Verlangend.....

Een zwarte kitten sloop door de struiken van het bos. Birdy was op jacht en had net een muis geroken. Het was tijd om eens een echte muis te vangen. Heel voorzichtig sloop ze voort, terwijl hij ervoor zorgde dat de wind naar haar bleef toe waaien en dat ze geen takje zou raken. Toen ze eenmaal dichtbij genoeg was bewoog ze haar lichaam even op haar poten en sprong toen met een elegante boog naar de muis. Het dier vluchtte, maar Birdy's poten waren sneller en drukte hem tegen de grond. Ze wilde zich net naar de muis toe buigen toen een rammelend, kletterend geluid hem stoorde.

Verwilderd schoot uit ze overeind uit zijn mand. Haar halsband, die de naam Birdu op zich had, schuurde ongemakkelijk tegen zijn nek. Het waren maar maar het kletterende geluid was het geluid van harde brokjes die in haar bak vielen, het gerammel van het pak waar het eerst in had gezeten. Een van de werkerers(werksters) liep langs en haalde haar hand over hem heen. Birdy schoot ze naar bakje om te eten. Rustig nam ze een paar happen van de zoute, smakeloze brokken. Ook het water dat naast zijn eten stond had een rare, ijzerachtige smaak. Birdy zuchtte even en wandelde naar de deur. Daar was de opening naar de was de weg naar de bloemen tuin. Ze kroop door het voor haar gemaakte gat, wat mensen een kattenluik noemen, en baande een weg tussen de bloemen door. Ze hield van bloemen, maar het grootste deel van de tuin bestond uit paden (vondt zij). Ze lette niet op de vertrouwde omgeving die zij al veel te vaak had moeten zien. Toen ze een goed plekje had gekozen ging ze zitten en krulde haar staart om haar poten. Verlangend staarde zijn groene ogen naar het bos dat aan de andere kant van de poort lag. Er was een groot grasveld, met een pad waar tweebenen wandelde en daarachter lag een groot bos. Het woud was vol van geuren en Birdy was maar al te nieuwsgierig naar alle avonturen die je daar zou beleven. Ze had van veel katten gehoord dat het gevaarlijk was. Dat het bos vol zat met gevaarlijke dieren waaronder enorme, wilde katten. Ze doodde iedereen die zich daar liet zien en niet veel katten kwamen terug na een reisje naar het bos. Toch trok het haar niks aan, hoe veel verhalen ze ook had moeten horen........

Ongeduldig wachte hij tot een van de verzorgens hem zijn voer kwam bregen, deze mensen wisten ook niks van op tijd zijn, hi jwachte al hele 5 minuten op zijn voer. De deur ging open en een mens kwam binnen, hij rook meteen dat deze jonge heel erg bang was. Hoe zeggen mensen het zo mooi , dieren kunnen je angst ruiken? Nou jonge je bent wel heel erg bang voor mij, dacht hi jin zich zelf en ontblote zijn tanden als een grijns en de jonge schoof snel een bak met droog voer naar hem toe en verdween weer, wat was de leven toch mooi als iedereen bang voor hem was, dacht hij lachend en begon aan zijn gore brokken. Dit was echt niet te eten, maar toch at hi jhet op en dronk een grote slok van zijn rauwe water. Ontevreden ging hij naar de deur, ging op zijn achter poten staan en opende die met behulp van zijn voorpoten. Zijn nagels tikte op de vloer en hij gromde tegen ieder beest die hij tegen kwam, de meeste maakte zich meteen uit de voeten de andere keken hem boos aan maar gingen toen ook snel weg. Zo liep hij tevreden naar buiten. Van uit zijn ooghoek zag hij iets zwarts tussen de bloemen door banen, hij grinnikte zachtjes e nvolgde de jonge poes zonder het haar te laten weten. Hij stopte toen hi jzag dat het kleine katje naar de Bos ke, hij zou wedden dat hij verlangde naar de natuur van zijn voorouders, toen hij het genoeg vond ging hij naar haar toe en zei met een diepe stem 'Zozo je verlangt blijkbaar naar de natuur of niet kleintje?' Hij ging naast haar liggen en toch torende hij nog boven haar uit.

Birdy keek verschrikt op uit haar gedachten toen ze een zware luide stem haar stoorde.
'Zozo je verlangt blijkbaar naar de natuur of niet kleintje?' Hij ging naast haar liggen en toch torende hij nog boven haar uit. "Wie niet..." mopelde ze. Het liefst zou ze weg sprinten en weer veder me haar gedachten denken maar dapper bleef ze liggen. "Ik weet niet wat ik moet begginen hier" zei ze en keek de grote hond. De hond was wel een kop groter dan haar. "Ik mis.....ik mis mezelf" zei ze verdrietig en wende haar blik weer op de poort. "Wil jij anders niet in de natuur leven!" zeu ze vlug maar kreeg veel spijt wat ze net zo juist had gezegt met een rood hoofd stond ze op ze verheugte zich nie op zijn antwoord.....

"Wie niet..." mopelde ze. "Ik weet niet wat ik moet begginen hier" zei ze en keek de grote hond. De hond was wel een kop groter dan haar. "Ik mis.....ik mis mezelf" zei ze verdrietig en wende haar blik weer op de poort. "Wil jij anders niet in de natuur leven!" Hij haalde zijn schouders op 'Ik weet het niet, i kvoel me neit geroepen daar heen. maar ja ik ben al sinds geboorte gewend aan een huis en mijn leven is zeker neit makelijk .' Zei hij rustig maar toch grommend, ja vroeger had hi jeen leuke leven toen hij nog in opleiding zat maar na zijn eerste missie was alles voorbij. Zijn prachtige leven was voorbij en hij werd maanden lang gemishandeld.

'Ik weet het niet, i kvoel me neit geroepen daar heen. maar ja ik ben al sinds geboorte gewend aan een huis en mijn leven is zeker neit makelijk .' Zei hij rustig maar toch grommend. "Ik niet...." mopelde ze. "Ik hoor hier niet, huis sinds klein woon ik in de natuur ik ben eruit gerukt en mijn leven is......is in gestort" zei ze. Een grote klok luiden de klok luiden om aan tegeven dat het donker was en het tijd was om te slapen. "Weet jij wat die licht gevende dingentjes zijn?" vroeg ze aandachtig en keek met een schuine vriendelijke glimlach en wachte op antwoord......

"Ik niet...." mopelde ze. "Ik hoor hier niet, huis sinds klein woon ik in de natuur ik ben eruit gerukt en mijn leven is......is in gestort" zei ze. Een grote klok luiden de klok luiden om aan tegeven dat het donker was en het tijd was om te slapen. "Weet jij wat die licht gevende dingentjes zijn?" Hji keek naar de sterren die hoog in de lucht zweefde 'Mij werd er verteld dat het allemaal moedige honden waren die hun leven voor ons hadden gegeven maar als andere hoor praten zegt de ene iets heel anders dan de andere, sommige zeggen dat dat stukjes van andere werelden zijn.' Zei hi jrustig terwijl zijn staart tegen de grond sloeg. 'Maar was het leuk daar in de natuur leven.' Vroeg hij nieuwsgierig. keek naar het bos daar ver van hun huis vandaan.

Mij werd er verteld dat het allemaal moedige honden waren die hun leven voor ons hadden gegeven maar als andere hoor praten zegt de ene iets heel anders dan de andere, sommige zeggen dat dat stukjes van andere werelden zijn.' Zei hi jrustig terwijl zijn staart tegen de grond sloeg. "De geruchten gaan als een lopend vuurtje" zei ze en probeerde een paar bloemen opzei te duwen. Maar was het leuk daar in de natuur leven.' Vroeg hij nieuwsgierig. keek naar het bos daar ver van hier. "Prachtig....hier en daar groeide bloemen en de grote eiken waar je lekker in kon klimmen, het gras was lekker om te eten en het was eg romantish bij zonsondergang." ze maakt er overtuigende bewegingen waardoor het wat verleiderlijker klonk en overtuigender klonk. "Hier doe je elke dag hetzelfde, je wordt wakker krijgt je ontbijt weer dat ene saaie zoute smakkeloze brokken en dat rare ijzerige water je gaat naar buiten zegt wat honden of katten gedag gaat even een praatje maken in tussen is het al middag je krijgt weer dat eten enzo." Weer keek ze naar boven een groot wit rond ding verscheen achter de wolken vandaan ze wou nog vragen wat het was maar ze besefte dat ze beter haar mond moest houden

"Prachtig....hier en daar groeide bloemen en de grote eiken waar je lekker in kon klimmen, het gras was lekker om te eten en het was eg romantish bij zonsondergang." ze maakt er overtuigende bewegingen waardoor het wat verleiderlijker klonk en overtuigender klonk. "Hier doe je elke dag hetzelfde, je wordt wakker krijgt je ontbijt weer dat ene saaie zoute smakkeloze brokken en dat rare ijzerige water je gaat naar buiten zegt wat honden of katten gedag gaat even een praatje maken in tussen is het al middag je krijgt weer dat eten enzo." Hij knikte , deze leven hier is vreselijk saai, elke dag het zelfde 'Ja i kbe ner ook mee eens, ik verlang als gek naar actie, naar honden die me weer uitdagen voor een gevecht zo als vroeger. I kheb zin in me kom bloed die ik elke keer kreeg zodat ik agressief werd.' Hij zuchte verlangend, hi jwou adrinaliene door zijn lijf voelen stromen bij een overval. Ja miste zijn vroegere leven heel erg.

'Ja i kbe ner ook mee eens, ik verlang als gek naar actie, naar honden die me weer uitdagen voor een gevecht zo als vroeger. I kheb zin in me kom bloed die ik elke keer kreeg zodat ik agressief werd.' Hij zuchte. "Bloeddorsyig ben jij zeker niet waar?" zei ze grijnzend en keek ze de hond plagend aan en ging weer liggen. "Ik hoorde verhalen.......over nimgen en dansende bomen geweldig hoe anderen er over denken ookal zijn ze nooit waar het is werkelijk prachtig!" zek ze zuchtend en wende haar blik teleurstellend weer naar de grond. "De verhalen die oude katten vertellen als ze slapen gaan waren xo bijzonder dat ik als ik ging naar mijn vriendinnen vertelde me er te veel in speelde waar door niemand me meer aardig vondt ze vonden dat ik onzin uit kraamden maar ik ging door ik onderzocht elke milimeter van de bossen maar er was niks te vinden, nu ben ik hier het zal wel lang duren voor dat ik hier uit kom" giechelde ze. Weer keek ze verlangend naar het bos "nu ik weet dat de verhalen niet waar zijn hoef ik er niet meer op te wachten" zei ze maar heel stiekem zei ze inzichzelf: ik weet dat ik je kan vinden ik weet dat ik je zal ontdekken!


- sorry voor de korte postjes ik heb het erg druk-

"Bloeddorsyig ben jij zeker niet waar?" zei ze grijnzend en keek ze de hond plagend aan en ging weer liggen. "Ik hoorde verhalen.......over nimgen en dansende bomen geweldig hoe anderen er over denken ookal zijn ze nooit waar het is werkelijk prachtig!" zek ze zuchtend en wende haar blik teleurstellend weer naar de grond. "De verhalen die oude katten vertellen als ze slapen gaan waren xo bijzonder dat ik als ik ging naar mijn vriendinnen vertelde me er te veel in speelde waar door niemand me meer aardig vondt ze vonden dat ik onzin uit kraamden maar ik ging door ik onderzocht elke milimeter van de bossen maar er was niks te vinden, nu ben ik hier het zal wel lang duren voor dat ik hier uit kom" giechelde ze. Weer keek ze verlangend naar het bos "nu ik weet dat de verhalen niet waar zijn hoef ik er niet meer op te wachten" HIj zuchte verlangend 'jij hebt een leuke verleden gehad, het enige wat ik altijd te horen kreeg waren bloederige verhalen over de oorlogen of over de mensen waar ik moest op jagen dus ik heb geen leuke jeugd gehad. Geen sprookjes vor het slapen gaan.' HIj keek weer naar het bos en toen weer naar de jonge katje.