Running behind a hare

Onderwerp: Running behind a hare di maa 20, 2012 2:54 am

Het was al bijna lente. En er was dus ook meer prooi te vinden, en stukken makkelijker te vinden. Vandaag leken ze allemaal al van de wereld te zijn. Dat was nog al, jammer! Want Cailin was nogal hongerig. Ze legde haar kop op haar potent terwijl haar staar verveeld naast haar tikte. Het was dood saai. Niks te beleven. Je zou toch denken dat een kat altijd wel wat wist te doen. Maar dit keer echt niet dus. Cailin liet een luide gaap horen terwijl de zon haar vacht verlichte. Normaal sliep ze nu. Maar haar ritme was door de war geraakt door honden. Vaak werd ze 's middags wakker door het geblaf en gehuil van domme honden. Cailin stak haar nagels in de grond terwijl haar staart gefrustreerd op de grond ging tikken, dat eerst verveeld was geweest. Toen werd haar aandacht getrokken door een haas die uit de bosjes sprong en van het gras begon te knabbelen. Tijd om haar frustratie er uit te rennen. Ze stond op en zwaaide met haar staart en begon luidruchtig op het haasje af te rennen die meteen weg schoot. Het haasje was niet bepaald snel met de hazen die ze eerder had meegemaakt. Maar dat was goed. Want de haas was niet té snel. Oké, was Cailin snel voor een kat. Maar dat was gewoon zo. Cailin sprintte door terwijl er een lekkere windvlaag door haar dikke vacht heen streek. Cailin nam nog een sprong en wist de haas neer te hallen. Ze liet zich op haar zij vallen en klauwde de flanken van het haasje kapot. Daarna richtte ze haar vlijm scherpte tanden op de nek van de haas en beet de nek door. Ze pakte de haas op en liep naar een hoog heuveltje waar ze op ging liggen en van het dier begon te eten.

Onderwerp: Re: Running behind a hare zo maa 25, 2012 1:02 am

Slap hing het beestje in zijn bek. Het probeerde nog te ontsnappen, maar het was hopeloos. Het kleine grijze muisje was op sterven na dood. Ulquiorra hoefde alleen nog de genade beet uit te voeren en het zou nooit meer daglicht zien. Het probleem was dat het gewoon te leuk was het beeste te kwellen. Het zou nog jaren dood zijn, maar nu het nog leefde moest het wel zo veel mogelijk leiden. Tenminste, zo dacht Ulquiorra er over. Wat zijn eigen dood niet kon voorkomen, was zwak. Wat zwak was, verdiende het niet hier te leven. Dat gelde voor alles zo. Zelfs voor zijn eigen soort genoten. Een kleine kitten wat niet bereid was te vechten voor zijn leven of die van zijn familie of vrienden verdiende het niet oud te worden en een leven te leiden. Het zou het beste voor het beestje zijn om dan gewoon meteen van kant gemaakt te worden om verdere problemen te voorkomen. Het zou toch niet meer lang duren voordat het beeste zou sterven.
Ulquiorra stopte met het treiteren van het grijze muisje in zijn bek en klemde zijn kaken ietwat meer op elkaar. Hij voelde warm en sappig bloed zijn bek in stromen. Het was niet veel, hoe kan dat ook anders? Het was maar een klein ielig muisje. Niks waard, had niks bereikt. Krak, de botten van het beestje begonnen te kraken. Expres deed Ulquiorra heel rustig met het vermoorden van het beestje. Des te langzamer het dood ging, des te meer hij en het muisje er van konden genieten. De pijn die de muis had bevredigde Ulquiorra's verlangens. Een hardere krak was te horen, de schedel van het muisje was gebroken. Bloed stroomde uit het slappe lichaam en bleef plakken aan Ulquiorra's plek. Tevreden klemde hij het beestje steviger in zijn bek en liep met opgeheven kop verder over het veld. De geur van een dode haas drong zijn neusgaten binnen, evenals de geur van een poes die hij wel vaker had gezien. Het was Cailin. De zwarte poes lag op een hoog heuveltje haar vers gevangen prooi te veroberen. Ulquiorra liep naar haar toe. Toen hij vlak bij haar was knikte hij even kort en liet zijn armoedige muis op de grond vallen. "If you don't mind eet ik hier ook mijn prooi op," zei hij tegen haar. Ulquiorra liet zichzelf op de grond zakken en plantte zijn messcherpe tanden in het muisje. Het was klein, maar smaakte desondanks goed. Het was iniedergeval beter dan het droge voer wat de verzorgers hen voor schotelde.

[OOC: Finaly, i'm done ;3 Hoop dat je hier wat mee kan.]