Wat nou!

Je horode zijn nagels zeker tikken in deze lege ruimte en hij gromde boos dat hij hier nu vast zat, zijn baasje heeft hem hier nu gedumpt omdat hij een veel te bekende crimenelen hond werd 'Stomme mensen.' Zei hij boos en hoorde het het buiten donderde. Je vraagt je zeker af wie deze boze (bijna even groot als een pony) was, nou dan zal ik het je even uitleggen, dit hond hier is een eerste klas Doberman. HIj is gevreesd in alle dorpen waar banken waren, deze hond was een van de bekendste maffia honden ooit en hij draagt de naam van een god uit Griekeland: Hades! Nu was hij heir beland omdat zijn maffie baas het maar niks vond dat zijn kop op elke straatlantaarn hing dus had hij besloten om hem hier te dumpen want hé als de mensen er achter komen wat voor hond hier zit zullen ze hem meteen weg geven en word hij neit gepakt. Zal ik je nog iets vertellen, hij werd ontvoerd uit een politie opleidings school toen hij 3 maanden was, en ja hij heeft broers (4 zelfs) Die allemaal politie honden zijn en ook zijn ouders. Nog een keer gromde Hades boos en ging bij in een hoek liggen op uitkijk naar de deur. In de verte zag hij een hond aankomen die blijkbaar helemaal nat was van het regen.

Ruta liep over het veld, ze hoopte eten te vinden want ze had honger en zag er mager uit. Ze kwam bij een soort toren, ze snuffelde er even aan. Er was een hond binnen. 'Stomme mensen.' Klonk er. Ruta werd nieuwschierig en ging naar binnen, ze liep voorzichtig op haar tenen, richting het geluid. Er druppelde water uit haar kletsnatte bruine vacht, ze was al die tijd in de regen. Voor haar stond een grote zwart/bruine hond, hij was boos, kennenlijk op de mensen.'Hallo...' Zei ze vriendelijk. Ze vertrouwde hem niet, maar ze deed toch vriendelijk. Ze legde haar oren in haar nek en keek hem waakzaam aan. Ze bleef op een afstandje kijken en hoopte dat ze niet een al te boosaardige hond was tegen gekomen. Ze kwam nog een paar stapjes dichterbij, nu kon ze hem goed zien, het was een grote Dobberman, zo`n 5 jaar oud. Ouder dan Ruta, maar dat kon haar niets schelen.

Hij zag ee nteef naar hem toe lopen en gromde waarschuwend, hji kon zo zien dat het een duitse herder was, hij had er jaren mee gewerkt met die ras, het waren betrouwbare honden en heel erg moedig. .'Hallo...' Zei ze vriendelijk. HIj snoof minachtend en legde zijn hoofd weer op zijn voorpoten, toen die teef wat dichterbij kwam met paarr stapjes sprong hij meteen overeind en begon zwar en dreigend te grommen terwijl hij in zijn aanvals houding ging staan, die teef was misschien nog maar net 2 jaar oud zijn en toen hij net zo oud was als zij had hij al honderd dode honden op zijn geweten. 'Als je nog wil leven zou ik niet te dicht bij komen.' Gromde hij en keek haar strak aan.

Ruta keek hem aan, ze was niet bang. Hij sprong op en ging in de aanvals houding staan.'Als je nog wil leven zou ik niet te dicht bij komen.' Ruta stopte en keek hem fel aan. 'Ik kan zelf wel beslissen of ik door loop, of dat ik stop. Dus ik heb geen hulp daar bij nodig. Sowieso kan ik zelf bepalen of ik leef of niet.' Zei ze op een rustige toon. Ze wist dat hij twee jaar ouder was, maar dat maakte haar niets uit.'Ik ben niet bang voor jou.' Ze ze op de zelfde toon. Ze zette nog een stap en ging toen zitten, dat deed ze expres. Ze wist dat dat gevaarlijk was, maar ze was niet van plan om zomaar weg te gaan. Nee, ze was een brutaale en moedige herder, die niet bang was en het kwaad zou verslaan, nou ja, dat was ze van plan. Ze grijnsde, om te laten zien dat ze niet bang was om te vechten, al zou het haar dood kunnen betekenen.

'Ik kan zelf wel beslissen of ik door loop, of dat ik stop. Dus ik heb geen hulp daar bij nodig. Sowieso kan ik zelf bepalen of ik leef of niet.' Zei ze op een rustige toon. Ze wist dat hij twee jaar ouder was, maar dat maakte haar niets uit.'Ik ben niet bang voor jou.' Ze ze op de zelfde toon. Hij keek toen ze nog een stap zette en ging zitten, hij bego nte kwispelen, ooh dit vodn hij echt leuk, een meodige teefje. Echt zijn smaak, hij ging gewoon recht staan en liep rondjes om haar heen 'Zo zo een meodig teefje, heeft je mama dan nooit over een slechte hond verteld die honden dode en als je niet ging slapen dat hij jou kwam ophalen.' Zei hij grinnikent. Tja hij was wel populair bij moeder honden die vertelde altijd zo een onzin.

De Doberman begon te kwispelen, Ruta keek hem aan, ze wou niet vluchten. Hij liep rondjes om de teef heen. 'Zo zo een meodig teefje, heeft je mama dan nooit over een slechte hond verteld die honden dode en als je niet ging slapen dat hij jou kwam ophalen.' Zei hij grinnikent.'That is the Question.' Zei ze om de zelfde toon. Zij grinnikte nu ook, zij hield hier wel van. De teef bleef liggen en kwispelde nu ook. Waarschijnelijk probeerde hij haar verdrietig aan het maken, door over haar moeder te beginnen, maar dat was niet Ruta`s zwakke plek. Ze was van plan om gewoon zo door te gaan. Vechten vond ze niet erg, maar toch deed ze dat liever niet. Ze keek de doberman aan, niet eens zo fel, maar gewoon. Ze hoopte dat hij niets tegen een moedige teef had, en anders had hij pech.

Hades blafte lachend terwijl hij har antwoord aan hoorde, het was zeker een leuke teefje om mee te spelen. Hij ging tegen over haar liggen en zijn oren staken nieuwsgierig naar voren terwijl zijn staart rustig op de grond lag. 'Zal ik me eens voorstellen? Mijn naam is....Hades, jaja ik ben vernoemd naar de god van de onderwereld.' Hij grijnsde scheef en bewoog spottend met zijn oren. en likte zijn neus en legde zijn kop op zijn voorpoten wachtend op haar antwoord.

De doberman lachte. Hij ging tegen over haar liggen en zijn oren staken nieuwsgierig naar voren terwijl zijn staart rustig op de grond lag. 'Ik hoop dat je aardig bent.' Zei Ruta iets vriendelijker. Ze keek ook minder fel naar de reu.'Zal ik me eens voorstellen? Mijn naam is....Hades, jaja ik ben vernoemd naar de god van de onderwereld.' Hij grijnsde scheef en bewoog spottend met zijn oren, likte zijn neus en legde zijn kop op zijn voorpoten wachtend op haar antwoord. 'Mijn naam is Ruta en ik vecht niet zolang jij dat ook niet doet.' Ruta wist dat als hij wou vechten zij in de minderheid was, maar misschien liep dit toch nog goed af.

'Ik hoop dat je aardig bent.' Hij bewoog zijn oren en grinnikte, ja nu was hij aardig maar hij kon ook tot een grote enge hond worden. 'Mijn naam is Ruta en ik vecht niet zolang jij dat ook niet doet.' hij haalde zijn schouders op 'Ik wil zo een prachtig teefje niet met me klauwen of tanden beschadigen.' Hij hoorde hoe iemand in de verte aan kwam, en begon te grommen. de regen was al opgehouden en iemand moest het persee nodig vinden om hun te storen 'Een mommentje milady, ik wil is kijken wie ons daar stoort.' Hij stond op en liep zelf naar buiten, Hij rook bloed en meteen klikte er iets in zijn hersens en behoedzaam liep hij op een grote man af 'Hades! daar ben je mijn jonge, ik dacht al dat ik je hier vond.' Zei de grote man die de dobermann herkende als zijn vroegere baas, hij rook dat hij vers bloed bij zich had dus die mens wilde iets van hem. 'Het spijt me jonge dat me leden je hier naar toe hebben gebracht maar ik heb je hulp nodig bij een missie en kijk ik heb ook om het goed te maken.' Hij hield een zakje(nouja een zak) bloed voor zijn neus en Hades begon te watertanden. Maar zijn verstand was helder en hij beet in plaats van in het zak in de hand van de man en die begon hard op te vloeken. 'Rot hond! je zult van me te horen krijgen, hoor je dat!' riep hij boos en liep weg. De zak had hij laten vallen en Hades scheurde die open en begon het op te drinken, de warme vloeistof gleed zijn keel binnen.

Hades grinnikte. Hij haalde zijn schouders op bij haar laatste zin. 'Ik wil zo een prachtig teefje niet met me klauwen of tanden beschadigen.' Ruta keek hem aan, ergens geloofde ze hem wel en haar gevoel zei dat het goed was.'Mooi zo.' Ruta keek hem aan. Ze hoorde dat er iemand aankwam, Hades begon te grommen. Ruta keek richting het geluid.'Een mommentje milady, ik wil is kijken wie ons daar stoort.' Hades stond op en liep naar buiten, Ruta keek hem na.'Hades! daar ben je mijn jonge, ik dacht al dat ik je hier vond.' hoorde Ruta een vreemde stem zeggen.'Het spijt me jonge dat me leden je hier naar toe hebben gebracht maar ik heb je hulp nodig bij een missie en kijk ik heb ook om het goed te maken.' De man probeerde hem duidelijk om te kopen. Ruta gromde en sloop naar de uitgang. 'Rot hond! je zult van me te horen krijgen, hoor je dat!' riep de vreemde stem boos. Ruta hoorde dat hij weg ging. Ze rende half sluipend naar buiten om te kijken wat er aandehand was. Ze zag dat Hades een zak had, waar kennelijk te eten in zat, of misschien te drinken. Ruta ging zitten en keek naar de hond.

Hij merkte dat Rute naar hem keek en gromde dreigend, toen het bloed op was likte hij zijn snuit. Zijn tanden waren niet meer gevaarlijk wit maar bloed rood, hij wist dat dit Honden bloed was en hij vond het heerlijk, hij was er aan verslaafd en kon er bijna niet meer zonder. Het was ee nstomme verslaving die hij had opgelopen toen hij werd opgepakt door de maffia en ze er voor zorgde dat hij steeds met honden ging vechten en agressiefer werd door dat hij bloed van hun proefde en als hij gewonnen had ook het vlees van een hond. Soms werd hij gek als hij dagen geen bloed meer heeft geproefd en nu voelde hij zich eindelijk ontspannen, hij grijnsde naar haar 'waar waren we gebleven?' vroeg hij.

Ruta keek Hades aan, ze had hier een slecht gevoel over. Hades likte zijn snuit af, zijn tanden waren rood. Ruta schrok, ze liep een paar stappen achteruit. Ze keek hem fel aan en ontbloote haar tanden, waarom dacht ik dat hij aardig was? ging er door haar kop heen, ze schudde de gedachte uit haar hoofd. Ze moest scherp blijven, voor als er iets gebeurd. Hades keek naar haar en grijnsde,'waar waren we gebleven?' vroeg hij. Ruta keek hem fel aan, haar ogen waren nu alleen op de reu gericht. Ze verborg haar tanden weer.'Ik zou het niet weten.' Zei ze nu weer op een felle manier, ze legde haar oren in haar nek.'Kan ik jou eigenlijk wel vertrouwen?'vroeg ze op de zelfde felle manier. Haar ogen waren nog steeds op de hond gericht, ze wende haar kop niet af.

Ruta keek hem fel aan, haar ogen waren nu alleen op de reu gericht. Ze verborg haar tanden weer.'Ik zou het niet weten.' Zei ze nu weer op een felle manier, ze legde haar oren in haar nek.'Kan ik jou eigenlijk wel vertrouwen?'vroeg ze op de zelfde felle manier. Hij grinnikte 'Als je me tegenstaander was dan niet maar dat ben je niet dus hoef je ook niet bang te zijn.' Hij ging rustig liggen en keek naar de Teef.

Ruta keek hem nog steeds fel aan, ze richte haar kop niet af. Hades grinnikte, 'Als je me tegenstaander was dan niet maar dat ben je niet dus hoef je ook niet bang te zijn.' 'Gelukkig.'Ruta zuchte en ging ontspanne liggen.'Wat was er eigelijk net met die man aandehand?' Ruta was nieuwsgierig, maar als hij het niet wou vertellen, hoefde het ook niet

'Gelukkig.'Ruta zuchte en ging ontspanne liggen.'Wat was er eigelijk net met die man aandehand?' HIj haalde zijn schouders op en likte zijn snuit. 'Het was me vroegere baas die me hier heen heeft gestuurd. Of terwijl een maffiabaas die me had uitgezocht tussen de andere overlevende honden. We moesten tege nandere honden vechten en kregen bloed als drinken en vers vlees uit het Arena als eten zodat we agressief werden.' zei hij rustig als of het het normaalste zaak van de wereld was.

"Bah...dat zou ik nooit willen." zei plotseling een stem uit de schaduwen en Amara stapte tevoorschijn. Ze had al die tijd in de schaduwen gezeten, nu kon ze zich niet meer houden en stapte dapper naar voren. Amara, de pup met de gestoorde baasjes, de pup die gedumpt was in de wilde natuur omdat niemand haar kocht, de pup met de naam die de betekenis van haar geschiedenis had: bitter. Het anders zo bange hondje overwon haar angst en sprak tegen een agressieve, grote, sterke en, zo te ruiken, 4 jaar oudere hond. Moedig keek ze naar hem, "Waarom ben je eigenlijk niet meegegaan?"

Ruta keek Hades aan, ze was nu meer op haar gemak. Hades haalde zijn schouders op,'Het was me vroegere baas die me hier heen heeft gestuurd. Of terwijl een maffiabaas die me had uitgezocht tussen de andere overlevende honden. We moesten tege andere honden vechten en kregen bloed als drinken en vers vlees uit het Arena als eten zodat we agressief werden.' zei hij rustig als of het het normaalste zaak van de wereld was. Ruta was verbaast. Ze keek Hades verbaast aan,'Dan heb je vast geen fijn verlede gehad.' Was het enige dat ze zei."Bah...dat zou ik nooit willen." zei plotseling een stem uit de schaduwen. Penny keek verbaast richting de stem, er kroop een pup uit de struiken. Ze was rond de 8 weken oud. "Waarom ben je eigenlijk niet meegegaan?" Zei de pup. Penny keek Hades aan, toen keek ze weer naar de pup.


[Sorry voor de late reactie, ik zal eerder reageren.]

Hij keek naar Ruta die verbaasd keek 'Dan heb je vast geen fijn verlede gehad.' Was het enige dat ze zei."Bah...dat zou ik nooit willen." zei plotseling een stem uit de schaduwen. Hades had die pup al eerder geroken maar had gedaan als of er niks was geweest. Het was misschien een pup van 8 weken oud en hij vond het best dapper. "Waarom ben je eigenlijk niet meegegaan?" Zei de pup. Hij keek naar de pup en gromde lichtjes 'omdat hij mij al tijd voor de schoten zodat zij niet gezien worden en ongedeerd zijn en ik ben dat spuug zat.' Zei hij grommend en keek naar zijn poten.