Where the devil are you searching for?

Onderwerp: Where the devil are you searching for? wo maa 14, 2012 12:23 am

Damnit, ze hadden hem gevonden. Lichtgekleurd zand dwarrelde omhoog wanneer een zwarte kat met zwarte pootkussentjes er overheen stoof. Damn, damn, damn. Dat was het enige wat er door Ulquiorra's geest heen ging. Zijn gezicht stond emotieloos en in een gestaag en gelijkmatig tempo rende hij verder. Zijn pootstappen bleven achter in het zand maar verdweinden al snel weer door de wind die nadat Ulquiorra was geweest het zand nogmaals liet opdwarrelen. Niet omkijken, zij Ulquiorra tegen zichzelf. Niet omkijken. Hij was niet bang. Integendeel. Zijn zelfverzekerdheid had zojuist een hoog punt bereikt. Toch was het beter om weg te rennen van de mensen dan aan te vallen. Ze zouden hem toch wel overmeesteren. Wanneer ze dat deden was hij gedoemd om ondergedompeld te worden in water wat de mensen een bad noemde. Ulquiorra zag er het probleem niet van in dat hij niet schoon was. Hij kon er zelf wel voor zorgen, daar had hij geen mensen voor nodig. "Damn, die kat is snel. Laten we teruggaan en het morgen nog is proberen," sneerde de uitgeputte stem van één de twee mannen die hem al een tijdje achtervolgden over de zandvlakte. Natuurlijk kon de gitzwarte kater hem niet verstaan, maar aan de toen begreep hij wel dat de achtervolging voorbij was. Ulquiorra keek om en zag de linker man uitgeput en heigend met zijn handen op zijn knieeën voorover gebogen staan. De rechter had zijn handen op zijn rug en zijn armen in een rare positie naar de lucht gericht. Benieuwd naar wat ze nou precies deden draaidde Ulquiorra zich om en priemde zijn ogen in die van de twee mannen. Die leken hun kans te zien. Ze vervormde hun rare, kleurloze lippen in een soort van onmogelijke grimas en wezen naar hem. Langzaam kwamen ze in beweging en liepen ze naar hem toe. "Wees maar niet bang poesje, we zullen je niks doen." Weer waren de woorden onverstaanbaar, maar het vertelde de zwarte kater genoeg. Die draaide zich om en zette het weer op een lopen. Deze keer liep hij door totdat hij de geur van de mensen niet meer kon ruiken. Mooi zo, ze hadden het opgegeven. Vermoeid liet Ulquiorra zich om het zand zakken. Zijn tong liet hij over zijn poten gleiden en geduldig pulkte hij met zijn tong de zandkorrels tussen zijn nagels vandaan. Er was bloed zijn mond in gestroomd, maar dat gebeurde wel vaker als hij zich heel erg inspande. Snel slikte hij het door. De '4' die er op zijn borstkas was ingekerfd brandde pijnlijk wanneer de kater ademhaalde. Damn, waarom moest hij voor die wezens nou zoveel energie verbruiken? Zijn gifgroene ogen liet hij enkele seconden over het levenloze landschap dwalen. Zo te zien was hij bij het uiteinde van het opvangcentrum. Te moe om zijn zintuigen volop te gebruiken liet hij het er maar bij. Als er katten of honden in de buurt waren: So be it. Ulquiorra had nog meer dan genoeg kracht over om zichzelf te verdedigen, mocht het nodig zijn.

||Just Cailin &'nd Aiden||

Onderwerp: Re: Where the devil are you searching for? wo maa 14, 2012 5:32 am

Ze zette haar poten niet graag in het zand. Maar dit keer wel. Het was toch winter. Dit keer zou haar vacht niet jeuken van die vreselijke vieze zand. De lucht was helder blauw en de zon liet het sneeuw en bevroren zand schitteren in de lucht. Ook haar vacht glinsterde. Haar neutrale emotieloos ogen maakte het plaatje iet wat somberder. Ze wsit niet wat ze nu had. Ze voelde zich raar, vaag, als of er iets was wat haar kapot maakte. Er was een zweer in haar hoofd dat onbekend was. Flitsen van vroeger, haar moeder die werd dood geschoten, haar vader die de mens probeerde aan te vallen maar dood werd geschopt, haar weg rennende zusjes en broertjes. She was alone. Die pijn die ze toen leidde leek haar nu wel te overweldigen. Dat kwam om dat ze zich al die tijd sterk had gehouden. Nu leek ze wel anders te zijn. Cailin werd overweldigd door een slechte woedende gevoel. Maar daar zette ze een masker over heen dat bestond uit geen emoties.
Haar ogen bleven hangen op een kat die op het zand lag. Hij was zwart. Hij leek haar twee jaar oud. Zijn ogen zag ze niet. Maar hij leek emotieloos. Ze kon geen enkele gevoel bij hem naar boven trekken. 'Dus, jij hoort ook bij the Mauaji?' besloot ze te zeggen toen ze de geur herkende. De geur van de clan waar zij ook in zat. Haar stem had neutraal geklonken zonder enkele emotie. 'Mijn naam is Cailin,' zei ze toen neutraal.

Onderwerp: Re: Where the devil are you searching for? wo maa 14, 2012 8:41 pm

Hij lag opgerold in een bosje, aan het eind van het opvangcentrum. De plek waar de zandvlakte begon. Er hing hier altijd een aparte sfeer, waardoor hij er liever niet al te vaak was. Maar het was er wel rustig. Hij had zin om een keer buiten een dutje te doen en aangezien het de laatste tijd steeds drukker werd had hij besloten om hier te gaan liggen. Nou waren zijn ogen gesloten en ademde hij kalm in en uit. In zijn kop speelde zich een droom af.”Mama, kijk eens een puppie,” De vrouw trok het kind ruw bij hem vandaan. “Niet aanzitten, straks is het ziek.” Het kind begon te huilen. “Maar mama,” protesteerde ze. De pup keek toe. Hij begreep geen woord van wat de mensen zeiden, maar hij voelde de pijn van het kind. Hij kreeg de drang om haar te troosten maar daar was hij veel te zwak voor. Hij was melk nodig, maar hij was alleen. Hij sloot zijn oogjes toen hij opeens een vrouwenstem hoorde. “Ach kleintje toch,” Ze tilde hem op. “Een klein vlammetje, dat je nog leeft. Ik noem je Aiden,” Hij werd ruw uit zijn droom getrokken toen hij opeens rennende voetstappen hoorde. Hij tilde zijn kop op en keek verdwaast naar de mensen die duidelijk ergens achter aanzaten. Hij liet zijn blik naar voren glijden en zag daar een uitgeputte kat staan. Wat waren ze nou weer aan het doen? Waarom zaten ze achter hem aan? Maar ergens begreep hij het al. Er speelde een kleine grijns om zijn lippen en hij schudde langzaam zijn kop. Ze konden hem niet gezien hebben van waar hij lag dus hield hij zicht stil. Hij had ook geen zin in een bad, maar de mensen draaiden zich al om en liepen weg. Hij sprong overeind en verliet het bosje waar hij ingelegen had. Hij begon in de richting van de kat te lopen toen hij nog een kat aan zag komen. Hij rook de geur van the Mauaji. Nou ja, hij merkte het vanzelf wel als hij niet gewenst was. Hij liep naar het tweetal toe. “Dus je had geen zin in een bad?” Er lag een onschuldige grijns om zijn bek. “Mijn naam is Aiden,” vervolgde hij. Hij keek de katten een voor een aan. “Aangenaam,” Hij knikte ze even toe en ging toen zitten. Zijn staart legde hij op zijn achterpoten en zijn nachtzwarte ogen keken van de een naar de ander.

Onderwerp: Re: Where the devil are you searching for? za maa 17, 2012 6:38 am

Ulquiorra tilde zijn kop op en keek haar in aan in haar ogen. Onverwachts was ze dichterbij gekomen, dat gebeurde niet vaak. Opzich was het logisch, hij was doodop en kon amper nog staan. Hij was vermoeid en voor even had hij zijn zintuigen uitgezet om weer terug op volle sterkte te komen. "Dus, jij hoort ook bij the Mauaji?" Vroeg de mollig poes. Tenminste, ze had veel haar. Haar overtollige haar hoefde nog niet te betekenen dat ze ook echt zo mollig was als dat ze eruit zag. Ulquiorra keek haar knorrig aan. Uit zijn bek kwam er een soort van gebrom wat ook wel als een 'ja' opgevat kon worden. Hij had geen zin in een gesprek dus draaide hij gefrustreed zijn kop weer om. "Mijn naam is Cailin." Natuurlijk, het had de hint niet begrepen. Ulquiorra richte zijn norse blik op haar neutrale. Well, dat sprak hem aan. Zoals hij aan haar blik kon afleiden was het geen overgevoelig poesje wat kon gaan janken bij elk verkeerd woord. Logisch ook, ze was één van de Mauaji poesen. Odion liet je niet zomaar binnen in zijn groep, je moest een goede vechter zijn en daarbij ook nog eens een doorgronde hekel hebben aan honden. "Ulquiorra," zei hij met een lichte grijns rond zijn bek. "Je bent dus van de Mauaji-" Wilde Ulquiorra aan de poes vragen, toen zijn woorden op dat moment onderbroken werden door een stem en de stank. De stank van een hond. Automatisch begon zijn staart te pluizen en kwam er een kwaadaardige glans over zijn ogen te liggen. Zijn gifgroene ogen keken recht in de zwarte ogen van een hond. "Dus je had geen zin in een bad?" Vroeg het beest met een onschuldige grijns rond zijn bek. Damn, net waar hij zin in had. Ulquiorra liet zich zakken en keek de hond met een kwade blik aan. Als je in zijn ogen keek zou je de doorgegronde haat aan het ras kunnen zien. "Mijn naam is Aiden. Aangenaam," zei de hond terwijl hij hem en Cailin één voor één aankeek. Er kwam licht gesis uit de bek van de zwarte kater. De naam van dat mormel intereseerde hem niet. Wezens zoals hij zouden geen recht mogen hebben op een naam. Ze waren door de duivel gecreeërd. Het gesis stopte en een valse grijns vormde er opnieuw om zijn lippen. "Well, 'Aiden'-" Sprak Ulquiorra tegen de hond. Zijn naam sprak hij erg overdreven en benadrukkend uit. "Je hebt nu de keuze. Rot op en kom er met een waarschuwing af, of blijf en ondervind de pijn van onze klauwen," snauwde hij in zijn richting. Ulquiorra weigerde zijn naam te noemen. Als Cailin wel haar naam zou noemen, zou ze de zijne ook maar moeten noemen. Ulquiorra vertikte het. Deze hond had de verkeerde keuze gemaakt door hier te komen.

[OOC: Flut >_<]

Onderwerp: Re: Where the devil are you searching for? za maa 17, 2012 6:55 am

Cailin was gaat zitten terwijl ze afwachtte naar wat de zwarte kater zou gaan zeggen. Cailin stelde niet zomaar haar naam bloot. Maar de zwarte kater was tenslotte een Clan genoot van haar. Dus hij had recht op haar naam. Hij stelde zich voor als Ulquiorra. 'Lange naam,' zei ze grijnzend terwijl ze zich op de grond liet zakken en haar poten voor zich uit stak en haar lange staart om zich heen legde. 'Goed geroken ja,' zei ze met een glimlach. Maar ze merkte al snel op dat dat niet de hele zin was geweest. Cailin draaide haar kop om. Het was een hond een Akita Inu om precies te zijn. Cailins lange haren gingen overeind staan. En dat maakte Cailin nogal mollig, maar niet op de schattige manier. Ze leek nu twee keer zo groot dan dat ze werkelijk was. De hond stelde zich voor als Aiden. Cailin siste terwijl ze Ulquiorra het woord gaf. 'En geloof me, mijn klauwtjes gaan makkelijk door dat stinkende honden huidje van je heen,' zei ze met een kille grijns op haar gezicht. Haar gele ogen stonden recht in de zwarte ogen van de hond. Cailin stond op en keek angstloos naar de grote hond. Cailin zou haar naam niet prijs geven. Zelfs niet als hij er naar zou vragen. Cailin liep iets meer in de richting van Ulquiorra maar ze hield haar ogen op de hond gericht. Naast Ulquiorra bleef ze staan. 'Ik zou maar op schieten als ik jou was, ik heb niet eeuwig de tijd,' siste ze tussen haar tanden door.

Onderwerp: Re: Where the devil are you searching for? za maa 17, 2012 8:29 am

Ze waren niet blij met zijn komst dat had hij echt wel door. Van binnen zuchtte hij, maar hij deed dat niet hardop. Het was zo jammer dat er katten bleven die hem zouden haten, die hem echt zouden haten. Die hem aan wouden vliegen als ze daar de kans voor kregen, maar daar gaf hij ze de kans niet voor, dan zou hij wel weer weg gaan. Hij ontliep het gevecht gewoon liever. Hij had er een hekel aan om echt iemand pijn te moeten doen, dus dat deed hij ook zo min mogelijk. “Jammer,” mompelde hij zacht toen ze hem zeiden, nou ja eigenlijk verplichten om weg te gaan. Er lag duidelijk iets van teleurstelling in zijn ogen en hij schudde even zijn kop. “Jammer, dat het soms nog steeds zo moet gaan.” Ging hij verder. “Nou Odion kan echt blij zijn met jullie,” Er klonk duidelijk oprechtheid in zijn stem. Hij was het dan niet met Odion eens hoe hij alles aanpakte, maar boos was hij niet. Hij was boos op niemand, je moest er echt heel wat voor doen om hem boos te maken. Hij was wel eens prikkelbaar maar dat was heel wat anders. Boos, nee dat stond niet echt in zijn woordenlijst. Hij probeerde met iedereen overweg te kunnen, al ging dat soms niet. Zoals met Odion bijvoorbeeld en hij wist dat het bij hun ook niet zou lukken. Hij sprong weer overeind. “Nou dan ga ik maar weer,” vervolgde hij schouderophalend. “Ik ga niet met iemand vechten omdat ik niet gewenst ben,” ging hij verder. “Dat vind ik zo zinloos,” Hij keek ze een voor een aan. “Nou nog een fijne dag dan” er stond een glimlach om zijn lippen. “Goed van je dat je je bad ontlopen bent trouwens. Ik heb daar ook altijd zo’n hekel aan,” viel hij er nog even op terug. Hij deed een paar stappen achteruit waarbij hij ze beiden in de gaten hield. Hij had geen zin om opeens van achter aangevallen te worden, want je wist het maar nooit in zo’n situatie.

[Sorry, meer kwam er niet uit en hij is dus nog niet weg hè Razz

]

Onderwerp: Re: Where the devil are you searching for? za maa 17, 2012 1:08 pm

Cailin siste kwaad naar Aiden. Mooizo, blijkbaar had Odion de goede poes uitgekozen voor in de Mauaji. Tegen honden mocht je geen medelijden tonen, no way. Zij had het blijkbaar goed door. "En geloof me, mijn klauwtjes gaan makkelijk door dat stinkende honden huidje van je heen," siste ze Aiden's richting op. Ulquiorra draaide zijn kop een seconde om en keek in haar gele ogen die recht in de zwarte van de hond stonden. Om haar lippen lag een valse grijns. Deze poes was blijkbaar anders dan dat je in eerste instantie zou denken. Ulquiorra wende zijn blik weer af van de poes en keek richting Aiden. Cailin stond op en liep wat meer in de richting van de zwarte kater. Naast hem bleef ze staan. Nou, Aiden had niet de beste gelegenheid uitgekozen om hier te komen. Ulquiorra wist natuurlijk niet hoe Cailin vocht, maar dat kon vast en zeker niet slecht zijn aangezien Odion haar persoonlijk als lid van de Mauaji had gemaakt. "Ik zou maar op schieten als ik jou was, ik heb niet eeuwig de tijd," siste Cailin nog een laatste keer naar de hond die het begrepen leek te hebben. Zwijgend keek Ulquiorra naar de Akita Inu. Hij leek wel.. sip te zijn. Bijna bedroefd. Zou dat komen omdat Cailin en hij hem hier niet wilde hebben? Neh, honden hadden net zoveel hekel aan katten als andersom. Anders zouden ze wel niet gedaan hadden wat ze gedaan hadden. "Jammer," mompelde Aiden. Ulquiorra liet zich zakken naast de wollige poes en stak zijn borst vooruit. Het brande een beetje, de '4' op zijn borst. "Jammer, dat het soms nog steeds zo moet gaan," ging de verdrietige akita inu verder. Ulquiorra zuchtte. Het was er dus zo één? Een moment van stilte keek hij de hond aan. "Inderdaad, jammer. We hadden je graag afgeranseld, maar dit kunnen we helaas niet bij elk pupje doen. Dat zou ons teveel tijd kosten en bovendien hebben we wel iets beters te doen." Een sluwe grijns vormde er om de lippen van de zwarte kater. Er kon altijd nog wel een schepje bovenop. Als dit beest zou aanvallen, was zijn dag ook meteen weer goed. Hij wilde wraak nemen op een hond -maakte niet uit welke- voor het laatste gevecht wat hij met een andere had. Ulquiorra had niet echt zijn best gedaan, je kon het ook niet echt een gevecht noemen, maar toch had de bruine teef hem wel twee keer bij zijn staart gepakt. Zij zou nog boeten. Ulquiorra had zich voorgenomen dat hij degene was die dat mormel hoogstpersoonlijk zou omleggen.
"Nou Odion kan echt blij zijn met jullie." Ulquiorra schrok op uit zijn gedachten en keek in de zwarte ogen van de bruine hond. Hij fronste zijn wenkbrauwen even. Kende dit scharminkel hun leider? Dat kon toch niet? Odion was veels te goed voor zo'n beest. Het was niet eens een groeps leider ofzo. Ulquiorra draaide zijn kop weg van de hond en keek Cailin voor een seconde aan. Als ze hier op wilde reageren, moest ze dat vooral doen. Ulquiorra zou er echter geen woord aan vuil maken. "Nou dan ga ik maar weer. Ik ga niet met iemand vechten omdat ik niet gewenst ben. Dat vind ik zo zinloos." De Akita Inu sprong op en maakte zich blijkbaar klaar om weg te gaan. Hij leek werkelijk bedroefd en misschien zelfs wel een beetje teleurgesteld. Ulquiorra was nooit goed geweest in het herkennen was emoties. Eerlijk gezegd boeide het hem ook niet zoveel. "Jammer," zei Ulquiorra nog. Ook hij stond op, klaar zich van de twee te scheiden. Cailin zou het wel redde. Haar zou hij weer zien tijden een activiteit van de Mauaji. Wat Aiden daarna zei met een glimlach op zijn lippen verstond Ulquiorra niet. Het viel hem niet zo op. En toch.. toen ging de hond te ver. "Goed van je dat je je bad ontlopen bent trouwens. Ik heb daar ook altijd zo’n hekel aan," zei Aiden tegen hem. Een norse uitdrukking speelde er op Ulquiorra's gezicht. Stomm wezen. Probeerde hij nou werkelijk Ulquiorra voor gek te zekken? Hém? Net zij het nog dat hij niet van zinloos vechten hield. Nou, hij was er op deze manier wel één aan het uitlokken. "Well Aiden, je moet niet zo proberen het laatste woord te hebben. Dat is een slechte eigenschap. Doe eens een paar stappen naar voren wil je?" Zei de zwarte kater tegen de hond. Ulquiorra had zelf ook een paar stappen naar voren gezet en sloeg met zijn rechter klauw langs de snuit van de hond. Snel wijkte hij weer uit naar achteren en nestelde zich naast Cailin. Stom beest. Het was hier in de minderheid en dan ook nog eens zo brutaal doen tegen zijn meerdere? Geen goede zet. Het was dat Ulquiorra nog steeds aan het beikomen was van zijn lange toch van net, anders hing hij nu bij dat rot beest om zijn nek. Geen goede zet Aiden, geen goede set.

[OOC: Lekker laat voor me xd]

Onderwerp: Re: Where the devil are you searching for? zo maa 18, 2012 12:43 am

De hond leek het nogal jammer te vinden dat Ulquiorra en Cailin de hond weg wouden hebben. Al mocht de hond ook wel blijven van Cailin, ze had wel zin om eens een flink uitdagend gevecht te hebben! Daar hield ze wel van. Al leek de hond niet in voor een gevecht. Toen sprak Ulquiorra, Cailin keek de zwarte kater aan die zijn woordje deed. Cailin knikte instemmend, al was ze wel in voor een gevecht. Gewoon weer eens de zoute smaak van bloed proeven. Het janken van een hond horen, en het bloed zien rond spatten. Haar klauwen in de huid van een hond drukken. Haar tanden in de nek door boren. Een verlangende grijns naar gevecht kwam op haar gezicht. En eht was duidelijk te zien dat Cailin wel zin had om haar tanden en klauwen te gebruiken. Cailin stak haar nagels in de grond en weer terug. Toen zei de hond dat Odion trots op hun kon wezen. Dus deze hond kende Odion. Dat zou ook wel. Odion was redelijk beroemd geworden, en waarschijnlijk was dat ook zijn doel geweest, elke hond laten weten dat er een groep katten moordende honden rond liepen. "Nou dan ga ik maar weer. Ik ga niet met iemand vechten omdat ik niet gewenst ben. Dat vind ik zo zinloos." Cailin keek de hond aan. 'Hmm, zinloos?' Vroeg ze onheilspellend. Cailin had even niet gehoord wat Ulquiorra had gezicht. Ulquiorra was ook van plan weg te gaan. Jammer, ze had wel zin in een gevecht gehad met die hond. En toen ging Aiden te ver door het laatste woord te hebben. 'Argh, echt weer honden hé,' gromde ze knarsetandend. Ulquiorra vroeg aan de hond of hij een paar stappen naar voren wou doen. Cailin liep om de hond heen en ging achter de hond staan. Ze zette lenig af met haar achterpoten en plante zich op de rug van de Akita Inu. Ze boorde haar nagels in de rug van de hond en klauwde ook gemeen met haar achter poten. Ze boorde haar tanden in de schouderblad van de hond en eindelijk kon ze de zoute smaak van bloed weer proeven. Exact waar ze zin in had.

Onderwerp: Re: Where the devil are you searching for? zo maa 18, 2012 2:51 am

Hij voelde de spanning in de lucht hangen. Hij werd er gek van. Nee, hij had geen zin in een gevecht. Zeker niet een met twee katten. Hij was echt spuugzat van die haat tussen katten en honden en dat ging hij niet nog even versterken door een potje te gaan vechten. Nee, dat was iets wat hij koste wat het kost wou voorkomen. Daarom besloot hij weg te gaan, besloot hij hen te laten voor wat het was. Ze hadden duidelijk geen zin in zijn gezelschap en wie was hij dan om te blijven. Hij zag dat de zwarte kat zich ook opmaakte om weg te gaan, dus begon hij verder achteruit te lopen. Hij wou hem alleen nog even complimenteren dat hij onder het bad uitgekomen was, maar blijkbaar vatte die kat dat helemaal verkeerd op. Hij kreeg opeens een klap tegen zijn snuit maar hij gaf geen kik. Bleef staan en keek de kat strak aan. “Ik bedoelde het als een compliment,” zei hij rustig. Daarna zette hij zijn lichaam weer in beweging en begon hij weer achteruit te lopen, maar ver kwam hij niet. Toen voelde hij de nagels van de poes in zijn vel. Hij stopte opnieuw met lopen en zette zijn kiezen op elkaar om de pijn te verbijten. Een scherpe pijn die door zijn schouder drong toen de poes haar tanden in zijn schouder zette. Hij zuchtte even, dan had hij geen andere keus. Opeens flitste er opnieuw iets van verdriet door zijn ogen en hij schudde langzaam zijn kop. Toen liet hij zich plots achterover vallen, zo snel dat de poes geen tijd meer zou hebben om zichzelf los te maken van zijn lichaam. Daarna begon hij op zijn buik en weer op zijn rug te rollen zodat de poes hem wel los moest laten omdat ze anders geplet zou worden. Hij sprong overeind en keek ze nog snel even aan. Er lag nog steeds een verdrietige blik in zijn ogen. “Ik had graag een normaal gesprek met jullie gevoerd,” zei hij toen langzaam. Toen draaide hij zich om en schoot er vandoor voordat ze hem weer konden grijpen. Hij voelde zijn schouder nog steeds, maar het was een zeurende pijn. Hij wist dat dat snel weer over zou gaan.

[Topic uit]