Take the money and run

Onderwerp: Take the money and run wo mei 02, 2012 4:06 am

We're not scare mongering
This is really happening
Happening
We're not scare mongering
This is really happening
Happening
Mobiles quirking
Mobiles chirping
Take the money and run
Take the money and run
Take the money
Soepel sprong de zwarte kater over een boomstam die onhandig zijn weg versperde. Er was geen enkele emotie op zijn gezicht te zien, wat vol zat met leleijke littekens. Zijn ogen keken treurig voor zich uit. Eigenlijk had het een vrolijke dag moeten zijn, een dag om te herrineren. Om later aan je kinderen door te vertellen. Dat was het niet, allesbehalve. Zijn oude groepleider voor wie hij immens veel respect had, was er niet meer. Daar was Ulquiorra van overtuigd. In de naam van zijn vroegere leider, of misschien zelfs vriend, wilde hij een eigen groep opstarten. Een elite, wel te verstaan. Om precies te zijn de Masters of Time. Hij wilde het maar al te graag, de daden van zijn vroegere leider voortzetten. Alleen twijvelde hij of dat mogelijk was, of Odion het wel zo gewild had. Toch zette hij door. Hij deed het in zijn naam, en daar moest de zwarte kater trots op zijn. Hj moest trots zijn dat er zoveel dieren waren die ondanks zijn korte regeer periode, respecteerde. Waarschijnlijk waren de meeste honden het niet eens met de verering van Odion, hij ze immers vervolgd. Maar Ulquiorra wist dat hij daar een goede reden voor had gehad. Net zoals hij er ook een goede rede voor had gehad. Net zoals dat hij nu de rede had de klauwen bijeen te steken en op te komen voor hun rechten. De mensen te verdrijven en zich daarna te richten op de overige groepen. Hij was het er ook niet bepaald mee eens dat hij bondgenoten was met de clan van Cailin. Hij was lang weggeweest, en wist dus niet of Cailin nog wel te vertrouwen was. Ze kende elkaar, hadden samen in Odions groep gezeten, maar gingen nu ieder hun eigen weg. Hun eigen clan. Later, wanneer ze hun doel hadden bereikt, zou hij er voor zorgen dat haar miezerige clan uit elkaar viel.
Een zucht verliet zijn mond. Hij was er, een grote open plek in het duistere bos. Hij rook de geur van een andere clan die hier blijkbaar ookal in de buurt was geweest. Het was de clan van Cailin. Ja, hij wist ook wel dat ze hetzelfde gebied opijsden voor hun groep, maar daar moesten ze dan maar mee leren leven. Later zou dit allemaal van hem worden, daar was Ulquiorra zeker van. Hij lachtte vals en ging toen in het midden van de open plek zitten. Zijn staart sloeg hij netjes om zijn poten. Uit de hoogte keek hij om zich heen. Zijn stem schalde over de bomen, maar zou niet ver komen aangezien hij ietwat zwak klonk. Precies het tegenovergestelde van hoe hij was. 'De Masters of Time bijeenkomst is voor geopend verklaard!' Het litteken op zijn borst brandde hevig, maar hij negeerde het volkomen. Nutteloos was het om daar aandacht aan te richten. Hij zuchtte en sloeg even met zijn staart. Ook de littekens bij zijn linker en rechteroog waren pijnlijk. Over het algemeen zat zijn hele lichaam onder de littekens. Maar de bijzonderste was toch wel de grote "4" op zijn borst. Zijn teken van rang toen hij nog niet bij Odion hoorde. Ulquiorra legde zijn oren in zijn nek en keek even zorgvuldig om zich heen. Laat de leden maar komen, dacht hij.

Alleen geïntereseerden in de Masters of Time

Onderwerp: Re: Take the money and run wo mei 02, 2012 10:02 pm

Felix had er alleen vage geruchten over gehoord, slechts fluisteringen. Haar zachte, langharige poten brachten haar richting de plek wat Emoties gaf. De plek met Odion, ze had wel iets voor hem gevoeld, maar had het nooit laten blijken. Ze slikte de Brok in haar keel weg, een traan gleed over haar wang. Haar blik verhardde weost schudde ze met haar kop, Een boze mauw klonk uit haar keel. Nee, zo moest ze neit denken, ze was niet zwak, ze viel niet voor liefde en vriendschap, het enige waar ze aan dacht was macht en vrijheid. Geen stomme regeltjes zoals in dat verschrikkelijke opvangtehuis. Ze maakte even een sprintje, haar poten waren lang dus ze ging aardig snel. Ze stopte, de bomen ruistte, en voerde een stem mee. ''De Masters Of Time bijeenkomst is voor geopend verklaard!'' Een simpele grijns verscheen op haar gezicht, haar ogen knepen zich even tot spleetjes. Ze was in de buurt. De stem klonk niet van ver, maar enigzins zwak, en ze herkende zijn geur en stem. Het was Ulquiorra, een vroegere bondgenoot, lid van de clan van Odion, ze hadden samen opgetrokken, maar Felix kende hem maar vaag. Ze zuchtte, en zette zich schrap om de longen uit haar lijf te rennen. Ze sprong soepel over een omgevallen boomstam heen, en remde na ongeveer twee minuten af. daar stond de zwarte kater, bijna precies op de plek waar Odion stond, ze slikte weer even, hoonde de Emoties die naar boven kwamen weg. Ze schudde even met haar vacht die weer in goed model kwam te zitten, en zette rustig stapje voor Stapje haar poten voor zich uit, ze Glimlachtte even naar de kater, die duidelijk on de de littekens zat, en haar ogen richtte zich op de grote 4 die in zijn borst was gekrast. Er was daar een of ander vaag verhaal over, en Felix hoopte dat zij ook geen vier moest op haar borst, haar uiterlijk zou dan helemaal verpest zijn.''Hier ben ik Ulquiorra.'' Sprak ze grijnzend en ze ging zitten op de open plek, hopend dat er meer leden kwamen die ze herkende.

Onderwerp: Re: Take the money and run wo mei 02, 2012 10:19 pm

Selim dwaalde war rond door het bos. De wind huilde door de kale bomen en was duidelijk aawezig maar, voor de rest was dit bos maar, een lege plek. Het was in feite niet leg maar, voor Selim voelde het wel zo. Dit bos voelde niet meer veillig of als zijn echte thuis. Het voelde alsof hij weer een zwerer was geworden die nergens thuishoorde. Nergens was er iemand die hem zou beschermen of voor hem zou zorgen. Nergens was een vriend of een goede kameraad. Hij was alleen. Odion was dood en de Mauaji met hem. Hij was bijzonder gesteld geraakt op de rode kater. Hij had met hem gesproken als nog geen ander had gedaan. Zonder haat, zonder vijandigheid. Hij was de enige kat die zag dat hij bruikbaar was en talenten had. Misschien zou er nooit meer zo iemand zijn en was hij voor de rest van zijn kittentijd een hoopje ellende en daarna een harteloos verwilderd ding die in staat was alles te doden en te eten. Zo wilde hij niet worden. Hij had zijn waardigheid. Hij hoorde opeens een zwak stemgeluid van een kater die hij niet eens had opgemerkt. Hij meende hem te kennen van de Mauaji dus beschuowde hij hem onmiddelijk als een vriend. ''De Masters Of Time bijeenkomst is voor geopend verklaard!'' zei hij. Onmiddelijk sprintte de kleine schaduw erop af. Hier moest hij zijn. Hier hoorde hij bij. Hij grijnsde toen hij nog een andere ex-Mauaji te zien zitten. Misschien zouden ze allemaal wel komen. "Selim meld zich" Zei hij terwijl hij me de nog steeds brede grijns ging zitten.