Lost with no home.

Onderwerp: Lost with no home. za maa 17, 2012 5:18 am

Een luide geeuw ontsnapte uit haar mond, ze was moe geworden van dat rondwandelen tussen die mooie ronde dingen, ook al wist ze niet wat het was ze vond het mooi. Haar pootjes zakten langzaam naar beneden totdat ze op haar wollige buikje lag in het mulle zand, Heel soms hoorde Yinn een paar vogels fluiten en een eekhoorn die zich in de struiken verscholen had. Normaalgezien zou ze erachteraan gelopen hebben maar ze was te moe om nog een poot te verzetten, met haar blauwe ogen keek ze rond zich, waar was ze in hemelsnaam terechtgekomen?
Het enige dat ze zich nog kon herinneren was dat een paar van die twee-benigen haar hier had afgezet en dan was weggelopen, nu was ze terug alleen…
Ze legde haar kop op haar poten en haar oogleden vielen dicht, als er iets haar zou willen aanvallen kon ze maar hope op het beste dacht ze terwijl ze langzaam verder weg droomde. Een luide krak zorgde ervoor dat ze wakker schoot, haar oren stonden recht omhoog om ook maar enig geluid op te vangen, het bleef stil… “Ik zal het gedroomd hebben waarschijnlijk” sprak ze om zichzelf moed in te praten, sinds de dood van haar moeder was ze van alles bang geworden en verschoot ze van het minste lawaai dat in haar buurt kwam.
Toen ze daaraan dacht kwam de gedachte aan haar moeder terug boven, net als de belofte die ze had gedaan, ze zal en moet haar moeder wreken, dat harige monster waarmee ze had gevochten zal ze vinden. Het zou niet moeilijk zijn aangezien ze een stuk uit de kat zijn oor had gebeten.
Weeral hoorde ze het geluid dat haar wakker had gemaakt, deze keer was ze er zeker van, er was iets dat haar aan het bespieden was, heel voorzichtig zette ze haar poten neer in het donkere zand en sloop ze naar de plek waar het geluid vandaan kwam.
Met een snelle beweging had ze de bespieder zijn staart vast, hij had geen kans tegen haar.

Alleen Aiden.

Onderwerp: Re: Lost with no home. za maa 17, 2012 7:22 am

Hij werd wakker toen hij een hand op zijn kop voelde. Hij knipperde even met zijn ogen en tilde toen zijn kop op. Hij keek recht in de ogen van een van de dierverzorgsters. Ze keek hem met een brede glimlach om haar lippen aan. “Kijk eens Aiden, wat ik voor je heb.” Ze schoof een bakje met hondenkoekjes onder zijn neus. Hij keek haar vragend aan, waaraan had hij dat verdiend? Er ontstond een brede grijns om zijn lippen terwijl hij begon te eten. “Niet doorvertellen hoor,” vervolgde ze met een knipoog. Hij at enthousiast verder hij genoot van de smaak die in zijn bek ontstond als hij een koekje kapot brak. De vlezige smaak die eraan zat, dat vond hij heerlijk. Meestal werden koekjes gebruikt om te lokken, maar aangezien ze ze op haar slaapplek gaf, wist hij dat dat dit keer niet de insteek was. Ze wou het hem echt geven omdat ze hem iets lekkers gunde en dat vond hij lief van haar. Hij wist wel wie ze was, ze was hier nog niet zo lang. Een jong meisje die waarschijnlijk leerde om hun te verzorgen. Ze haalde het bakje onder zijn neus weg toen die leeg was en aaide hem nog eens over zijn kop. Hij blafte zachtjes naar haar. Ze schoot in de lach en liep weg. “Fijne dag Aiden,” Hij hield zijn kop even schuin. Toen schudde hij zijn kop en krabbelde overeind. Daarna schudde hij zijn hele lijf uit en liep de slaapruimte uit. Hij trippelde rustig de trap af. Er was de laatste dagen heel wat gebeurd. Hij had heel wat namen gekregen om te onthouden, maar dat deed hij met genoegen. Hij vond het heerlijk dat hij zo veel meer gezelschap had gekregen. Hij liep naar buiten het plein op. Hij snoof even de buitenlucht op waarna er weer een grijns om zijn lippen verscheen. Hij spitste zijn oren en luisterde naar de geluiden van de verschillende honden en katten. Daarna draaide hij zich naar de bloementuin en liep in die richting. Hij raakte even in gedachten. Zijn gedachten gingen langs de vele gezichten die hij de laatste tijd ontmoet had. Er ontstond een glimlach om zijn lippen, ja hij was echt gelukkig zo. Als hij plezier met anderen kon hebben en veel honden en katten om hem heen had, dan was het prefect. Prefect in zijn ogen, nu tenminste. Misschien dacht hij daar later wel heel anders over. Hij schrok op uit zijn gedachten toen hij een hoopje zag liggen. Hij kneep zijn ogen tot spleetjes en kwam tot de conclusie dat het een pup was, die lag te slapen. Hij kwam iets dichterbij en ging zitten. Hij wachtte totdat ze wakker werd. Hij wou haar niet laten schrikken. Automatisch gleed hij weer in gedachten. Hij was er echt niet helemaal bij die dag. Daardoor schrok hij zich rot toen hij iets in zijn staart voelde bijten. De reactie van de meeste honden was dat die terugbeten, maar hij verstijfde. Keek achterom recht in de ogen van de pup. “Hallo,” zei hij kalm de pijn verbijtend. “Het is niet zo prettig dat je in mijn staart hangt eigenlijk,” Er kwam een wat onschuldige blik in zijn ogen terwijl hij haar aan bleef kijken. “Schrok je van me?” vervolgde hij rustig. “Ik wou wachten totdat je wakker werd,” Hij keek haar onderzoekend aan. Hij had het idee dat ze hier net was en dat ze bang en in de war was.

Onderwerp: Re: Lost with no home. za maa 17, 2012 8:00 am

Ze was geschrokken door wat ze had gedaan, wat was er van haar geworden? Een agressieve hond? “Het is niet zo prettig dat je in mijn staart hangt eigenlijk,” sprak de reu snel liet ze zijn staart los en kroop ze naar achteren met haar ogen naar de grond gericht, ze was beschaamd over zichzelf omdat ze dit nooit geleerd had. “S-s-sorry, het was niet de b-bedoeling!” Met een beverige stem kwam die zin eruit, nog steeds was ze er niet goed van.
Toch hief ze haar hoofd op en keek ze de reu aan, zijn onschuldige blik zorgde ervoor dat Yinn haar nog slechter voelde “Schrok je van me?” hoorde ze hem vragen, Tuurlijk was ze geschrokken waarom was hij niet meteen uit dat bosje struiken gekomen? Allerlei vragen dwaalden door haar klein hoofd “J-ja, ik was een beetje geschrokken… Sorry nog eens het was niet mijn bedoeling…” Ze keek even rondom haar om er zeker van te zijn dat er niemand anders rond hen stond “I-Ik ben hier nieuw en bang, waar ben ik eigenlijk?” Met haar blauwe ogen keek ze de reu aan.
Blijkbaar was hij aan het wachten tot ze waker zou worden, gerustgesteld ging ze zitten in het zand en keek ze naar een van de bloemen die rond haar stond, er was een klein blauw vlindertje op gaan zitten. Haar speelsheid kwam weer de kop opsteken, ze zake naar de grond, haar staart ging van links naar rechts, en met een grote sprong probeerde ze de vlinder te vangen, tevergeefs ze was te traag…

[kort, srry]

Onderwerp: Re: Lost with no home. za maa 17, 2012 8:56 am

Hij zag dat ze schrok van zichzelf, dat ze aan zijn staart was gaan hangen. Hij begreep het wel, het was een vorm van zelfbescherming. Als hij opeens iemand gehoord had in de bosjes, had hij misschien wel precies hetzelfde gedaan op die leeftijd. “Het geeft niets,” zei hij gerustellend toen ze zich begon te verontschuldigen. “Het was ook mijn eigen schuld. Ik had eerder door moeten hebben dat je wakker was,” vervolgde hij. “Dan was je waarschijnlijk niet zo geschrokken,” Hij glimlachte naar haar. Hij keek haar rustig aan toen ze haar kop optilde en hem aankeek. “Nee, dat snap ik. Het is al goed,” probeerde hij haar nogmaals gerust te stellen bij haar tweede verontschuldiging. “Je hoeft echt niet bang te zijn. Je bent in een opvangcentrum,” zei hij toen. “Ze zorgen hier heel goed voor ons. De mensen hebben altijd eten klaar liggen en zijn graag met ons bezig,” legde hij haar uit. “Als je maar zorgt dat je niet te dicht bij het gebied van de clan van de slechte clan en roedel van het opvangcentrum komt,” Er lag opeens iets doordringends in zijn blik. “Die zijn allebei niet goed voor jonge pups,” Hij gaf haar een knipoog. “Maar voor de rest zijn hier hele aardige honden en katten,”
Hij keek toe hoe ze achter een vlinder aan ging. “Een vlinder is nooit zo’n goede prooi,” vervolgde hij lachend. “Je krijgt ze eigenlijk nooit, ze zijn heel snel. Tenzij ze ziek zijn natuurlijk.” Hij keek haar nog steeds lachend aan. “Maar ze zijn mooi hè?” ging hij verder. “Verleidelijk om achteraan te gaan. Al heb ik het maar opgegeven,” Er ontstond een grijns om zijn lippen. “Mijn naam is Aiden trouwens,” zei hij toen hij bedacht had dat hij zijn naam nog steeds niet gezegd had. “Zou ik jou naam mogen weten?” Hij keek haar vragend aan.

Onderwerp: Re: Lost with no home. za maa 17, 2012 10:14 pm

Yinn was de volwassen hond totaal vergeten in haar privé jachtpartijtje op de vlinder, en ze probeerde zich te herpakken. Blijkbaar was het grappig om een jonge pup achter een vlinder aan zien te lopen, de Reu die Aiden heette glimlachte eens naar haar en legde haar uit waar ze was terechtgekomen. Ze was dus in een opvangcentrum terechtgekomen waar honden EN katten leefden, alleen de gedachte al dat hier katten rondliepen deed haar sidderen, een koude rilling trok over haar rug, snel duwde ze die gedacht weg.
Aandachtig luisterde ze naar Aiden zijn uitleg, het ging over clans en en slecht roedels die niet goed waren voor kleine pups, toch begreep ze dat niet echt “Waarom zijn die niet goed voor pups? Ze eten de pups toch niet op?” Haar vragende blik sprak zelfs in haar eigen ogen boekdelen als het eropaan kwam.
Na die hele uitleg gedaan te hebben vroeg hij of hij haar naam mocht weten, de kleine pup keek voorzichtig rond zich, en toen ze er zeker van was dat er geen gluurders stonden te kijken ging ze rechtstaan en liep ze naar Aiden toe, “Mijn naamis Yinn” Fluisterde ze hem toe, ze was er zeker van haar naam niet tegen iedereen te zeggen, je kon maar nooit weten als die kat HIER rondliep….
De zon was langzaam door de wolken gekropen en deed haar vacht warm worden, af en toe sloot ze haar ogen om van de warmte te genieten “Waarom ben ik hier eigenlijk, ik kan me alleen maar herinneren dat zo een twee-benige mijn hier heeft afgezet en dan terug is vertrokken.” Ze was er nog steeds niet uit waarom, haar hoofd zat vol met vragen zoals deze. Normaalgezien zou ze dit allemaal aan haar moeder gevraagd hebben… Oooh, weeral dacht ze aan haar moeder terug terwijl er een traan langs haar wang naar beneden gleed. Snel veegde ze hem weg met haar poot.
Meteen was ze terug bij de realiteit, ze richtte haar blik terug op Aiden “Zijn hier dan nog andere pups misschien?” Haar kleine staartje begon te kwispelen en maakte een kleine stofwolk achter haar rug. Ze had wel zin om wat te stoeien met andere pups, wie weet vond ze hier wel een vriend! Haar enthousiasme kon niet op toen ze daaraan dacht.

Onderwerp: Re: Lost with no home. za maa 17, 2012 10:52 pm

Hij ging niet om haar ouders vragen. Hij kon zo ook wel bedenken waar die waren. Of ze waren dood of ze hadden elkaar op de een of andere manier kwijtgeraakt. Hij zou er niet over beginnen zolang zij dat zelf niet deed. Hij wist dat dat niet verstandig zou zijn. Het zou haar waarschijnlijk alleen maar verdrietig maken en dat was echt iets wat hij wou ver komen. Dus begon hij maar over de clans en roedels in het opvangcentrum. Hij moest even lachen toen ze zei dat ze haar niet zouden opeten. “Nou je weet het natuurlijk maar nooit,” grapte hij. Maar daarna werd hij weer serieus. “De slechte hondengroep zou je proberen te beïnvloeden.” Hij had al eerder gezien hoe Lirindo dat probeerde en hij wou het koste wat het kost voorkomen bij haar. Net als hij Etain geprobeerd had te beschermen. Hij hoopte maar dat dat gelukt was. “Lirindo zo heet de leider, die wil heel graag leden in zijn groep.” Ging hij verder. “En ik heb het idee dat hij daar graag leugens voor gebruikt,” Even stond er iets van verdriet in zijn ogen te lezen. Hij vond het vervelend dat die hond zich tot dat verlaagde. Hij keek even naar de grond, daarna keek hij haar weer aan. “En de slechte clan die wil geen honden in de buurt hebben, dus die kunnen je verwonden,” vervolgde hij ernstig. “Beloof je me bij ze uit de buurt te blijven?” vroeg hij zacht er stond bijna iets smekends in zijn ogen. Hij wist hoe nieuwsgierig pups waren en dat je ze er niet toe kon dwingen, maar hij probeerde het toch. Hij had op de een of andere manier de drang om haar te beschermen. Beschermen tegen de buitenwereld, maar waarschijnlijk had ze die al lang en breed gezien. En had ze veel meer meegemaakt dan hij kon zien aan haar.
Hij ging liggen en spitste zijn oren toen hij doorkreeg dat ze haar naam zachtjes zou fluisteren. “Aangenaam Yinn,” fluisterde hij zachtjes terug. “Waarom fluisteren we?” vroeg hij er zachtjes achteraan. Hij ging weer zitten toen ze hem op normale toon weer wat vroeg. “Ik weet niet waarom je hier heengebracht bent,” zei hij toen. “Maar dat doen ze meestal omdat er voor jou hier een beter leven zou zijn,” Hij glimlachte. “Hier kun je veel gezelschap vinden en honden en katten die je dingen willen leren,” ging hij verder. Hij knikte meteen toen ze vroeg of hier nog andere pups waren. “Ja, heel veel.” Zei hij lachend. “Heb je zin om te spelen?” Zijn glimlach ging over in een grijns toen hij haar enthousiasme zag.

Onderwerp: Re: Lost with no home. zo maa 18, 2012 1:09 am

Haar pupillen stonden groot toen ze hem hoorde zeggen “Nou je weet het natuurlijk maar nooit,” gelukkig verscheen er een glimlach op zijn gezicht, gelukkig hij meende het niet. Na even gelachen te hebben werd de reu weer serieus, aandachtig luisterde Yinn naar wat hij te zeggen had, na een lange tijd stilzwijgend geluisterd te hebben kon ze eruit opmaken dat slechte roedels en clans haar zouden proberen beïnvloeden en naar hun kant proberen t krijgen. Dat was wel het laatste dat ze wou!

Aiden vertelde over een zekere Lirindo die honden met leugens naar zijn roedel probeerde te krijgen, en over een clan die honden verwondt! Ze was er een beetje van geschrokken dat honden en katten dat zouden doen, ze prees zichzelf gelukkig dat Aiden haar had gevonden en niet een van die gemene honden. Yinn keek terug naar de reu toen hij haar een serieuze vraag stelde “Beloof je me bij ze uit de buurt te blijven?” zijn stem was stil en zijn ogen spraken uit zichzelf, de pup besloot dan maar om hem die belofte te maken “Oké, ik beloof het je.” Haar vastberadenheid was duidelijk te horen, ze zou hem trouw blijven tot ze erbij neer zou vallen.

Toen ze naar hem toe kroop ging de grote reu automatisch door zijn poten en ging hij liggen, Yinn fluisterde zorgvuldig haar naam in zijn oor. Toen ze dat gedaan had vroeg hij op zijn beurt “Waarom fluisteren we?” Hij speelde het spelletje mee en fluisterde ook, waarnaar ze zich omdraaide en nog eens rond zich keek “Omdat niemand mijn naam mag weten” Zei ze zacht.
Vanuit haar ooghoek zag ze dat Aiden weer ging zitten en trouw volgde ze zijn voorbeeld haar kleine oren naar voren gericht, zo te horen hadden ze haar waarschijnlijk naar hier gebracht omdat ze hier een beter leven zou kunnen leiden. Toen ze daarover nadacht vond ze haar oude leventje ook niet slecht maar ze kon er toch niks meer aan veranderen.

Aiden zijn glimlacht deed haar ook glimlachen “Heb je zin om te spelen?” Zo’n vraag moest je geen twee keer vragen aan Yinn, meteen zakte ze door haar voorste poten en kwispelde ze met haar staart. Zo snel als ze kon tikte ze met haar poot Aiden aan “Tikkie, jij bent hem!” Ze nam een aanloopje en spurtte zo snel mogelijk weg, ze stond ongeveer 3 meter van hem.
Ze wachtte tot hij haar zou terug tikken, tijdens het wegrennen lachte ze zo luid dat zelfs de vogels wegvlogen uit de bomen.

[Kan je Yinn ergens mee naartoe nemen ofzo? Dan is het verhaal nog niet gedaan.]

Onderwerp: Re: Lost with no home. zo maa 18, 2012 3:08 am

Hij wachtte totdat ze antwoord zou geven, dat ze hem zou beloven dat ze dat zou doen. Hij glimlachte toen ze zei dat ze het beloofde. “Dat vind ik fijn om te horen,” Je hoorde in zijn stem dat hij dat echt meende. Hij vond het fijn om haar vastberadenheid te horen. Ze vertrouwde hem en dat deed hem goed. Hij wist ook dat zij meende wat ze zei. Hij grinnikte toen het gesprek verder ging en Yinn zei dat niemand haar naam mocht weten. Hij wist niet of dat een spelletje van haar was of dat dat echt niet mocht, nou ja dat zou hij haar later wel vragen. Want hij kreeg daar verder niet echt de kans voor. Ze ging meteen over op pups en spelen en daardoor werd het gesprek een hele andere kant op getrokken.
Hij keek haar nieuwsgierig aan toen hij zag dat ze wou spelen. Wat voor spelletje zou ze bedacht hebben? Daar hoefde hij niet lang op te wachten ze tikte hem en ging er vandoor. “Pas maar op,” er kwam een speelse grom uit zijn keel. Toen sprong hij overeind en spurtte achter haar aan. Net zo lang totdat hij haar ingehaald had en haar kon tikken. Hij gaf haar een iets hardere duw zodat ze om zou vallen, maar wel zo dat het geen pijn deed. Hij sprong snel naar haar toe en ging over haar heen staan. Zijn nachtzwarte ogen fonkelden ondeugend terwijl hij in haar ogen keek. “En ik heb je ook nog eens gevangen,” zei hij plagerig. Hij boog zich nog iets verder tot vlak bij haar oor. “Zeg Yinn,” fluisterde hij. Hij had haar naam nog steeds niet hardop gezegd en dat zou hij ook niet doen als ze dat niet zou willen. “Waarom mag niemand jou naam weten?” Hij keek haar wat vragend aan.
Hij stapte weer van haar af en ging naast haar zitten. “Heb jij de speelplaats al gezien?” Zei hij weer op normaal stemgeluid. “De mensen hebben er een parcours voor mij gemaakt,” ging hij verder. “Weet je hoe dat moet zo’n parcours?” Hij grijnsde breed. “Anders wil ik het je wel leren,” Hij keek haar met een ondeugende fonkeling in zijn ogen aan. “Het is namelijk heel leuk en je kunt er mensen heel erg blij mee maken,” Vervolgde hij. Hij keek haar nieuwsgierig aan benieuwd naar haar reactie. Zou ze hem voor gek verklaren?

[Zoiets Razz

? ]

Onderwerp: Re: Lost with no home. zo maa 18, 2012 5:49 am

Ze hield van stoeien met anderen, het was iets dat ze vroeger nooit kon doen aangezien ze enige pup was in het nest, haar moeder had haar verteld dat haar broertjes en zusjes gestorven waren toen ze geboren werden. Maar zij was de sterkste van de 5!
Aiden achtervolgde haar voor een tijdje, maar hij was sneller dan haar, met een zachte duw viel ze op de grond en rolde ze op haar rug, terwijl Aiden boven haar ging staan. Met haar kleine pootjes probeerde ze te ontkomen maar het lukte niet, hun blikken kruisten elkaar “En ik heb je ook nog eens gevangen,” sprak hij uitdagend, ze zal hem nog wel terugpakken…
Hij ging naast haar zitten en fluisterde iets in haar oor “Zeg, Yinn. Waarom mag niemand jou naam weten?” Hij had een punt dat te vragen, weer keek ze rond zich om afluisteraars buiten te sluiten en boog ze haar hoofd naar Aiden zijn oor, ze moest zelfs op haar achterste poten gaan staan om eraan te kunnen. “Ik heb mijn moeder een belofte gedaan om diegene die verantwoordelijk is voor haar dood terug te nemen ooit” Ze keek nog eens rond haar en vervolgde dan haar tekst, “En als hij te weten komt dat ik hier zit komt hij waarschijnlijk achter mij aan” Zo was het.
“Heb jij de speelplaats al gezien?” Die had ze nog niet gezien, ze was er wel nieuwsgierig naar “Neen, gaan we ernaar toe?” ze keek met haar blauwe ogen naar Aiden, een frisse wind blies door haar vacht, de warme zon die daar eerst nog was geweest was lost verdwenen, jammer dacht Yinn nog.
Aiden vertelde haar dat er van alles te doen was op de speelplaats, blijkbaar was er ook een parcours, ook al wist ze niet wat dat allemaal inhield ze was er enthousiast van geworden! Haar staart ging hevig heen en weer, “Wil je mij dat leren zo’n parcours?” ze keek rond zich om de speelplaats te zien maar ze wist niet waar kijken. Ze wachtte op Aiden om te zeggen waar het was…

Onderwerp: Re: Lost with no home. zo maa 18, 2012 7:27 am

Hij boog naar haar toe toen ze hem weer iets in zijn oor wou fluisteren. Hij verborg de schrik die door hem heen trok. Ja, natuurlijk hij had ergens wel verwacht dat de moeder van Yinn niet meer leefde. Alleen dan nog was het niet fijn om te horen. “Zou ze dat wel willen Yinn?” vroeg hij voorzichtig. Hij wou haar niet kwetsen. “Zou ze willen dat je jezelf daarvoor in gevaar bracht?” Hij keek haar onderzoekend aan. Er lag een rustige glimlach om zijn lippen, maar er lag een duidelijke blik in zijn nachtzwarte ogen. Een blik die aangaf, dat hij dat zich echt afvroeg. Opeens kreeg hij een hele sterke drang om haar te beschermen, om te zorgen dat haar niks overkwam. “Hoe zag die eruit?” vroeg hij langzaam verder. “Dan zal ik er ook op letten,” Hij glimlachte weer naar haar. Hij zou er alles voor doen om haar veilig te houden. Die drang had hij heel snel bij pups, hij voelde hun onschuld. Hij voelde hoe beïnvloedbaar ze waren. Hoe ze naar de juiste weg zochten. Hij wou ze daar altijd bij helpen, het juiste pad vinden. Het pad waar ze zich goed bij voelden, waar ze gelukkig konden zijn.
Toen veranderde het onderwerp naar de speelplaats. Hij dwong zichzelf er niet langer over door te blijven piekeren. “Ja, we kunnen er zeker naar toe het is hier vlak bij,” zei hij haar. “Dan kan ik je meteen laten zien wat een parcours is,” ging hij enthousiast verder. Je zag duidelijk aan hem dat hij dat leuk vond. Hij sprong overeind en knikte in de richting van de speelplaats. “Die kant op,” zei hij toen. Hij liep voor haar uit naar de speelplaats. Voor het parcours ging hij zitten. “Dit is de speelplaats,” hij wist dat het een beetje nutteloos was om te zeggen, dat had zij vast ook allang gezien. “En waar ik voor zit is het parcours,” ging hij verder. “Het is de bedoeling dat je door deze buis heen gaat, dan onder die boog door. Daarna over die hindernis springen, een scherpe bocht draaien en terug rennen. Daarbij moet je over de wip heen, weer door deze buis heen en daarna tegen die bal aantikken, dan is het parcours klaar,” Er lag een grijns om zijn lippen. “Zal ik het een keer voor doen?” vroeg hij toen.

[Yes mijn tekst doet weer normaal =D]

Onderwerp: Re: Lost with no home. ma maa 19, 2012 8:37 am

Ze zat diep in haar gedachten verzonken, Aiden had een punt, zou haar moeder het wel willen dat ze zichzelf in gevaar bracht? Nou ja, ze zou haar belofte niet breken, dat was haar standpunt. Aiden zijn blik deed haar even in haar schulp kruipen, ze wist maar al te goed dat het niet juist was, ze wou niet in zijn ogen kijken dus richtte ze haar blik naar de steen die voor haar lag. Hij stelde even later zelfs voor om uit te kijken naar dat monster dat haar moeder verminkt had en een stuk van haar staart had gebeten toen ze aan het vechten waren die avond.
Het was een vriendelijk aanbod en meteen nam ze het aan “ Als je dat zou willen…” De toon waarop ze die zin uitsprak zei genoeg, ze was precies aan het smeken, net zoals ze aan haar moeder iets vroeg als ze iets nodig had. “Hij is zwart en mist een oor, en zijn ogen zijn fel geel!” Yinn had de neiging om het te roepen toen ze het zei, hij mocht eigenlijk wel weten dat ze achter hem aan kwam maar nu nog even niet…

Toen ze over het parcours begon, hetgene waar Aiden mee gestart was stroomde haar bloed sneller en pompte haar hart ook sneller, ze had wel zin om dat eens uit te proberen. Volgens Aiden was het vlakbij waar ze nu waren, nadat hij dat had verteld werd ze nog enthousiaster! Haar staart kwispelde zo hevig dat ze bijna van links naar rechts schudde van opwinding. Zo snel als haar pootjes haar konden dragen liep ze achter de reu aan, na een tijdje stak ze hem zelfs voorbij toen ze de speelplaats in zicht kreeg, vol verwondering bleef ze aan de rand zitten en keek ze met grote ogen naar hetgene voor haar.
Het zag er echt imposant uit! “Dit is de speelplaats” Hoorde ze van achter haar, ze stond nog steeds verwonderd er naar te kijken toen Aiden haar uitlegde wat je moest doen bij elke hindenis, “Wauw!” Dat was het enigste dat ze kon zeggen, voor een kleine pup was dit immers imposant, “Zal ik het een keer voor doen?” Yinn keek naar Aiden en kikte enthousiast van ja, dit wou ze wel eens zien.
[Langzaam het topicje eindigen?]

Onderwerp: Re: Lost with no home. ma maa 19, 2012 8:04 pm

Hij knikte toen ze vroeg of hij dat zou willen. “Ja, dat zal ik zeker doen.” In zijn nachtzwarte ogen zag je even de vastberadenheid schitteren. Hij spitste zijn oren toen Yinn uitlegde hoe hij eruit zag. “Een kat dus,” zei hij zacht. Hij begreep dat toen ze zei dat hij felgele ogen had. “Ik zal naar hem uitkijken, mocht die hier ooit komen,” hij knikte even en glimlachte toen weer naar haar.
Toen ze bij de speelplaats aankwamen en hij voor het parcours ging zitten vroeg hij of hij het voor zou doen. Ze knikte meteen daardoor verscheen er een grijns om zijn lippen. Hij sprong overeind en maakte zich klaar. Hij schoot door de tunnel heen, sneller als hij normaal zou doen. Hij wou alles eruit halen om het Yinn goed te kunnen laten zien. Hij zakte iets door zijn poten om onder de boog door te komen om daarna meteen weer zijn benen recht te zetten om over de hindernis heen te komen. Hij draaide scherp en rende terug. Hij liep de wip op waar hij aan het uiteinde bleef staan totdat de wip weer op de grond lag, zoals de verzorgster hem geleerd had. Daarna schoot hij weer weg opnieuw door de tunnel en tikte met zijn neus tegen de blauwe bal aan die meteen weg rolde. Hij ging weer zitten en keek haar grijnzend aan. “Zo moet dat dus ongeveer,” zei hij toen. Hij wist dat hij zo langzamer hand weer weg moest, dus sprong hij weer overeind. Hij gaf haar een zacht tikje op haar neus met zijn poot, vriendschappelijk. Hij boog zich weer naar voren naar haar oor toe. “Hé Yinn,” fluisterde hij. Hij ging weer normaal staan. “Ik moet gaan,” ging hij verder. “Maar ik spreek je snel weer oké?” hij keek haar vragend aan. “Pas goed op jezelf en roep me als er iets is,” Hij glimlachte naar haar en knikte haar even toe. "Doe je dat?" Zijn blik bleef op die van haar gericht.

Onderwerp: Re: Lost with no home. di maa 20, 2012 8:04 am

Yinn keek vol bewondering naar Aiden toen ze hem over het parcours zag vliegen, ze hoopte dat ze ooit ook zo een parcours kon. Hij ging door de tunnel, dan over de wip en uiteinelijk tikte hij met zijn neus de bal die daar hing. Al bij al leekt het niet echt moelijk, ze zou het zeker ook eens proberen. Na afloop kwam de reu terug bij haar zitten, “Zo moet dat dus ongeveer,” zei hij toen. Yinn keek hem grijnzend aan “Dat kan ik ook hoor.” Fier ging ze rechtstaan, hield ze haar hoofd hoog en stak ze haar pluizige staart hoog in de lucht, ze hield van opscheppen en de volgende dagen zal ze het parcours wel een paar keren oefenen hiel ze zich voor.
Plots sprong Aiden recht en tikte hij met zijn poot op haar neus, “Hatsjoe!” Ze was geschrokken van haar eigen niezen snel verontschuldigde ze zichzelf met een vluchtige sorry. Toen Aiden zich naar voren boog om iets tegen haar te zeggen kroop ze wat dichterbij, “Hé Yinn, Ik moet gaan. Maar ik spreek je snel weer oké?” Haastig knikte ze van ja, tuurlijk zou ze hem nog spreken, voor nu was hij een soort vaderfiguur geworden voor de kleine pup.
“Pas goed op jezelf en roep me als er iets is,” riep hij nog na, ze had hem al beloofd om zichzef niet in nesten te werken dus deze belofte kon er ook nog wel bij. “Tuurlijk!” Zei ze gehoorzaam, even voelde ze een sprankeltje leven terugstromen in haar aders. Aiden glimlachte nog even naar haar en dan vertrok hij, zonder te twijfelen riep ze hem nog eens “Ooh, Aiden!” Ze wachtte nog even tot hij omkeek en ging dan verder, “Bedankt!”. Ze glimlachte nog eens en vertrok dan ook, op zoek naar wat hier nog allemaal was, misschien kwam ze nog wel een paar pup tegen!

[Topic uit?]

Onderwerp: Re: Lost with no home. wo maa 21, 2012 8:27 am

Hij knikte gerustgesteld toen er meteen een tuurlijk van haar kant kwam. Hij vond dat fijn om te horen, zeker te weten dat ze dat zou doen. Want hij voelde zich op een of andere manier verantwoordelijk over haar. Hij wou voor haar zorgen, zorgen dat ze veilig was. Hij draaide zich om en liep een eindje van haar weg, maar draaide zich weer om toen ze nog iets vroeg. “Ja?” zei hij zacht. Er kwam een gelukkige glinstering in zijn ogen, ze leken zelfs even wat vochtig te worden. “Daar hoef je me echt niet voor te bedanken,” Hij glimlachte naar haar. “Tot snel,” fluisterde hij haar nog zacht achterna toen ze bij hem vandaan liep. Daarna draaide ook hij zich weer om en liep bij haar vandaan. Er speelde een raar gevoel op vlak bij zijn hart. Raar hoe een pup je zo kon raken.

[Ja, topic uit]

» It can't be my home!
» It can't be my home!
» ~Heropening Lost Animals~
» Promotietopic Lost animals
» Hy home pets.