Oh Damn..

Onderwerp: Oh Damn.. za maa 17, 2012 1:40 am

Hij moest hier nét een keer zijn, en juist deze ene keer greep een hebberig meisje hem stevig vast. Ze hield hem zo vast dat hij niet los kon komen. Hij siste en hoorde het meisje kort slikken. Hij ontblootte zijn tanden, en zwiepte met zijn staart. Terwijl hij nog steeds stevig vast werd gehouden. De hand van het meisje ging ruw over zijn hoofd heen. Wat al helemaal geen fijn gevoel was. Plots beet hij het meisje in haar hand. Waardoor hij van haar schoot af werd geworpen en een luid kabaal achter zich hoorde. Hij zag hoe enkele volwassen personen meteen naar haar toe kwamen en vroegen wat er was. Al huilend wees het meisje naar hem, en liet ze haar hand zien. Hij trok kort met zijn oren. Hij had zich in de nesten gewerkt. Als hij nu een hond was geweest, dan ging hij eraan. Dan lieten ze hem inslapen omdat hij zogenaamd 'vals' zou zijn. Maar wat deden ze met katten? Opsluiten in een kooi? Hij schudde met zijn hoofd en zag dat een van de mannen aan kwam rennen met een net. Hij kneep zijn ogen tot spleetjes terwijl hij keek hoe de man naar hem toe kwam lopen. "Kom maar hier, poesje. Ik doe je niks hoor." Sprak deze uit. Maar Taiyo wist wel beter. Hij siste en trok zijn oren naar achteren. Waarna hij langs de man door rende recht het gebouw in. Hij had beter het bos verderop in kunnen rennen, maar dan hadden ze hem daar te pakken gekregen. Hier kon hij zich tenminste nog verstoppen tussen alle katten die op hem leken, of de honden die lagen te slapen. Hij rende de trap op, met de man op zijn hielen. Lenig sprong hij omhoog, totdat hij opeens vast werd gegrepen bij zijn staart. Een kwade mauw kwam uit zijn bek. Hij haalde uit naar de man, en haalde diens hand open. De man trok zich meteen terug en begon flink te schelden. Nu had hij zich nog méér in de problemen gebracht. Mensen, hij had een hekel aan ze! Hij draaide zich snel om en rende verder, zo snel als hij kon. Plots liep de hal dood, wat eigenlijk wel te verwachten was. Hij sprong richting het hek, om weer naar beneden te springen. Maar hij werd tegengehouden door een man die tussen hem en het hek insprong. Snel drukte hij zichzelf in het hoekje van de muur. Sissend van woede keek hij de man aan. Niet wetend wat hem te wachten stond als ze hem te pakken hadden. Hij had tenslotte een kind gebeten, en een man gekrabt. Waarschijnlijk dachten deze rot mensen nu dat hij vals was.

-

Onderwerp: Re: Oh Damn.. zo maa 18, 2012 6:16 am

Het was een prima winterdag. Niet te koud, het zonnetje scheen en de sneeuw begon langzaam papperig te worden en verdween hier en daar al. Odion vond het een mooie dag om naar buiten te gaan, hij wist dat deze dagen maar weinig voorkwamen in de winter. Hij moest het er vandaag maar goed van nemen. Maar meteen toen hij buiten kwam, leek hij op een probleem te stuitten. Een zwarte kat werd hebberig geaaid door een meisje. Odion leek de zwarte kat te kennen, maar zo vanaf een afstandje kon hij niet goed zien wie het precies was. De oranje kater besloot dat het beter was om op een afstandje te blijven toekijken. Op een gegeven moment gebeurde er iets, waarna de zwarte kat wegrende en het meisje, die de kat had zitten aaien, jankend achterliet. Een grote man rende achter de zwarte kat aan, en Odion had wel zin in een beetje spanning en sensatie. Hij besloot de twee achterna te gaan.
Het duurde niet al te lang voor de zwarte kater in een doodlopende hal vast zat. De man kwam dreigend op de kat af, die al blazend en sissend zijn belager af probeerde te schrikken. Odion vond de meeste mensen maar niets, het stond hem dus ook niet aan dat een van zijn soortgenoten in het nauw werd gedreven door een tweevoeter. Misschien moest hij maar eens ingrijpen. De man aanvallen was te riskant, dus moest hij de zwarte kater op een of andere manier weg zien te slepen uit de doodlopende hal. Een plannetje schoot hem te binnen, en zonder nog meer tijd te verliezen, schoot Odion vooruit. Grommend ontweek de oranje kater de man en ging recht op de zwarte kat af. Nu hij dichtbij stond, kon hij de kat eindelijk herkennen. Het was Taiyo, de jonge kater waar hij ooit mee gevochten had. Aha, dus toch een bekende! Odion aarzelde niet lang, greep Taiyo bij zijn nekvel, en sleepte hem naar achter. Met zijn klauwen gaf hij de zwarte kater af en toe een paar klappen, om de man te laten denken dat de twee aan het vechten waren. Odion probeerde elk oogcontact met de man te ontwijken, en nam Taiyo zo snel als hij kon mee. Met zijn achterste duwde hij tegen een deur, zodat deze opende. Hierna trok hij Taiyo de kamer binnen, waarna de deur met een klap dichtviel. Odion liet de zwarte kat los en bleef even hijgend zitten. "Há die Taiyo!" De oranje kat kreeg een kleine glimlach op zijn gezicht bij het zien van de oude bekende. De kat wist dondersgoed dat ze niet met elkaar om hoorden te gaan, aangezien Taiyo zijn eigen groep had, en Odion ook. "Waar was jij nou weer mee bezig?"

""