looking for dinner and a friend [open!]

Ruta liep over de heide, ze wist niet waar ze was. Ze zocht al dagen naar Lost Animals, maar hed het nog steeds niet gevonden. Wat moest ze nu, ze stak haar neus in de lucht, opzoek naar de geur van haar huis of van haar kleine baasje. Ze was mageren moe. Ze had de hoop bijna opgegeven. Er hing een bekende geur in de lucht, een geur die ze thuis ook altijd rook. Ruta`s staart begon zachtjes heen en weer te zwaaien, ze rende richting de geur. Een grote kudde schapen stond te grazen, Ruta draafde er naar toe, ze voelde zich vrolijk. Voorzichtig kwam ze dichter bij de wollige beesten, ze hoopte hier haar baasje te vinden. Ze richte haar kop op, een paar meter achter haar stond een man. Ruta`s staart begon te kwispelen, ze keek blij naar hem.'Zo,zo. jij ziet er hongerig uit.' Ruta keek naar hem en bedelde om eten.'Als je eten zoekt, moet je hier niet zijn. Ik hou niet van zwervers, dus verdwijn!' Zei hij iets minder vriendelijk. Ruta keek hem vragend aan, ze bleef even naar hem kijken. Plotseling pakte de man een steen en gooide die richting haar. De steen belande hard op de kop van de hond, ze jankte even, alles werd wazig voor haar ogen. Er liep een wazige schaduw naar haar toe, ze voelde een hand over haar kop gaan, de hand van de man.'Zo heb ik het niet gewild.' zei hij een beetje bezorcht. Ruta vond het ge aai fijn, het gaf haar troost. De man pakte haar halsband,'Ruta' zei hij zacht. Ruta richte haar kop op. 'dus dat is jou naam.' zei de stem. Ruta keek hem vriendelijk aan, ze voelde een touw om haar nek, 'ik zal je wel verzorgen.' zei hij. Ruta had te weinig kracht om zich te verzetten, dus liep ze mee