Behendigheidswedstrijd honden[Aiden]

Je kunt je hier met een post aanmelden.
Deelnemers:
- Etain

Hij liep nog een keer het parcours langs die hij zo vaak geoefend had. De start begon door een blauwe stoffen tunnel. Daarna over een lage hindernis heen, onder een hindernis door, scherp keren om een pion. Recht op de wip af waar je van het ene uiteinde naar het andere moest lopen en daar wachten totdat de wip helemaal op de grond lag, daarna er weer af. Nogmaals door de tunnel heen en de bal over de startlijn duwen. Hij ging bij de start zitten. Zijn ogen gleden naar een van de dierverzorgers die met een stopwatch naar hem stond te grijnzen. Hij klopte even met zijn staart op de grond en blafte toen blij. “Dit wordt een leuke wedstrijd,” Aiden spitste zijn oren. Natuurlijk begreep hij het niet, maar hij voelde wel aan dat er iets spannends ging gebeuren. Hij voelde de zenuwen van de vrouw die door haar aderen stroomde. “Je hebt me wel met beoordelen hè Aiden?” Hij hield zijn kop even schuin. Daarna sprong hij overeind en ging naast haar weer zitten. Hij snapte door de stopwatch dat er een wedstrijd aan zat te komen. Hij blafte even vrolijk naar haar. Wedstrijden vond hij altijd super, de vele honden die een parcours liepen en hun uiterste best deden. Toen hief hij zijn kop en liet een harde huil horen, die over het opvangcentrum weergalmde. De vrouw keek hem geschrokken aan, daarna glimlachte ze naar hem. “Je snapt wat er gaat gebeuren hè?” Hij hield zijn kop opnieuw schuin en likte daarna haar hand. Natuurlijk snap ik het, leek het alsof hij tegen haar zei.

[Open voor aanmeldingen!]

Hachi sprong vrolijk rond op het speelveld, en toen zag hij een versorger met een stopwatch. Vrolijk rende hij op haar af, en blafte opgewonden toen hij het parcours zag. Een wedstrijd? Hachi had bij zijn eerste baasje vaak wedstrijden gedaan. Hij had ook vaak gewonnen, maar daar ging het hem niet om. De spanning, alle opgewonden honden en dan de wedstrijd zelf! Vrolijk kwispelend ging hij naast twee andere honden zitten. "Hoi, jullie kennen me nog niet, denk ik. Ik ben Hachi, is dit een wedstrijd?" Ja, natuurlijk was dit een wedstrijd! Het parcours zag er net zo uit als de parcours van een van de vele wedstrijden die hij al eens had gedaan. Met zijn kop schuin probeerde hij de volgorde van de opdrachten te herkennen. Toen besloot hij gewoon maar te beginnen. Hij begon met een tunnel, kroop er blaffend doorheen. Toen een hindernis. Best hoog, voor een kleine pup als hij! Hij sprong er overheen. Kwispelend onder een andere door, en toen kwam hij bij een pion. Niet wetend wat hij ermee moest doen rende hij er een aantal rondjes omheen en ging toen verder. Daar was de wip. Die kende hij al wel. Leuk! zei hij bij zichelf en sprong er op. Zijn evenwicht proberend te bewaren rende hij erover heen, kwispelend en blaffend. Toen was hij weer bij de tunnel. Erdoorheen dan maar! De zandkleurige pup kroop erdoor heen en zag toen een bal. Met grote sprongen rende hij er op af en dook op de bal. Sloop toen weer weg, om laag bij de grond dichterbij te komen. Vervolgens besprong hij de bal en vocht er net zo lang mee tot hij van mening was dat de bal zich had overgegeven. Toen pakte hij hem op en legde hem netjes op de startlijn. Met zijn staartje recht omhoog liep Hachi terug naar de anderen. Kwispelend van enthousiasme ging hij bij hen zitten.

Penny liep in een rustig tempo over het speel veld, hier waren vaak honden en Penny vond het leuk om die te ontmoeten. Er klonk een harde duidelijke huil, Penny spitste haar zwarte oren, er was duidelijk een wedstrijd Ze bleef even staan en twijfelde. Toen liep ze toch maar door. In de verte zag ze drie honden en een paar vaage objecten. Penny`s staart begon te zwaaien, ze heild wel van wedstrijden. Er stonden twee puppy`s en en volwasse hond, Penny kende ze nog niet, maar ze wou wel mee doen, het leek haar erg leuk. Vrolijk liep ze naar de honden toe. De start begon door een blauwe stoffen tunnel. Daarna stonden twee hindernissen, een lage en eentje waar je onder door moest. Daarna stond er een pionion. Ook was er een wip. Toen kwam er nogmaals een tunnel en aan het einde lag een bal. Penny draafde er heen en keek naar de honden. Er waren twee akita honden en een husky, waar zij ook van afstamde. Zij was en kruising tussen een Canadese eskimohond en een Husky. 'Hoi, ik zie dat er hier en wedstrijd is. Ik zal me even voorstellen, ik ben Penny.' Zei ze vriendelijk en een beetje overdreven netjes.

Verlegen stapte Kiki de speelplaats op, ze was hier pas net aangekomen. Er stonden vier honden bij allemaal... ja, wat waren dat? Ze zag een blouwe tunnel en ze herkende een wip, nog van de tijd dat ze bij de mensen woonde. Een zacht gepiep ontsnapte haar keel, snel slikte ze het in. Dat was verleden tijd, ze moest bezig zijn met nu. Ze rende naar de honden. Ze herkende Penny, de hond die haar als eerste had verwelkomd. 'Wat is dit?' Vroeg ze nieuwschierig. 'Het ziet er wel leuk uit.' Voegde ze eraan toe.

(Bij deze meld ik me aan)