Karakter profiel Leeftijd: 5 Monds. Elite: The Darkness pack. Partner: Love is like god, it doesn't exist.
Onderwerp: Into the fray. za maa 17, 2012 11:36 pm
|| Flynn ||
Flynn sloop voorzichtig langs de boerderij. De deur was gesloten en de mensen bleven bijna allemaal binnen evenals hun honden. Jammer genoeg zaten de kippen en andere hapjes ook in een hok maar, maar het was bij deze wel makkelijk om binnen te sleupen. Hij was klein dus hij kon wel door de meeste gaten en kieren. De mensen waren meestal bedacht op vossen en volwassen wolven maar, ze dachten er niet aan dat een klein honden pup het zou wagen om hun hokken binnen te glippen.Het bleef toch gevaarlijk en er hing gewoon een onaagename sfeer. Maar hij had honger. Alle kleine prooien hadden een winterslaap en de grote dieren zoals herten en zwijnen kon hij niet aan. De winter was een harde tijd maar, hij moest ermee leven en overleven. Flynn was ooit een pup die binnen woonde totdat het huis afbranden en hij met zijn moeder het op een lopen had gezet, zijn moeder was terug gegaan in het huis om zijn broetjes en zusjes te halen, maar kwam niet meer terug. Sinds die tijd leeft hij alleen in de natuur, en is zijn leven gaan bestaan uit overleven en zoeken naar eten. Hij spitste zijn oortjes. Er klonk gerammel aan een deur. Flynn keek vluchtig om hem heen en dook achter een stapel brandhout. Hij gluurde van uit zijn schuilplaats om de hoek. Er liep een vrouw met een schaaltje. Hij kon vanaf daar al de geur van granen herkennen. En graan werd gegeten door kippen. De vrouw ging een klein hokje binnen en kwam er daarna snel weer uit een haastte zich naar binnen. Flynn bleef nog even achter de stapel. Misschien moest ze ook nog andere dieren voeren. Na een paar minuten was het nog steeds stil en hij kroop tevoorschijn. Hij keek nog even om zich heen en draafde daarna op het hokje af. Er zat een ding op de deur die ervoor zorgde dat die niet open ging en het was goed dicht getimmerd. Snel bekeek hij alle kanten even en toen zag hij in een hoekje een gat. Te kein voor hem maar, als hij even zou graven was het wel groot genoeg. Hij zette zijn pootjes in de grond. Dat ging makkelijk. Met snelle vegen groef hij het zand weg maar, toen kwam hij bij de harde grond. Zijn nagels krasten erover en een dun laagje aarde sleet eraf. Nu was het even doorzetten, hij was geen opgever. Je had leven en overleven en hij koos voor dat laatste. Hij was gewend om zijn eigen boontjes te doppen. Al ruim een maand zorgde hij voor zichzelf. Hij leefde van voedsel dat anderen achter lieten of van kleine domme prooidieren. Hij groef verder. Het ging niet snel maar, hij zag vooruitgang en dat zorgde dat hij sneller ging graven. Hij bleef denken aan de gedachten dat hij straks een lekker stuk verse kip zou eten en zijn pootjes gingen steeds sneller. Hij hield zich gewoon de gedachte aan eten voor.
|| Flynn weet nog niet van het dierenopvang zegmaar. ||
Onderwerp: Re: Into the fray. di maa 20, 2012 2:44 am
Tay liep zijn zoveelste ronde door de opvang. Van de ingang tot de zandvlakte en weer terug. Hij beschouwde het als zijn ochtendwandeling. Eigenlijk duurde de wandeling veel langer omdat hij overal bleef plakken, maar hij vond het niet erg. Hij had toch geen verplichtingen om ergens weer op tijd tevoorschijn te komen. als hij hier wou slapen, sliep hij hier. Wou hij dat niet, liep hij verder. Dat waren zijn regels. Wou hij iets? Zorgde hij ervoor dat hij het kreeg. Wou hij het niet? zorgde hij dat hij er van af kwam. Simpel. In een rustig tempo liep Tay door het gebied. Zijn neus laag bij de grond en zijn ogen gespitst. Hij was niet bang of ergens naar op zoek, maar zo was hij opgevoed en getraind. Altijd alert en op zoek. Een pijnscheut schoot door zijn hart. Hij miste zijn baas en zijn werkpartners. Hij miste de kleine Aroon en hij miste Thailand, zijn thuisland. Vermoeid keek hij op. Zijn blik gevestigd op een mus die op het dak van de oude stallen zat. Hij zag hoe een vrouw wat graan op de grond strooide en hoe ze de rest mee naar binnen nam. Vanaf een afstandje ging hij zitten. Na een tijdje kwam de vrouw weer naar buiten en glimlachte naar Tay. Ze wenkte hem dat hij wel mocht komen maar Tay ging er niet op in. Alleen zijn baas mocht met roepen. Alleen dan zou hij komen. rustig wachtte hij tot de vrouw weg was. Toen liep hij naar binnen. Hij zag een witte pup een hek besnuffelen. Al snel begon de pup te graven. Waarschijnlijk op zoek naar eten. Tay begreep niet waarom, als je wou eten liep je toch gewoon naar de eetzaal? Nieuwsgierig liep hij dichterbij. Misschien wou deze pup zijn eigen eten wel vangen? Aan het begin wou Tay namelijk ook niet van het brokkenvoer eten. Daar was hij te eigenwijs voor. “Als je eten zoekt,” zei Tay terwijl hij ging zitten. “Loop je toch gewoon naar de eetzalen?” afwachtend sloeg hij zijn staart om zijn poten. De pup had iets van zijn ras, maar toch weer niet. waarschijnlijk een kruising bedacht hij zich terwijl zijn blik over de pup gleed.
