom hij niet met hen over weg kan, terwijl hij nog nooit hem hun gesproken had. Etain keek pijnzend naar de reu. 'Instinct,' mompelde hij. Hij zei dat hij hem niet dwingen zal, en dat hij gewoon zijn meningen wou geven. Etain glimlachte. Toen werd Etain uit zijn veld geslagen door dat Aiden in eens over iets heel anders begon... Eten. 'Mijn lievelingseten?' zei hij zacht. 'Alle snoepjes vind ik wel lekker, en vooral die bruine koekjes in de vorm van een bot... Naam weet ik niet, wat ik wel weet is dat het lekker is,' zei hij iets te serieus, maar ook dromerig. Aiden zei dat hij het meest van vlees hield. Etain knikte met zijn tong uit zijn bek. Toen vroeg Aiden naar wat leuk was. 'Nou?' drong hij nieuwsgierig aan. Stiekem de keuken in sluipen klonk nog al aanlokkerig! Meteen begonnen zijn ogen onheilspellend te twinkelen. 'Ik zou het hier zeker naar mijn zin krijgen, vooral om dat mijn vorige thuis nergens op leek, ja een mishandel huis voor stoute honden,' dat laatste kwam er nijdig uit.

Onderwerp: Re: New here and feels tired. za maa 10, 2012 8:12 pm

“Gelukkig maar, anders zou de wereld er heel anders uit hebben gezien.” Stemde hij met Etain in toen hij zei dat meningen verschilden. “Als iedereen overal het zelfde over dacht, wat een saaie wereld zou je dan krijgen,” hij glimlachte kort naar Etain.
Hij keek opzij naar Etain toen hij wat mompelde. Hij moest zijn oren heel goed spitsten om te kunnen horen wat Etain zei. Toen knikte hij langzaam. “Ja, dat kan ik begrijpen.” Zei hij toen. “Ik ben nooit met dat instinct opgegroeid misschien dat ik daar daarom geen last van heb,” het kon een verklaring zijn hij wist het niet. Misschien wel dat zou een boel verklaren, maar acht wat maakte het ook uit. Het was nou eenmaal zo en hij was blij dat hij er anders over dacht, daardoor zou hij veel meer vriendschappen kunnen sluiten en dat deed hij nou eenmaal graag.
Hij knikte toen Etain wat verbaast klonk, alsof hij vroeg of hij het wel goed verstaan had. Aiden grijnsde breed, dat was nog iets wat hij graag deed. Opeens gewoon overgaan op een heel ander onderwerp, dat hield het leuk het gesprek. Hij likte even zijn lippen af toen Etain zei wat zijn lievelingseten was. “Ja, snoepjes zijn ook heel lekker.” Knikte hij. “Eigenlijk vind ik zowat alles wat eten is lekker,” grinnikte hij. Hij schoot in de lach toen hij de nieuwsgierigheid van Etain zag. Heerlijk vond hij dat altijd aan pups. Daardoor maakte hij het altijd graag nog spannender dan het eigenlijk was. Hij knikte ernstig toen Etain verder ging. “Ja soms loopt je leven heel anders dan dat je dat zou willen,” zei hij toen. “Maar gelukkig ben je hier dan heen gebracht,” Hij glimlachte. “Ik vind het hier gewoon heel fijn wonen,” Hij klopte zijn staart zachtjes op de grond. “Maar zeg eens hoe is het om een Husky te zijn?” er lag iets plagerigs in zijn ogen terwijl hij dat vroeg. Die vraag sloeg natuurlijk nergens op en dat wist hij zelf ook wel. Alleen soms moest je gekke dingen doen dat maakte het leven leuk.