Almost spring!

Onderwerp: Almost spring! di maa 20, 2012 2:00 am

Aiden was haar pleeg vader geworden. Hij zorgde nu voor haar. En dat deed haar goed. Seiko glimlachte even in zich zelf. Ze was er wel over heen, het feit dat ze haar familie kwijt was. Ze had nu een nieuwe familie. En daar kon ze wel mee leren leven. Tenslotte was Seiko hier wel gelukkig. Seiko haalde even diep adem en draafde over het grasveldje voor het gebouw. Seiko sprong over een klein tuintje met pas geplante bloemen voor de komende lente. En rende door. Ze rende lang het blauwe meer. Ze keek er even na. Het ijs van drie dagen geleden was weg. En nu was het weer stromend water met een mooie kleur blauw. Ze glimlachte weer en rende vrolijk door. Tussen de bomen door ving ze een flits op van de grazige velden. En daar achter zag ze de toppen van het loofbos waar de Avarice katten leefde. Katten die niks met honden hadden, maar hun ook niet zomaar aan vielen zoals The Mauaji katten. Seiko rende door. Toen kwam ze bij de Heide met een klein beekje er door heen stromend. Ze zag een hoop knoppen en jonge bloemetjes. Ze kreeg een gevoel van lente door haar heen. Haar eerste lente naderde. Ze had er nu al zin in. Ze maakte een vrolijk sprongetje door de bloemen heen en begon er in te rollen. Daarna stond ze op en liep ze naar het kleine beekje. Ze keek er in en zag da er een bloemetje in haar vacht was blijven hangen. Ze glimlachte even - ze merkte niet dat er iemand op haar af kwam.

Onderwerp: Re: Almost spring! di maa 20, 2012 3:09 am

Tay lag in het warme gras te genieten van de lente zon toen hij een vrolijk wit stipje voor bij zag rennen. Hij ging zitten. Het was een vredig gezicht, een witte pup die door de heide rende terwijl de eerste lente bloemen hun knoppen lieten zien. Een hommel zoemde rond zijn hoofd en hij hapte er naar. De lente zorgde er voor dat iedereen zich anders ging gedragen. Dit was dan wel zijn eerste lente in dit land, maar de lente in Amerika was ook prachtig geweest. Hij dacht terug aan de tijd dat hij met zijn baas en werkpartners trainde, en voor het eerst voelde hij niet de pijn die hij normaal voelde als hij aan hun terug dacht. Langzaam maakte de pijn plaats voor goede herinneringen. Tay zuchtte, niet van vermoeidheid maar van voldoening. De pijn zou nooit helemaal weg gaan, maar hij werd wel draagbaar. Het weer zorgde er voor dat hij in een goede bui was. Hij stond op en rekte zich even flink uit. De zwarte vlek op zijn rug voelde aangenaam warm aan. In een drafje liep hij op de pup af, die helemaal in haar spel op ging. Hij grijnsde toen hij merkte dat de pup hem nog altijd niet gezien had. “wel wel wel, Ook van het weer aan het genieten zie ik?” zei hij. Zijn stem klonk grof, maar daar kon hij niks aan doen. Hij was nou eenmaal groot en had dus een lage, grove stem. Om de pup zich niet ongemakkelijk te laten voelen ging hij zitten. Vriendelijk keek het kleine teefje aan. wachtend op haar reactie.

Onderwerp: Re: Almost spring! za maa 24, 2012 9:30 am

Terwijl ze naar zich zelf zat te kijken in het water had ze niet in de gaten dat er een grote Duitse herder naar haar zat te kijken. Met haar wollige witte poost sloeg ze in het water. En toen hoorde ze de stem van de Duitste herder reu. Ze verstijfde even door de stem, maar al gouw ontspande ze zich. Ze was de woorden van Aiden, haar pleeg vader, nog niet vergeten. Er zijn ook slechte honden die graag pups mee nemen in hun slechte plannetjes. Seiko vermande zich en draaide zich om, ze had de zelfde glimlach nog steeds op haar gezicht. 'Zeker, het is lekker weer! En daar maak ik dus echt wel gebruik van!' zei ze met haar typische puppy blaf. Haar angsten waren weer volledig verdwenen dus ze voelde zich wel weer op haar gemak. Ze bekeek de Duitse herder eens goed. Hij zag er niet uit als een hond die haar zou manipuleren, dus ze maakte zich niet echt zorgen. Al, bij elke hond die ze niet kende bleef ze behoedzaam om te voorkomen dat ze als nog in hun vuile trucjes trapt.

Onderwerp: Re: Almost spring! zo maa 25, 2012 5:33 am

TAY POST SHEET:

Tay zag hoe de pup haar spieren spande toen ze door had dat hij achter haar stond. Na een tijdje draaide ze zich om 'Zeker, het is lekker weer! En daar maak ik dus echt wel gebruik van!' Zei ze met een puppy blafje. Hij zag dat de pup weer wat ontspande. Tay kreeg een vriendelijke uitdrukking op zijn gezicht. Pups zou hij nooit wat aan doen. Hij kon het zich ook niet voorstellen dat andere dat wel zouden doen. Wie zou er nu een pup wat aan doen? Dat zou wel erg zwak zijn, als je vecht, vecht je tegen een waardige tegenstander. Anders is het geen gevecht waard. Langzaam zwiepte zijn staart over het gras. Een sprinkhaan sprong weg en Tay volgde het dier tot hij die niet meer kon zien. Het leek al echt lente, de zon scheen en hij moest zijn ogen tot speetjes knijpen om niet verblind te worden door het felle licht dat recht in zijn gezicht scheen. "Zou ik de naam mogen weten van deze jonge dame?" zei hij speels. Hij was misschien al een volwassen hond, speels zou hij altijd blijven. Al liet hij dat niet vaak merken bij andere dieren. Maar dit pupje had zo'n vrolijke uitstraling dat ze hem er mee aanstook